(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)
S’annu nou imbeniente no at èssere de transitzione. Ne pro s’Istadu, nen pro sa Regione. Ne pro is imprendidores, nen pro is dipendentes. Ne pro is pensionados, nen pro is disocupados.
S’annu nou podes èssere su de su mudamentu o su de sa derrota definitiva. No diat èssere cosa lègia a ddi parare fronte cun cussèntzia chi, giai a sola, diat rapresentare unu passu a in antis de importu: onniunu, in su suo matessi, podet èssere àrbitru de su destinu suo.
E de is familiares suos, de is collegas, amigos e bighinos de domo.
Custos tempos sunt gasi graes chi petzi cun unu traballu comunu e cuncordu si podet àere s’ispera de ddu lassare a palas. Diat èssere cosa bona chi onniunu, pro su chi ddi pertocat, si nche moveret dae sesi.
Chie est intro a is istitutziones, a esempru, diat pòdere assegurare chi at a lassare a banda calisisiat tenta partiducràtica e personale, pensende a su bene comunu ebbia.
Mi creo chi non meda ant a creere chi custu at a acadessere. Ma pro si pònnere in sa trona e preigare, cun s’idea de iscudere sa prima pedra contra a is polìticos, tocat in antis a si castiare a s’ispigru.
A bolet su pùblicu impiegadu, bene abbistu de is peleas de custos tempos, a fàghere su traballu suo a manera onesta, istesiende sa comodidade chi, a bortas su traballu fissu istatale (ma finas regionale, provintziale, comunale e gasi sighende) paret assegurare?
Gana tenet de bardiare is collegas suos chi, cun maneras iscurretas, ponent in lughe mala totu sa categoria, ismanniende is disservìtzios e is longàrias burocràticas? Faghende custu unu cantu de crisi at a èssere sobrada.
A cherent is imprendidores a pònnere dinare pro s’innovatzione, chirchende de ismanniare is balàngios de sa sienda issoro, in tames de pensare a truncaduras o re-organizatziones ebbia chi, a ispissu ochient su presente e su benidore de is persones?
E cuddos chi traballant fora de sa lege, furende a sa Cassa de s’Istadu e batende fora dae s’Itàlia is benes issoro, ddu cumprendent chi sunt issos etotu is primos inimigos de su sistema-Itàlia? Si custas tortesas ant a èssere burradas un’àteru cantu de crisi at a èssere sobrada.
E is dipendentes privados gana nde tenent de si pònnere in giogu, torrende a cualificare su traballu issoro e ponende·si intro a unu mercadu oramai globale, sena si cuare a palas de anacronìsticas mantas sindacales? Si custu at a èssere fatu su 2017 no at a èssere ammentadu che annu de crisi.
E is chi tenent pensiones de oro, gana nde tenent de renuntziare a unu cantu de sa siguràntzia manna issoro pro donare risorsas a fainas noas e infrastruturas modernas? Si custu sinnale at a arribare forsis fintzas is disocupados – giòvanos e istòricos – is cassintegrados e totus is “ùrtimos” de custu Paisu diant pòdere torrare a chistionare de isperàntzia.
Custu, pro medas est unu libru de bisos. Ma si bi pensades in logos prus tziviles est su chi sutzedet a fitianu, s’echilìbriu a fundamentu de sotziedades prus giustas.
Nois puru podimus, antzis depimus. Bonu annu nou a totus. E proemus·bi a beru.
La cultura del lavoro, il rispetto del merito e con essi la speranza di crescita per la nostra isola sono ulteriormente calpestati da queste cose:
“Il 9 gennaio prossimo saranno definitivamente assunti 300 precari, lavoratori attivi finora nei centri servizi per l’impiego (Csl e Cesl) con contratto a tempo determinato.” “All’Aspal erano gia’ stati trasferiti 240 dipendenti passati dal ministero del Lavoro alle Province e il personale di ruolo delle Province (70 unita’) impiegato in via esclusiva nel sistema dei servizi e delle politiche attive dal 2013.” “La struttura e’ passata da 80 a 640 dipendenti in pochi mesi e arriveremo a 800”!
“La nostra mission e’ riorganizzare e gestire le politiche attive per il lavoro nella regione attraverso strumenti innovativi e rispondenti alle esigenze della vastissima platea di coloro che nell’isola non hanno un’occupazione”.
Insomma da 80 buste paga (a spanne 240 voti e 80 tessere sindacali) con un colpo di bacchetta magica sono arrivati a 800 buste paga (sempre a spanne 2400 voti e 800 tessere sindacali)! Tutto rigorosamente pagato dai pochi asini che lavorano ancora!
Buona notte
Per sparigliare la situazione disastrosa.in cui ci troviamo, sarebbe auspicabile che qualcuno che abbia un certo ascendente sulla popolazione prendesse un’ iniziativa ecclatante, per esempio uno sciopero generale che bloccasse ogni attività isolana in tutti i settori per diversi giorni sulla falsariga di quelli indetti dal CLN negli anni 44-45. Quegli scioperi non furono infruttuosi ma contribuirono alla cacciata dei tedeschi dall’Italia. Quale persona più indicata del titolare di questo blog il cui pensiero calza a pennello con le mie idee?