Si aeret àpidu, finas pro unu momentu ebbia, s’idea chi custa reforma poderet a calicnu manera megiorare sa cunditzione sotziale e econòmica de nois sardos, diat èssere coladu subra totu sas dudas mias subra sa forma linguìstica e giurìdica, subra sa sustàntzia dàbbile, subra su tìtulu trampadore e subra totu sos trastocos impreados pro indùgehere sos italianos a nàrrere Eja.

Dia èssere finas resessidu a fàghere finta de nudda subra su fatu chi unu Premier, chi si poderat a una majoria acabidada male, apat custrintu pro duos annos su Parlamentu presoneri, pro fàghere aproare, a corpos de cunfìantzia, lege eletorale e reforma de sa Costitutzione, sena mancu chircare de isòrvere sos problemas verdaderos de su Paisu e de sa Sardigna.

Nemos bèngiat a mi contare tando chi sos sardos, colende in s’autolesionismu, apant votadu contra s’annoamentu e su megioru de sa vida issoro etotu: sos sardos ant votadu in massa contra una reforma iscrita male e inderetzada a reduire galu de prus su poderiu isssoro de autodeterminatzione.

Movimus dae inoghe pro torrare a fraigare conditziones de vida e progressu eguales e cumpartzidas, a largu dae segreterias, clientelas, tzentros cuados de afares e promissas farsas chi si repitent dae prus de chimbanta annos.

Non isperdamus custa ocasione de sentimentu comunu identitàriu rinnovadu.