Gherrant pro istransire chi sas comunidades issoro si nche isperdant.
Est custu su fadu chi sèntint comente cundenna dae cando – pagas chidas a como -, cun una punta de billete de pagas rigas, su vitzepresidente de sa Regione Paci lis at negadu “ispàtzios finantziàrios”.
De ite semus arresonende?
Cun sas règulas noas de sa finàntzia pùblica (su bilàntziu armonizadu) no est possìbile de fatu a acumprire garas de apaltu pro sas òperas pùblicas e a impreare s’avantzu de amministratzione.
S’ùnica possibilidade est chi sa Regione lasset ispàtzios finantziàrios suos a sas Comunas.
Cosa chi, sende gasi, Paci at refudadu.
Est mègius a ischire chi custas amministratziones non pedint gastos pro festas, ma petzi sa possibilidade de impreare resursas, chi sunt giai in intro de sas càscias comunales, pro acontzare dannos de aundamentu, o pro regulare sas abbas pròinas chi no iscàssent dae sos rios, o pro fraigare iscolas, o pro costoire sos migrantes chi pedint àsilu polìticu, pro sa viabilidade (pro sos càminos iscontzos), pro sos gastos chi pertocant sos servìtzios sotziales (nefropàticos, talassèmicos).
Su 21 trìulas 2014 – sa die chi at firmadu un’acordu in contu de abbandamentu de su patu de istabilidade – su presidente Pigliaru e su sub presidente Paci aiant argumentadu de resurtu istòricu: ma no ant acumpridu su caminu, agiunghende un’acordu cun s’Istadu, a tales chi podiat èssere adduidu a sas Comunas de àere sa Regione che a ùnicu interlocutore pro sa finàntzia.
Colende custu sèberu, diant èssere annuddados pro paritzas amministratziones, presòngios medas chi protzedint dae sas normas de su bilàntziu armonizadu.
Sa Giunta, in cara a custa autoconvocatzione, ite faghet?
Diat a ispìnghere su chi costùmant a fàghere unos cantos cussigeris regionales e parlamentares, a tales chi pròent a partzire su grupu de sos sìndigos: “Dae s’annu chi benit sos vìnculos ant a èssere prus lascos” o “Non bos depides pònnere contra a Pigliaru e Paci” ca si nono…”.
Finas custa est, a dies de oe, sa Sardigna.
Condivido l’analisi, perché è vero che le regole di Bilancio imposte dall’Europa stanno strangolando gli enti locali, rendendo impossibile la spesa corrente. Paghiamo anni di cattiva se non pessima amministrazione, e per questo siamo finiti in mano ai ragionieri: la politica ormai è impotente ed è stata declassata a mera esecutrice delle regole di bilancio. Non sono d’accordo sul coraggio dei sindaci. Gli amministratori locali sono – spesso, troppo spesso – impreparati (quando non ignoranti), e si sentono soffocati dal pareggio di bilancio che impedisce il saldo di favori e favorini promessi. Purtroppo il perseguire l’interesse generale delle comunità è un miraggio, e i risultati sono sotto gli occhi di tutti. Certo, non tutti i sardi sono così. Quelli buoni si tengono ben lontani dalla cosa pubblica.
Sono il sondaco pro tempore del comune di meana sardo e ho amministrato come sindaco anche nella prima repubblica a partire dalla legge 142/1990 e assicuro che anche allora esistevano tantossimi bravi e onestisdimi amministratori e quindi sindaci e ti giuro che quella marea di onesti cittadini che entravano ad amministrare per pasdione, confronto di programmi, orgoglio di rappresentare i propriconcittadini. Io sono tra quei tanti e sono alla terza legislatura, ho fatto il consigliere provinciale a nuoro e giuro a quel non qualificatosi marco che la passoone e’ anche proporsi e amministrare non per fare favorini(caro bello) ma per fare meglio dei competitori politii che si scontrano nella tribuna elettorale, dedicando tempo e lasciando i propri interessi per soddisfare le esogenze dei cittadini nei limiti delle possibilita’ concesse dalle leggi e risorse. Ma tu che ppntifichi, sai che i sindaci si battono per diminuire le tue tasse, assicurare scuole dignitose, servizi sociali dignitosi, e non cene von amici, truffe, o altro, che solo perspne come questo personaggip puo’ pensare, proprio perche’ secondo me non sa nulla di amministrazione comunale. Quindi risparmiati denigrazipni dei sindaci onestissimi che ti regalano il loro tempo e non lo dedicano a figli, mogli, fidanzare, sport, svago, etc. Per colmare il vuoto che lasciano persone intelligenti come marco. Ibtelligenti e facenti i ca…. Propri senza dedicare un minuto al volontariato che noi facciamo. Io potevoessere in una posizione di carriera ben piu’ remunerata e invece no, perche i sindaci hanno pudore. Sai quale e’ la percentuale dei sindaci italiani(8000 circa) indagati, condannati, sospesi, deppsti etc, rispetto alla percentuale di cittadini in pari numero? Sono una inezia rispetto alla media dei reati comessi dai cittadini non amministratori e se prendessimo tutti gli amministratori dei comuni, la percentuale erimane infinitamente insignificante e enomemente battuti dal cosi detto mondocivile. Quindi chi governa i comuni in media sono pii onesti di quelli che nonamministrano. Torno al bilanci armonizzato (pareggio di competenza e di cassa). L’avanzo di amministrazione dei cittadini e quindi deve poter essere utilizzato per azioni a loro rivolte e nessuno puo’ bloccare il risparmio delle famiglie e noi comuni siamo una famiglia. L’articolo mi e’ piacciuto.
Caro dottor Nocco, mi dispiace cogliere tanto livore nel suo commento. Tanto per precisare, sono anche io un ex amministratore comunale, faccio volontariato in una ONLUS e sono nel direttivo di una associazione politica. Ho a che fare quotidianamente con gli enti pubblici e gli amministratori locali, e forse Lei nella fretta ha trovato le mie parole come pontificazioni, quando invece erano semplici, amare considerazioni personali, dettate dall’esperienza quotidiana. Come cittadino non posso che essere amareggiato nel vedere il livello di approssimazione con cui spesso (vada a rileggere: ho scritto spesso, troppo spesso e NON tutti, proprio tutti) si muovono i nostri amministratori, che Non discuto sul fatto che ce ne siano in gamba in giro: ho la fortuna di conoscerne diversi. Nessuno li ha obbligati a rinunciare alla carriera, a togliere tempo e attenzioni alla propria vita familiare. Ognuno trova in sè le motivazioni che portano a compiere scelte tanto impegnative. Immagino che Lei ne abbia avute moltissime, essendo così esperto dopo tante legislature vissute con impegno e dedizione (senza dubbio alcuno) per la sua comunità. Proprio per questo Le chiedo (ed era questo il senso del mio intervento a commento dell’articolo): lei ci tiene così tanto ad essere accomunato e difendere a spada tratta la categoria nella sua totalità, quando proprio nella sua zona (Belvì, Tonara, Ortueri, Aritzo) l’inchiesta denominata Sindacopoli ha decapitato le Amministrazioni Comunali?