(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Sa neghe no est tzertu de sos tzitadinos-traballadores, lu est in una pertzentuale fisiològica.

Indennizos pro non piscare. Contributos pro nd’israighinare bìngias, olivàrios e campos semenados a trigu. Assegnos de càscia integratzione e mobilidade pro annos e annos.

Unu tempus a como bi fiat finas una Comuna – Su Masu (Elmas) – chi su sìndigu, oe in die consigeri regionale, intzentivaiat s’emigratzione oferende·si de pagare su biàgiu a sos giòvanos chi detzidiant de si nch’andare.

Semus s’ùnica regione in su mundu in ue si pagat sa gente pro non traballare, in ue ant pianificadu unu sistema de intzentivos e ammortizadores sotziales chi istìmulant a s’isfainamentu, a sa dipendèntzia, a su tzerachìmene, a su ricatu dae su poderiu polìticu. E totu custu colat sena chi bi siat nemmancu sa fortza de s’inchietare.

Podet tènnere un’imbeniente custa terra de su mundu, si s’istrutura sua sotzio-econòmica est organizada de custa manera?
B’at maneras e maneras de non lassare a sa sola chie est abarradu a in segus.

Custu intzentivu a su non-traballu est su prus isballiadu. Sa negatzione de sa Polìtica e de sa dignidade de s’òmine, s’ausèntzia de s’ispìritu de comunidade.

In custa situatzione parent finas pagos sos 2.500 sardos chi ant abbandonadu sas domos e sas biddas issoro, in custu ùrtimu annu, pro si tramudare a logu furisteri. Si sas cosas non càmbiant, ant a èssere semper de prus.

Si sebestat unu genotzìdiu culturale, un’israighinamentu chi at a èssere impossìbile a lu pòdere remediare, una desertificatzione chi pro sos satzerdotes cumpràghidos de sa tècnica polìtica est inevitàbile e finas auguràbile.

Unu delitu perfetu, in ue sos responsàbiles tenent nùmene e sambenadu.