(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)
Bos bògio contare istòrias de sardos chi ant lassadu sa terra nostra pro s’afirmare in New York o in giro pro su mundu. Sardos balentes chi isperant una die de si nde torrare si is cosas ant a cambiare in Sardigna o chi comuncas bolent torrare a bisitare amigos e parentes a comente turistas, luego chi podent, ca intendent fundudas is raighinas nostras e s’amore pro sa Sardigna.
Cumentzamus cun Maurizio Trois, eredeu òtimu de una famìllia de imprentadores mannos e immoe agente immobiliare apretziadu in Manhattan.
Maurizio, sennore de maneras bonas est nàschidu in Casteddu 45 annos faghet. Ancora pitzocheddu aiat sighidu sa dinastia de tipògrafos connòschidos meda in Sardigna in sa sienda de famìllia chi aiat torradu a ristruturare e a dda faghere moderna cun machinàrios de ùrtima generatzione.
S’Isfortzu ddos aiat mantesos in cùcuru intra de is siendas de cuddu mercadu, ma totu su setore de su paperi imprentadu est andadu de prus in in prus in crisi in is ùrtimos 10-15 annos, superioridade s’intradura de su digitale, dae s’imperu de internet e de is mèdias sotziales e dae su ismenguamentu de sa rechesta de su paperi imprentadu.
A pustis de 20 annos de resurtados òtimos e investimentos contìnuos, Maurizio iscèberat de lassare a su frade una ala de is afàrios e dae parte sua de serrare.
Bendet totu is machinàrios, pagat totu is dèpidos e pensat a si torrare a imbentare a 40 annos sonados, in su mundu de su traballu faghende su brincu mannu a Istados Unidos.
Lassat, is familiares istimados, e giòvanos alievos caltzadores meda chi allenaiat cun passione. Cudda fortzis est sa cosa chi s’at a mancare de prus, ma sa mente sua est indiritzada giai a su disafiu nou ultra-otzeanu.
Atzetat s’oferta de traballu de su titulare de unu wine bar a Brooklyn e in cue andat in su mese de capudanni de su 2013.
Sa vida noa in Brooklyn est tostada. Ònnia mangianu, difatis, Maurizio a is 8 andat a iscola pro istudiare bene s’inglesu e a pustis de 5 oras de letzione incumentzat a traballare finas a is duas de a mangianu in su wine bar a comente de barista e camerieri.
“Sa note – regordat Maurizio – torraia a dromire in s’aposentu miu in afitu in Brooklyn partzende sa domo cun sa mere de domo. Persone meravilliosa originària de sa Geòrgia chi mi at agiudadu meda pro intrare in sa sotziedade americana.” Sa fortuna (e sa perseveràntzia agiungo deo) agiudant is atrividos.
A pustis de unu annu, prus o mancu, Maurizio connoschet a una istilista bella. Si innamorat, dda faghet innamorare e a pustis de pagu si cojant (in Casteddu cun festa a La Paillote de Calamosca) e incumentzant a bìvere paris in Manhattan.
Cun Darlene sa vida sua càmbiat. Andat a bìvere a nche issa in unu mono-locale in Battery Park, a duos passos dae su World trade Center in sa punta de Manhattan. Maurizio incumentzat a sa lestra unos cantos cursos pro agente immobiliare pro chircare de si afirmare in unu àteru setore e abbandonare sa ristoratzione.
Pigat sa litzèntzia de agente immobiliare dae su dipartimentu de istadu a pustis de meses de istùdiu e de frecuèntzia in classe. Incumentzat a traballare pro sa Keller Williams chi ddu inserit in su mundu de is agentzias immobiliares sighende-ddu in s’imparòngiu.
Dae unu annu, prus o mancu, est in sa prus manna sotziedade de New York la Douglas Elliman Real Estate chi tenet sa sea in sa Madison Avenue e chi contat prus o mancu 3000 agentes e 800 ufìtzios.
“Mi incuru prus ca totu de bèndidas ma seo capassu de faghere afitos e de agiudare, italianos e non, in totu is pràticas e chircas inerentes a s’immobiliare.”
S’italianu est sa limba mama sua, paris cun su sardu, ma est capassu de faeddare bene inglesu, ispagnolu e calincuna cosa de frantzesu.
“Tèngio propiedades meda in bèndida pro americanos, ma sa aspiratzione mia printzipale est cudda de podere agiudare a totu is italianos chi bolent investire in New York o totu is italianos chi giai possedent propiedades e tenent su bisòngiu de unu chi si incuret de afitos e àteras netzessidades.”
Su coro, est craru, aturat in Sardigna.
“Intendo a mamma in Casteddu ònnia chida e si diat a emotzionare meda leghende unu artìculu a pitzus de mime afirmadu professionista in New York.”
Alloddu a Maurizio. Good luck with your life, si bieus in sa prossima pichetada de su Càgliari Club.
In is fotografias:
Maurizio traballende e una màgina de sa coja in Casteddu.
Ddu podides bìdere in:
www.elliman.com/real-estate-agent/maurizio-trois/23156 o nella sua pagina facebook
www.facebook.com/mauriziotroisRE/?ref=aymt_homepage_panel
maurizio.trois@elliman.com
bella storia anchio sono un sardo in america bravo maurizio
Grazie Roberto!! Per qualsiasi necessità non esitare a contattarmi. Buone feste
La storia di Maurizio è emblematica del valore di chi emigra: valore che perde la nostra isola e che invece guadagna il Paese di destinazione!
Se si aggiunge che, alla faccia delle fesserie di Poletti, chi emigra è necessariamente di valore superiore (deve imparare una nuova lingua, deve immergersi in un nuovo paese, regole e società, deve dimostrare di valere superando la barriera culturale, e compagnia cantando) a chi rimane, è facile comprendere come le speranze di crescita della nostra isola via,via diminuiscano al crescere del numero dei nostri emigrati.
Saluti
Grazie Vale, non immagini quanto le tue parole possano rendermi felice e fiero!! Passa delle fantastiche vacanze nella nostra amata Sardegna!! Un abbraccio
Bravo Maurizio
Conosco personalmente Maurizio è tutto il suo successo è meritatissimo.
Bravo Maurizio e tantissimi auguri.
Ti ringrazio tantissimo Giorgio per le bellissime parole.
Scusami se te lo chiedo ma conosco tante persone di nome Giorgio,mi aiuti a capire come ci conosciamo?
Se vuoi puoi scrivermi una mail a
Maurizio.trois@elliman.com
Passa delle buone feste!!
bellissima storia, complimenti a mio cugino Maurizio per la sua tenacia, caparbietà, e qualità.
Grazie Marcello!! Buon sangue non mente!!
Passa delle buone vacanze con la tua famiglia! Un grosso abbraccio
Ringrazio tutti per le splendide parole ma un ringraziamento in particolare va a Pietro Porcella per lo splendido articolo e ad Anthony Muroni che lo ha gentilmente pubblicato sul suo sito. E’ di persone come voi che la nostra amata Sardegna ha bisogno!! Buone feste a tutti!!
Grande Maurizio…ci manchi a calcetto!
Grazie Fabio!! Non immagini quanto manca a me il calcetto con voi!! Un grandissimo abbraccio e passa buone feste!!
Complimenti a te
Grazie Tonino, passa delle buone feste
Dopo quell’infanzia, che abbiamo condiviso, non poteva che andare così…alla grande!!!!! Baci
Grazie Sarah!! Un abbraccio grandissimo a te e a tutta la tua famiglia! Passa delle buone feste!
Sono immensamente orgogliosa di leggere questo articolo e di poter dire di conoscere Maurizio e la sua famiglia da sempre! Grande Maurizio, i miei complimenti e tanti cari auguri a te, tua moglie e la tua famiglia. Carla Usai
Grazie Carla per le belle parole!! Ti mando un grandissimo abbraccio e ti faccio i miei migliori auguri di Buon Natale e di un Felice Anno nuovo.
Se vai a vedere nella storia di ogni emigrato c’è sempre un periodo di tenebre, di immersione nell’insicurezza, qualche volta anche nella fame e nella miseria, quasi sempre nella fatica e nel sacrificio. Chi arriva in carrozza, “mandato” da qualcuno o con i soldi di famiglia, in genere finisce per non imparare nulla. Vedo che anche Maurizio ha seguito la “parabola dell’eroe” ed è quello che fa di persone come lui delle risorse enormi, se solo sa Sardegna potesse riprenderseli, uomini come lui varrebbero il loro peso in oro.
Grazie Alberto Mario per le stupende parole! Passa delle buone feste!! 🙂