S’agentzia sarda de sas intradas est lege. E bivat s’agentzia sarda de sas intradas.

Est una nova mala, in astratu? No, a su mancu, no isco.

Est sa matessi cosa pro more chi apo firmadu, annos a como, a segus de sa proposta de su comitadu apartìticu ‘Fiocco Verde? No, est un’ateruna cosa.

Est sa matessi cosa chi una de sas boghes de cussu comitadu – Franciscu Sedda- at propagandadu in duas ocasiones, cando l’apo intervistadu duas bias in TV, a su tempus de sa collida de sas firmas?No, est un’ateruna cosa.

Ite est tando?

Leo a imprestu, seguru chi a s’autore non l’at agradare, sas paràulas craras chi unu dirigente de su Consìgiu Regionale, polìticu in passadu at iscritu in Facebook.

Est Tonino Dessì, sennore chi de seguru non mi bidet geniosu, ma chi est semper e cando un’istudiosu de gabbale de sa materia legislativa.

S’agentzia tributària de sa Regione est giai istada istituida in sa de XIII legislatura (guvernadore Soru, presidente de su Consìgiu Spissu), burrada in sa de XIV (guvernadore Cappellacci, presidente de su Consìgiu Lombardo) a cajone chi l’ant leada a cunsideru comente isente.

Gasi mentovat su matessi Dessì, in antis de annànghere: “Oe no est prus pagu isente de tando, ma su gastu est meda prus mannu”.

In antis de lòmpere a su busillis, issu acrarit sa chistione comente de seguru deo no dia èssere mai istadu capatzu fàghere: “No at a averguare sos tributos de cumpetèntzia istatale, chi diant èssere su 95% de su chi versamus a s’Eràriu pùblicu.
At a funtzionare comente un’osservatòriu de sas intradas erariales, paris cun s’agentzia istatale. At a cuberare sos tributos pròpios de sa Regione (cuntzessiones demaniales, cuota de pertocu regionale de sos tributos pro su conferimentu de refudos in su muntonàrgiuo àteros impiantos, autorizatziones regionale pro cassa e pisca)”.

In prus s’at a pòdere cunventzionare cun sos Comunes pro cuberare sos tributos issoro e at a tènnere –custu a manera segura – unu diretore generale e personale bundante.

Pare chi siat prenetada a si gastare 2 miliones e mesu de èuros a s’annu.

Finas a inoghe sas chistiones tècnicas chi totus podimus giuigare in cunforma a su muntone de reclamatziones, banterias e “unfraduras” mediàticas in custas oras dae banda de sos soberanistas istichidos in intro de su tzentrumanca italianu.

De su meu annango una preneta ebbia: su guvernu, a su 90%, at a impugnare sa lege, invochende unu cale si siat profilu de incostitutzionalidade.

At a èssere cussa s’ora, in campagna eletorale aviada, chi s’idea de sos ideatores machiavèllicos de custu disinnu at a mòvere: denuntziare sa dislealidade de s’Istadu (chi est giai arci-connota) contra a issos, sos liberadores de sa Sardigna, chi aiant postu sas fundamentas de s’Istadu nou cun su mèdiu de custa aina rivolutzionària.

Totu giai bidu, totu betzu pedrale, totu chi si podet archiviare che a propaganda polìticu-eletorale.

No isco chie at a guvernare sa Sardigna in su tempus benidore, nè si custa agentzia at a èssere burrada.
Isco petzi chi, sa de eris est istada mescamente, un’ocasione traita.