(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)

Apo sighidu sa chistione de s’amiantu in Otzana, alleghende cun sas persones chi nd’ant àpiu parte, unas cantas viudas, sos ex allevadores e sos amministradores de su logu.
Unas cantas istòrias m’ant pesadu abbolotu in sas intragnas.

Pro sos venenos de sa Saras (e pro medas àteras cosas) m’at abertu sos ogros mescamente Bissente Migaleddu cun sos istùdios suos, sos iscritos e sos interventos suos.

Subra de su ludu ruju e sa dàrsena de sos venenos b’at unu pore de literadura intre sos artìculos de crònaca. Mescamete crònaca giuditziària. Ca sa crònaca polìtica… lassamus pèrdere…

Pro arribare a dies de oe, cun s’inchiesta Fluorsid chi nos est giagarende cun sa prepotèntzia sua distruidora. Una faina orrorosa. Chi pesat sa tzudda, iscandalosa dae cale si siat banda la càsties. E est faghende cosa bona e giusta chie l’est leende in cunsideru, iscriende, faeddende, istudiende sos pabiros.

Sa Sardigna est custa. E totus l’ischimus.

A sighire a baratare s’isvilupu cun sa “grandesa” de sa fàbrica nos nch’at a ispèrdere. E a sighire a baratare sa salude cun su tantu de bustas paga penso chi siat sa cosa prus orrorosa chi apant fatu e sighint a fàghere in Sardigna.

Creo chi prima de totu e pro nos acrarire sas ideas diamus dèpere istituire unu registru tumores in cada bidda e in cada tzitade e a su matessi tempus nàrrere a manera crara chi cussu isvilupu non bi lu cherimus, antzis lu controimus in cada manera.

Bastat pagu. Chi de dannos bi nd’at de subraprus pro àteras 3 o 4 generatziones.
Mancari tochet de sacrificare un’istàdiu de fùbalu e carchi amistade romana.