Sa Sardigna at naradu Nono. Prus de su 72% de is tzitadinos sardos at votadu contra a sa reforma costitutzionale fintzas cun sa punna, comente at naradu su Presidente de su Consìgiu Regionale Ganau, de non bìdere limitadu o cantzelladu s’ispàtziu de autonomia, a bisura nostra non sufitziente a amparare in manera bona is interessos de sa Natzione nostra.

Donende atentu a sa chistione a pitzus de sa terra nostra, su datu polìticu prus importante est ca oe su presidente Pigliaru, cun sa bisione polìtica sua e is istrategias unionistas suas, at faddidu in manera ispantosa. Sa derrota est galu prus manna de cussa de su mere de traballu suo Matteo Renzi, chi s’est giai dimìtidu dae primu ministru.

Pigliaru e sa Giunta sua lèbia-lèbia oe parent a su pòpulu sardu che unu corpus istràngiu, isulados dae su cuntestu sotziale chi diat a dèpere guvernare e bìvere, bonos pro nudda a ghiare sa Natzione Sarda.

Non podimus nemmancu chistionare de unu minimamentu de sa fortza de unu Presidente e de una Giunta chi sunt istados eletos cun su votu de duos sardos intre deghe e chi de fatu no ant mai rapresentadu sa comunidade sarda.

In custu sentidu is dimissiones de su Presidente Pigliaru, aici craramente isbirgongiadu, diant a èssere un’atu obligadu, unu gestu de dignidade e de responsabilidade, ma ischimus bene chi costu no at a acontèssere. Si b’est una cosa chi sa classe polìtica sarda unionista est apoddada, cussa est sa cadira, sa coerèntzia no est unu cuntzetu chi torrat in sa manera issoro de fàghere polìtica.

Sa pregonta chi nos depimus pònnere est cale potzat èssere su campu de atzione e de proposta de is fortzas polìticas chi sunt abarradas in foras dae sa rapresentàntzia in Consìgiu Regionale dae una lege eletorale isballiada.

Aici comente amus consigiadu antis de su referendum, pro nois est pretzisu cumintzare una fase costituente pro torrare a iscrìere s’Istatutu sardu chi ammànniet is ispàtzios de soberania a pitzus de temas fundamentales che a sa fiscalidade, s’istrutzione, s’energia, is polìticas sotziales e is benes culturales.

Una Carta Fundamentale de is sardos chi abèrgiat s’orizonte polìticu nostru a pesada a pitzus de tres printzìpios che a su reconnoschimentu da sa Natzione Sarda, sa co-ufitzialidade de sa Limba sarda e de is àteras Limbas de Sardigna, e su deretu a seberare.

Pro custu torramus a cumbidare a sa partetzipatzione màssima totus is sugetos polìticos natzionales sardos e a totus is tzitadinos chi oe ant pigadu cussèntzia de is perìgulos chi benint dae su tzentralismu de s’Istadu italianu. Torrare a iscrìere s’Istatutu impare at a èssere un’atu de unidade e de responsabilidade natzionale.

Cambiare s’Istatutu pro mudare sa Sardigna podet e depet èssere s’obietivu istòricu nostru, sa missione nostra, sa carrera comuna cara a s’emantzipatzione polìtica, econòmica e sotziale prena de su pòpulu sardu.

*segretario nazionale di Progres