(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)
In Sardigna, a dolu mannu, sa “lobby” de is sìndigos, de is massajos e de is pastores no est potente che a cussa de is petroleris. Mancu in custas emergèntzias graes, chi giai addurant dae deghinas de annos, che a s’emergèntzia ìdrica.
In s’ìnteri chi sa prus parte de sa Sardigna sufrit pro su sidis chi, pustis de is campos e de is gamas luego at a arribare a is domos (Abbanoa giai faeddat de zonas chi «sufrint gasi meda de sa pagu abba chi luego ant a inghitzare is ratzionamentos»; in s’ìnteri sìndigos e ANCI pedint su Istadu de Calamidade), sa Regione Sardigna atzellerat pro sa fràigu de su GASDOTU. Un’òpera inùtile chi at a ismatzare s’ìsula, chi at a nòghere pro semper su benidore energèticu.
Nemos at ascurtadu is apellos de is pastores nostros, is avisos de ABBANOA e nemmancu is denùntzias fitianas de is imprendidores agrìculos, de is comunas e is assòtzios che a su Gruppo di Intervento Giuridico, chi apretant pro interventos sèrios, lestros e definidos.
A cantu paret su machìmene est pigadu a conca de s’amministratzione regionale nostra.
Machìmene chi non si firmat mancu cara a su disisperu de is pastores e a su arriscu verdaderu de un’istajone noa orrorosa de crisi ìdrica, sa prus grae pustis cussa, chi totus bene ammentamus de su 1998-2000. «Sa Sardigna – acrarat ABBANOA – non tenet resursas potàbiles naturales in cantidade bastante pro mantènnere su bisòngiu ìdricu de s’ìsula e potabilizat agiumai su 85% de s’abba posta in is tubos».
Ma su chi ispantat a beru est a ischire chi sa neghe de sa crisi ìdrica non movet dae su pagu pròere. Su motivu verdaderu est su disacatu de sa retza ìdrica isulana, totu istampada a colabrou, e finas ca mancant is acàpios a sos invasos. In su 2014 – ma sa cosa no est cambiada meda finas in su 2017 – belle che su 60% de s’abba posta in is tubos dae Abbanoa s’est pèrdida.
Tocat duncas pensare a manera sèria e in presse puru a investimentos importantes, netzessàrios pro agiuare interventos infrastruturales lestros e profetosos, chi depent risòlvere, pro semper, unu problema grae meda chi dae tropu tempus sufrimus in Sardigna.
Ma custa giunta regionale, in is manos de su guvernu italianu e, duncas, de is lobby, mescamente energèticas, atzellerat is traballos pro su gasdotu!
Cara a is 30 milliones de minudos promìtidos pagu tempus a oe pro “s’infrastuturatzione ìdrica de is sartos de totu sa Sardigna” (in tames de 285,8 milliones, promìtidos pro su sistema ìdricu da s’amigu Renzi cun su famadu “Patu pro sa Sardigna”), sa Regione s’est ponende a nos impignare totus pro unu milliardu e 578 milliones de euro* de gastare pro unu GASDOTU.
Dae is butzacas nostras, amus a finantziare sa distrutzione de su territòriu nostru pro meda annos, pro tragare una resursa energètica sobrada e incuinante chi non s’ischit cando e in ue at a lòmpere a Sardigna. In su mentres is risursas energèticas nostras: su sole, su bentu, su mare, benint disamparadas e lassadas in is manos de sa màfia.
E in s’ìnteri in Sardigna amus a sufrire sidis e disisperu.
(*Comitadu ProSardegnaNoGasdotto)