Sende chi su documentu l’ant firmadu in 216, ant a èssere in medas sos sìndigos chi s’11 de santandria s’ant addobiare – autoconvocados- in cara a sas sedes istitutzionales regionales in Casteddu.

Gherrant pro istransire chi sas comunidades issoro si nche isperdant.

Est custu su fadu chi sèntint comente cundenna dae cando – pagas chidas a como -, cun una punta de billete de pagas rigas, su vitzepresidente de sa Regione Paci lis at negadu “ispàtzios finantziàrios”.

De ite semus arresonende?

Cun sas règulas noas de sa finàntzia pùblica (su bilàntziu armonizadu) no est possìbile de fatu a acumprire garas de apaltu pro sas òperas pùblicas e a impreare s’avantzu de amministratzione.

S’ùnica possibilidade est chi sa Regione lasset ispàtzios finantziàrios suos a sas Comunas.

Cosa chi, sende gasi, Paci at refudadu.

Est mègius a ischire chi custas amministratziones non pedint gastos pro festas, ma petzi sa possibilidade de impreare resursas, chi sunt giai in intro de sas càscias comunales, pro acontzare dannos de aundamentu, o pro regulare sas abbas pròinas chi no iscàssent dae sos rios, o pro fraigare iscolas, o pro costoire sos migrantes chi pedint àsilu polìticu, pro sa viabilidade (pro sos càminos iscontzos), pro sos gastos chi pertocant sos servìtzios sotziales (nefropàticos, talassèmicos).

Su 21 trìulas 2014 – sa die chi at firmadu un’acordu in contu de abbandamentu de su patu de istabilidade – su presidente Pigliaru e su sub presidente Paci aiant argumentadu de resurtu istòricu: ma no ant acumpridu su caminu, agiunghende un’acordu cun s’Istadu, a tales chi podiat èssere adduidu a sas Comunas de àere sa Regione che a ùnicu interlocutore pro sa finàntzia.

Colende custu sèberu, diant èssere annuddados pro paritzas amministratziones, presòngios medas chi protzedint dae sas normas de su bilàntziu armonizadu.

Sa Giunta, in cara a custa autoconvocatzione, ite faghet?

Diat a ispìnghere su chi costùmant a fàghere unos cantos cussigeris regionales e parlamentares, a tales chi pròent a partzire su grupu de sos sìndigos: “Dae s’annu chi benit sos vìnculos ant a èssere prus lascos” o “Non bos depides pònnere contra a Pigliaru e Paci” ca si nono…”.
Finas custa est, a dies de oe, sa Sardigna.