So unu giornalista chi at àpidu sa sorte de publicare unos cantos libros e fàghere un’esperièntzia in televisione.

So naschidu in su 1972 in Australia dae babbu e mama sardos finas a su miuddu. So cojuadu cun una collega giornalista e apo una fìgia. Faeddo a manera curreta sa limba sarda e cussa italiana, non a sa matessi manera s’inglesu.

Apo traballadu pro La Nuova Sardegna, Radio Planargia e L’Unione Sarda, cuotidianu de su cale so istadu diretore pro 39 meses.

Apo collaboradu cun Panorama, Videolina e Radiolina, emitente de sa cale so istadu diretore pro 36 meses.

So fieru de sas inchestas chi apo fatu in contu de sos vitalìtzios primadios de sos consigeris regionales, de sas tzerachias militares e de s’isfrutamentu de su territòriu cun sos avrincos de s’eòlicu e de su fotovoltàicu, de s’acumprimentu de sos printzìpios de s’insularidade e de sa continuidade territoriale, de s’agroindustria moderna e de su turismu cumpatìbile.

Sos libros mios? Unu romanzu subra Peppino Pes, chi aiat giai fatu su bandidu, sàgios subra Frantziscu Cossiga, Joseph Ratzinger, Jorge Bergoglio, Giulio Andreotti, unu noir ambientadu in Cividale de su Friuli e un’àteru romanzu in contu de sas disgeniaduras de sa polìtica e de sos ammesturos cun unas cantas lobby (lobbies?) econòmicas.

S’idea mia de informatzione moderna est ligada a un’impignu tzivile de sos giornalistas e, prus a mannu, de sos informadores pro sa crèschida de sa sotziedade contemporanea, a serbìtziu de sa beridade e de sos letores.

M’agradat cando m’intendo lìberu e cando traballo in rete, incluende su prus possìbile de energias positivas.