(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Ite est un’acantonamentu? Indunu comunicadu istrìzile publicadu in su giassu de sa Regione Sardigna su Presidente Pigliaru discrivet in custa manera s’acantonamentu: […] unu contributu istraordinàriu a s’echilìbriu de sa finàntzia pùblica istatale chi s’est mudadu indunu prelievu fitianu a sos dannos de sa Sardigna chi cunsideramus ingiustu […].

Pro custu su Presidente de sa Regione ufitzializat sa detzisione de s’Esecutivu de impunnare a dae innantis de sa Corte Costitutzionale sa “Lege de istabilidade 2017”, obberusiat sa Finantziària natzionale, chi prebidet sa pròroga de sos acantonamentos finas a su 2020 pro implementare su fundu sanitàriu natzionale.

Su Presidente Pigliaru non narat peroe a cantu ammontant sos “acantonamentos”, chi sunt in s’òrdine de 684 milliones de euro a s’annu, nen chi nois non depimus implementare perunu fundu natzionale sanitàriu dae su momentu chi sa Regione contribuit a sa sola a s’ispesa sanitària sua, chi che leat prus de su 60% de su bilàntziu sardu.

In prus, non cantìficat su costu chi s’at a diterminare si sas Regiones a Istatutu Ispetziale esserent segadas fora dae su Decretu de sa Presidèntzia de su Cossìgiu de sos Ministros subra su gasi naradu “Fondu Provìntzias e Tzitades Metropolitanas e Fundu Regiones”.

In àteras paràgulas, custos prelievos fortzosos ant a pònnere in arriscu sèriu sa matessi guvernabilidade de s’Ìsula.

Ma faghimus unu passu in segus e andamus a bìdere s’acordu chi ant fatu carchi annu a como pròpiu custa majoria cun su Guvernu italianu cando sunt istados retirados sos recursos a sa Corte Costitutzionale presentados dae sa de innantis Giunta Cappellacci pròpiu subra sa chistione de sos acantonamentos. Sos guvernantes nostros aiant definidu sos acordos intre s’assessore Paci e su ministru Padoan “una tratativa frimma e fitiana cu s’Istadu” pro chi bi fiant sas cunditziones pro retirare totu sos recursos a sa Corte Costitutzionale, compresos cussos giai bìnchidos.

Sa Badde de Aosta, chi imbetzes aiat sighidu in su recursu, at bìnchidu e como pedit in segus sos pròpios diritos.
Ma tando benit ispontàneu a nos preguntare: «Ma ite ratza de acordu ant frimmadu cun s’Istadu italianu Pigliaru e Paci, si como cherent presentare a sa Corte Costitutzionale sos matessi recursos chi ant retiradu carchi annu a como?»

Depet èssere sutzessu chi ant leadu carchi paràgula pro un’àtera, comente sutzedit cun sas prepositziones latinas “ad” cun “ab”, tantu sìmiles ma diametralmente opostas, in ue sa prima isprimit mòvida dae su logu e sa segunda mòvida a su logu.

A esempru, si Pigliaru narat a Gentiloni: «Cherimus chi sos 684 milliones siant acantonados in su bilàntziu “nostru” (ad cantonamentum)» e Gentiloni li torrat resposta narende: «Semus de acordu, sos 684 milliones ant a èssere acantonados in su bilàntziu “nostru” (ad cantonamentum)», est narende sa matessi cosa ma dae una posidura diametralmente oposta.

Pro tantu Pigliaru e Paci non si sunt abbistos chi Gentiloni diat àere dèpidu impreare sa partighedda “ab” e iscìvere: «Semus de acordu, sos 684 milliones ant a èssere acantonados in su bilàntziu “bostru” (abs cantonamentum).
“Acantonare” cheret nàrrere pònnere a banda, lassare a un’ala una summa de dinari comente reserva, e non bogare carchi cosa a carchi unu pro la pòdere impitare a praghere pròpiu.

Pro tantu Pigliaru e sos àteros depent nàrrere innantis de totu chi cussu dinare est su nostru e su Guvernu non l’est acantonende pro nos lu torrare in segus, ma l’est prelevende dae sas cassas nostras pro l’impreare luego pro sese. In segundu logu, diant dèpere pedire iscùsia e si dimìtere pro custa ennèsima e grave “ad cantonatam” leada a dannos de su Pòpulu sardu.