Si aeret àpidu, finas pro unu momentu ebbia, s’idea chi custa reforma poderet a calicnu manera megiorare sa cunditzione sotziale e econòmica de nois sardos, diat èssere coladu subra totu sas dudas mias subra sa forma linguìstica e giurìdica, subra sa sustàntzia dàbbile, subra su tìtulu trampadore e subra totu sos trastocos impreados pro indùgehere sos italianos a nàrrere Eja.
Dia èssere finas resessidu a fàghere finta de nudda subra su fatu chi unu Premier, chi si poderat a una majoria acabidada male, apat custrintu pro duos annos su Parlamentu presoneri, pro fàghere aproare, a corpos de cunfìantzia, lege eletorale e reforma de sa Costitutzione, sena mancu chircare de isòrvere sos problemas verdaderos de su Paisu e de sa Sardigna.
Nemos bèngiat a mi contare tando chi sos sardos, colende in s’autolesionismu, apant votadu contra s’annoamentu e su megioru de sa vida issoro etotu: sos sardos ant votadu in massa contra una reforma iscrita male e inderetzada a reduire galu de prus su poderiu isssoro de autodeterminatzione.
Movimus dae inoghe pro torrare a fraigare conditziones de vida e progressu eguales e cumpartzidas, a largu dae segreterias, clientelas, tzentros cuados de afares e promissas farsas chi si repitent dae prus de chimbanta annos.
Non isperdamus custa ocasione de sentimentu comunu identitàriu rinnovadu.
Volendo fare un commento ironico a questo suo post, mi verrebbe da scrivere che, sul fatto del non aver messo mano ai problemi della Sardegna, un pò sbaglia. Una mano l’ha messa eccome, con la complicità compiaciuta del nostro esimio Presidente, ha risolto l’annosa vertenza entrate, aperta ai tempi del suo primo mandato, quale assessore al Bilancio della Giunta Soru. Ha barattato qualche miliardo di euro per un accordo che solo lui ha capito, e dal quale la Sardegna non ha , nella pratica, tratto alcun giovamento. Saremmo dovuti uscire dalla morsa dei vincoli del Patto di Stabilità, ma stiamo ancora aspettando di capire quando. Saluti 🙂