(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Si ddu pensamus bene, totu su chi est foras de su normale est frutu de sa suta-cultura.
Una bia chi nde ruet pustis de un’inundada, ingurtende, sena si nde sapire a chie si siat, est frutu de sa suta-cultura chi imparat a cullionare e a trampare.
Un’imperu a sa trallallera de dinare pùblicu – siat cussu inderetadu a pagare cojas, portzeddos, pinnas istilogràficas, regalos pro amigos e collegas – est frutu de sa suta-cultura de su privilègiu e de su “deo so deo e boisàteros non seis nemos”.
S’imperu de sa violèntzia e de sa minetza prepotente pro ammasedare amministradores pùblicos chi s’incurbant a s sistema de is pragheres, de is “acontzos” de sa seta, est frutu de una suta-cultura mafiosa chi nde bogat finas omertade e posturas a distàntzia.
Non ddoe at àtera manera, pro binchere custas suta-culturas, si non a ddas denuntziare apostende subra s’inimiga prus manna de ogni suta-cultura: sa cultura.
Sa connoschèntzia, s’acarada, su tempus lìberu de dedicare a sa sotzialidade e a su traballu. Educatzione, règulas, cultura, oportunidade, paris cunditziones, meritucratzia. Fainas bonas chi andat predicadas e praticadas, cun s’esempru. E totus semus cramados – siat chie at unu cale si siat rolu pùblicu, siat chie nono – a batalliare custa rugrada.
A semenare tzivilidade e acarada est, pesende·si·nde respetu a s’òdiu, a su fanatismu, a s’estremismu, a s’innorantzia.
.