(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Oe nos semus ischidados cun un’assessore de sa Giunta Pìgliaru – Paolo Maninchedda, ghia de referèntzia de unu grupu consiliare cumpostu dae chimbe persones – chi faghet s’opositzione a sa majoria, imputende-li in pràtica de no àere mai fatu s’opositzione a su guvernu romanu, chi a manera presunta est “amigu” de sa matessi majoria.

Cuss’assessore at, a manera dramàtica, resone: su guvernu italianu nos trampat, in su cumpartu agrìculu comente in sos àteros, e sa Giunta non s’oponet.

Antzis, comente ant fatu eris, esponentes medas de sa majoria, torrant gràtzias a su guvernu o a su ministru “amigu” chi faghet sa finta de àere istrinadu a sos sardos su dinari de sos sardos etotu.

S’assessore, a manera dramàtica, at resone. Ma non resessimus a acrarire a nois e totu comente potzat – sena pesare rebellias – interpretare a sa matessi manera sos rolos de opositore e de atzionista polìticu de sa majoria matessi.

Comente potzat, a sa matessi manera, istesiare-si dae custa majoria, e posca reclamare s’apartenèntzia, presente (e chie nd’ischit, bidende su chi at giai fatu) e benidora.

Eris imbetzes nos fiamus ischidados cun tres de bator cussigeris de SEL (partidu chi no esistit prus) chi discunfiantzaiant s’assessore de Sel.

Unu trèulu sighidu. Beniminde.

S’arrocu de sa Regione, sighidu dae meses, s’est faghende birgongiosu, cun su cumassu-rimpastu rimandadu dae un’annu a s’àteru, duos assessorados bòidos e su presidente Pigliaru chi pensat a resonare de PD natzionale e non de sas peleas de Sardigna. Cun in cùcuru sa disocupatzione giovanile a su 56%.

Sende chi semus gasi, torrende-mi-nche a ingullire a mala bògia s’opositzione mia crispa a sas eletziones antzetzipadas, mi benit a nàrrere chi, in antis finit custa befe e mègius est pro totus.