(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)

Duas dies a oe sa Guardia Civil ispagnola at arrestadu a duos collaboradores de su vitze presidente de sa Generalitat catalana Oriol Junqueras, Josep Maria Jové e Lluis Salvadò, paris a àteras 12 persones, totus esponentes de su Guvernu Catalanu.
Su guvernadore catalanu Carles Puigdemont at luego decraradu ca su guvernu ispagnolu at «propassadu sa linia ruja chi ddu partzit dae is regìmenes anti democràticos». S’istumbada tra su pòpulu catalanu e s’istadu ispagnolu est derruende e totu est possìbile! A pustis de nd’àere secuestradu milliones de volantinos, urnas e ischedas eletorales, a pustis de àere iscurigadu sitos internet e giornales, a pustis de àere refudadu onni forma de acarada cun is legìtimos rapresentantes de su Guvernu catalanu, su Regnu de Ispagna est in fines mustrende a su mundu sa cara sua berdadera: su franchismu!
Millu pro ite deo e àteros amus a andare in Catalunya, cun su matessi ispìritu chi otanta annos a oe aiat punnadu sardos meda a partire cun is Brigadas Internatzionales pro cumbatere su fascismu e defensare sa Repùblica. Non est prus feti chistione de defensare su deretu a s’auto-determinatzione de su pòpulu catalanu e de onni pòpulu de su mundu.
No est prus feti chistione de defensare su deretu a detzidere e fàghere su referendum pro s’indipendèntzia su primu de su mese de ledàmine chi lompet. A andare in Catalunya a presidire de persone is sègios eletorales e a documentare onni atu de violèntzia e abusu de sa monarchia de Ispagna contras a is tzitadinos catalanos cheret nàrrere a defensare is deretos tziviles, umanos e polìticos ebbia, in una paràula a fàghere de iscudu a sa democratzia in perìgulu.
Sa batalla, patzìfica, de massa e determinada de is tzitadinos catalanos nde boddit oe unu significu universale chi pertocat s’idea nostra matessi de democratzia. E ite cheret nàrrere democratzia? Segundu is prus “democratzia” cheret nàrrere a respetare e defensare cun sa violèntzia una legalidade detzìdida in artu, dae su podere istatale e subra-istatale.
Pro esempru no est democràticu a pònnere in chistione is acordos e tratados internatzionales, a criticare is òbligos econòmicos de austeridade e a esertzitare su deretu a s’auto-determinatzione. Is catalanos ponent in chistione pròpiu custu puntu. Non ant seberadu mai de èssere ispagnolos e como sa prus parte de su pòpulu catalanu at detzìdidu de pigare in manus s’istòria sua e de fundare una Repùblica pròpia esertzitende unu deretu de fundamentu chi est cussu a s’auto-determinatzione, a s’auto-guvernu e a s’auto-detzisione.
A esertzitare tale deretu est democràticu o nono? In summa in cale tretu istamus? Est ora de acabbare cun is is iscontròrios e de s’ischierare ca sa batalla chi giogant oe in Catalunya dd’ant a giogare a coitu finas in aterue, in Sardigna puru e in generale in onni logu in ue sa ditadura de is oligarchias e de is Istados de s’Otighentos fundados subra sa fortza militare, subra is gherras de annessione e subra su colonialismu ant a èssere ispèrdidos dae sa democratzia.
Andamus duncas in Catalunya a mirare, documentare, denuntziare e prus che totu a imparare.
A sa furriada nos at a tocare a si remangare ca s’istòria nostra curret prus a lestru de canto pensamus e a coitu, a coitu meda, at a lompere in s’ìsula narada Sardigna puru e diat èssere mègius si esseremus preparados, istruidos, documentados e prus che totu abbistos gràtzias a is esempros virtuosos de is pòpulos chi nos ant pretzèdidu in su caminu de sa libertade e de sa defensa de sa berdadera democratzia!