Custu est su giassu in limba Sarda.

Per leggere l’articolo in italiano, clicca sulla bandiera in alto, scegliendo l’opzione del tricolore.

Non ischimus si Pigliaru e Erriu – gasi comente aiat fatu s’ùltima Giunta de tzentru manca in su 2008 – apant seberadu a bidùidu de ruere, in s’urbanìstica, pagos meses antis de s’iscadèntzia naturale de sa legisladura.
Ischimus, in càmbiu, ca ogni mòvida subra cussa matèria paret cunformada pro si ferrere a solos, faina chi a su chi paret at marcadu sas tareas de un’esecutivu chi at guvernadu andende contras a su parre de sa majoria de sos tzitadinos.
S’atzellerada noa – cun sas decraratziones foras de mundu de Erriu, Soru, Solinas e cumpangia faddonca -, cun su refudu de base a su resonamentu cun partes mannas de sa sotziedade sarda, paret cunfirmare una andàina chi no at a batire nudda de bonu ne a su chi abarrat de su Pd, ne a sa Sardigna.
Su propòsitu bonu de “guvernare su logu” paret duncas chi apat lassadu campu a un’aina urbanìstica chi, de fatu, cun s’iscusa de “allonghiare s’istajone” e “agiudare sas siendas turìsticas” aparinat – in sustàntzia – sa bia a una ghetada manna de tzimentu in sas costeras de Sardigna.
Sa Regione paret, finas a inoghe- chi apat seberadu sa simple e innotzente bia de sa comunicatzione de “base”: faeddat a sa bentre de mastros de muru, progetistas e mèdios e piticos imprendidores de sa banda edilìtzia e turìstica, cuende ca su prus de sas dèrogas, de sos prèmios volumètricos, de sas agualaduras e de sos esproprios de programmatzione a sos entes locales diat acabbare favoressende semper a sos matessi, pagos, connotos.
Faghende·si su contu, sa banda turìstica sarda oe no at bisòngiu de postos-letu noos, ma de polìticas virtudosas integradas pro ammanniare sa pertzentuale de prènida de cussos chi giai s’agatant.
No tenet tzertu bisòngiu de tzimentu nou ma de gestione cummertziale internatzionale, trasportos (finas e internos) de atùliu e a mesura de turista, investimentos in sos sitos culturales de pònnere in retza e in sas àndalas naturalìsticas riservadas a una banda prus ampra de biagiadores in chirca de esperièntzias.
Serbit finas a mantennere su chi s’agatat, un’acordu ampru cun sos assòtzios de categoria e sos òrdines professionales pro furriare moderna sa banda de sos fràigos indiritzende·la conca a sa ristruturatzione, a s’atùliu energèticu, a una cultura noa de su bellu, de su dèchidu, de su lìmpiu. Sas SPA e sos tzentros cungressos sunt a fitianu feti una trassa pro otennere volumetrias noas e no respondent in manera automàtica a su bisòngiu de allonghiare s’istajone turìstica.
Sos albergos mannos in sa costera, chi puru sunt giai totus frunidos de tzentros modernos de ispabòrgiu, no aberint agiumai antis de su mese de maju e agiumai serrant pustis cussu de santugaine.
Calicuna cosa at a chèrrere narrere: est ca pro allonghiare s’istajone serbint polìticas unu pagu prus colobradas e dèchidas de unu simple permissu de fràigu.
Su proponimentu de lege regionale disconnoschet, e de fatu escluit, su creschimentu de s’economia sarda in su cumpartu de s’agro-indùstria.
Escluit su naschimentu, benidore, de tzentros noos pro nde pesare bacas de petza. Disconnoschet su micro-cumpartu enològicu, no tenende in contu su naschimentu de istruturas a benefìtziu de sas chintinas chi sunt pesende·si·nde che a cardulinu – unas cantas in manera virtudosa – in logos meda de s’ìsula.
E it’est una lege urbanìstica si nono un’aina tècnica a su servìtziu de un’idea de guvernu? Si sa Giunta Pigliaru comente a cussa chi dd’at pretzèdida, no ischit e cale siat sa missione de sa Sardigna totu a longu de sos 20/25 annos benidores, comente est chi si podet dotare de ainas tècnicas?
Sa lege urbanìstica – che a sos pranos energèticu, cummertziale, de sos trasportos – depet serbire a unu progetu cumplessivu, fundadu subra un’idea econòmica e sotziale.
Antis de giughere a custa “edilìtzia de pretzisione” cumbidende sas fortzas polìticas a traballare a unu pranu istratègicu mannu chi inditet una bia “possìbile” pro sa Sardigna. E cale est su rolu donadu a s’agricultura, e cale a s’indùstria, e cale a sos servìtzios e a su turismu?
E cales sunt sas Polìticas pro sas infrastruturas, pro s’inferta sotziale e sa batalla a s’ispopulamentu: cun cales resursas, in cantu tempus e cun cales ainas ddoe at s’intentu de ddas leare a in antis?
Unu pranu orgànicu, comente si faghet in sos Paisos tziviles, e non unu manugru ghetadu a pare de mesuras estemporàneas, chi parent respondere prus a interessos de pagos chi nono a unu disignu reale de guvernu.