(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)

Ispantadu, apo assistidu a is immagines de s’arrestu de su cabu mafiosu Giorgi. Sa furriada mia at istadu unu misturu de arrennegu e birgòngia. Su chi prus m’at assuconadu sunt is “basamanu” de is “basadores”, elementu de decoru a dolu mannu oramai de tènnere in contu in custas circustàntzias.
Si cussa immàgine tirada dae is telecàmeras de is telegiornales natzionales esseret una pintura e diamus chèrrere atribuire unu tìtulu, creo chi non diat èssere diferente meda dae “cunsentimentu”.
Òmines de gradu artu, serbidores de s’Istadu, imboligados in divisas lugorosas, aturant ispossedidos, masedos a mirare s’atu estremu de “tzerachia” e devotzione de una comunidade a un’assassinu, un’indivìduu chi diat dèpere rapresentare valores chi sunt contra a cussos chi ddis faghent bestire cussa divisa.
Cussa immàgine non contat de tzeracùmene e de sutamissione de una comunidade feti. Narat, e cussu est su prus grae, de su sentimentu de masedùmene, si non de cunfiantza, respetu a sa criminalidade manna in ue b’at rutu parte manna de is poderes de s’Istadu.
A echilibrare custu sentidu de timoria non serbint mancu is immàgines chi sighint, trasmitidas semper dae is telegiornales, de is militares festulanos pro sa faina positiva cumprida.
Est de pagu importu a rilevare sentidu de sacrifìtziu e de dovere in is carabineris a caddu si e cando is càbudos suos sunt abbumbados dae ispìritu de sudditantza e devotzione casi respetu a chie diant dèpere cumbatere in una gherra sena làcanas.
Antis, pròpiu s’iscontròriu chi nde essit a pìgiu dae cussos pagos fotogrammas fùrriat totu prus discunnortadu puru. Pro primu ca mustrat un’òrganu de importu de s’Istadu chi, comente partzidu dae un’iscòrriu, si presentat segadu in duas bandas bene definidas, chi si movent a lestresa diferente, trastigende bias parallelas chi mai s’addòbiant.
Pro segundu, sa ditza de is unos si de unu ladus acunnortat, dae s’ateru contat e canto diferente siat sa punna emotiva chi movet in unos e is àteros: norabonas e imprassos ispontàneos tra is militares pro su bonu resurtu de sa faina chi cuntrastat cun sa resignada e maseda ispossedida mustrada dae is àteros.
A pagu serbit a si preguntare pro ite apant permìtidu a is “basadores” de mustrare a su mundu cussa devotzione disdorada. Prus pagu puru serbit a pedire is resones de sa singulare libertade de movimentu chi at gosadu su latitante perigulosu in s’ora de dd’arrestare.
Sa risposta est in is cosas, in is cumportamentos chi contant bene cantu maca siat custa gherra conduida cun seguresa e partecipatzione dae is saldados e bìvida cun tristura e istorbu dae is Càbudos Generales.

Unu cumportamentu chi traighet casi sa voluntade de s’iscusare pro una faina cumprida pro dovere de ufìtziu e sena peruna trisinada o emotzione… tèteru casi.
Su chi nde essit a pìgiu est sa rapresentatzione icònica atuale de su Paisu nostru. In custa apigiada de partecipatzione e indolèntzia, in su bordigiare treuladu issoro, mancari bene manifestadu, est possìbile a ddoe agatare su metru giustu chi mègius de àteros mustrat in sa manifestatzione prus genuina issoro is pìgios diferentes chi cumponent su tessìngiu polìticu, econòmicu, imprenditoriale, sindacale e tzivile de s’Itàlia.
Dae unu ladus su muntone sena forma chi s’arrennegat, gherrat e pretendet echilìbriu, giustìtzia sotziale, aficu tzivile, respetu giurìdicu; dae s’atera su grupu privilegiadu, ischiarriadore canto mai s’istòria de sa Repùblica apat registradu, chi, irraighinadu dae custa realidade de dolore e disigiosu de riscatu, persighit unu disignu mancu prus oridu in manera autònoma e cun is oros istramados finas pro is sentidos suos.
Unu grupu de privilegiados chi a pesare de su pagu sentidu in is cumportamentos suos (ca sena sentidu est su caminu a in ue tirare e su logu a in ue lòmpere), faghet sentire totu sa graesa de su domìniu e de s’indiferèntzia chi dda impapada.
Non sunt is “basadores” a m’assustare.
Sunt, a s’imbesse, is cumandantes tzeracos, o chi cherimus, is chi cunsentint a is cumandos agenos chi mi ponent prus pensamentu e anneu.
A sa cambarada e ita abarrat? In capas unu pispisiare, chi in s’isparta sua tra indiferèntzia e insensibilidade, si nde istantàrgiat a fitianu dae s’operosidade de su muntone. Unu murrùngiu aboghinadu chi est oramai boghe de dolore.
Pro ddu nàrrere cun is faeddos de Manzoni: “Cara Italia! dovunque il dolente / grido uscì del tuo lungo servaggio”. A dolu mannu custa boghe abarrat sena ascurtare, comente unu retumbu chi andat dae is Alpes a s’istrintu de Scilla.
Mancu sa memòria de is eroes de sa Natzione donat illèbiu. A s’imbesse, fùrriat prus marigosa s’iscoberta ca is eroes s’ant totus ispatzadu.