A nci pònniri sa faci est sèmpiri sa cosa giusta, in custa fasi polìtica, económica e sotziali ancora de prus, de sìguru est prus a cumodidadi s’oportunismu, ma s’iscola de vida chi apu fatu in sa Cgil m’at imparau a castiai sèmpiri in cara is problemas, a ddus sedatzai in sa sustàntzia e a ndi iscerai su chi ndi benit cunfroma a s’interessu de totus e no de unu ebbia.

A custu propósitu bollu intrari in chistioni e abèrriri, chi nc’arrennèsciu, unu meledu subra s’importàntzia esagerada donada a su Pit-Stop de su presidenti de sa Repubblica Cinese, in Sardìnnia, cun su Presidenti Renzi e su Presidenti de sa Regioni.

Diaderus si podit créiri chi un’adóbiu sìmbili siat acuntéssiu po cumbinatzioni? Deu invecis seu portau a pensari chi po su presidenti Xi Jinpng, s’atopu tengiat invecis un’importu istratégicu, cunsiderendu su chi si ballit un’Ìsula in mesu in mesu de su Mediterraneu manna prus de 24 milionis de Km cuadraus si boleus fueddari in chistionis de logistica.

Sceti is Sardus si iscarèscint de èssiri isolanus e de pretèndiri chi si riconnosciat cust’insularidadi, custa giai chi iat pòdiri betiri isvilupu.

Sa Cina tenit un’interessu mannu a s’abèrriri una genna po intrari cun prus facilidadi in su mercau de is 350 milionis e prus de europeus, unu mercau cun potentzialidadis chene làcana.

Sa chistioni est custa, Renzi no creu siat unu pagu abbistu, ma ia a bòlliri chi Sardus essant biu beni beni cali potzat èssiri su pannu a su cali punnat sa Cina.

Unus cantu datus: passàt su primu de Mesi de Idas de su 2005 e sa dì fut stétiu annuddau s’Acórdiu Multifibre de parti de su WTO, de tandus sa Cina at mortu totu is aziendas tessingianas europeas, is primus is italianas, sa Cina produsit 300 milionis de tonnelladas de aciargiu a s’annu, s’Europa 150 milionis, is ciclus produtivus cinesus andant a innantis chene peruna atentzioni de sostenibbilidadi po s’ambienti, chene perunu rispetu po is deretus de su trabballu e po sa siguresa e punnat a bèndiri s’aciargiu sû in Europa e in Itàlia facilitau de is costus bascius de sa produtzioni…e po s’Europa iat èssiri unu disacatu po is postus de trabballu peus de su chi fut acuntéssiu a sa filera tessingiana, s’iant a pèrdiri prus de 450 mila postus de trabballu, su scàmbiu cumerciali de s’Itàlia cun sa Cina tenit unu passivu de prus de 11 miliardus de éurus…in Itàlia intrat de totu ma nosu no arrennesceus a fàiri intrari si no calancuna ampudda de binu.

Su chi isputit a sa Cina est a pònniri is manus a is consumus italianu e europeus, a pustis agoa ant a pentzari a is consumadoris, a pustis de si nd’àiri ghetau a terra s’indùstria téssili, s’indùstria de is intermédius chimicus e sa petrolchìmica, a pustis de nd’àiri secuestrau etarus de terras agrìcolas po ddoi pònniri serras fotovoltàicas, trampendu is régulas a pitzus de is incentivus po s’energia rinnovàbbili, creu chi a nc’impèrdiri calancunu minutu in prus po arrexonai de su chi nd’iat a pòdiri bènniri, po mori de sa tropu superficialidadi, a s’Itàlia, a s’Europa e a sa Sardìnnia.

M’ant a nàrriri ca fatzu is partis a su protetzionismu, ca andu contras su lìbberu mercau, no su mercau lìbberu est un’oportunidadi po is pópulus ma candu is produtzionis chi si bolint bèndiri tenint ciclus de produtzioni guvernaus de régulas de sostenibbilidadi ambientali e deretus po su trabballu e sa siguresa garantius a sa matessi manera.

A su contràriu, su protetzionismu presentat aspetus de brofetu in su sensu chi incoragiat is produtzionis natzionalis cun interventus istàtalis chi nc’iant a torràri fiscalmenti a pitzus de is contribbutus natzionalis procurendu un’abbasciamentu mannu de sa disocupatzioni e, de conseguéntzia, un’acrescimentu económicu.

A ddoi meledai de prus podit torrari in bonu.