Custu est su giassu in limba Sarda.

Per leggere l’articolo in italiano, clicca sulla bandiera in alto, scegliendo l’opzione del tricolore.

 

Luigi Satta, 44 annos, est abogadu e presidente de su Movimentu Tzìvicu “Sassari libera”, chi est ativu meda in su cabulogu turritanu.

Cun issu faeddamus de sas prospetivas polìticas de sa tzitade sua e de su rolu chi Tàtari podet giogare in su Nord Ovest intreu de s’ìsola.

Tàtari dae prus de duos annos est bivende una crisi longa de sa Giunta Sanna. Cun cale ispiritu sa tzitade est abbaidende a custu ispetàculu polìticu?

Mi creo chi sos tataresos si intendant a largu meda dae su chi acadesset in su Palatzu Ducale e sentant una semper prus marcada distàntzia dae una polìtica chi, in Tàtari comente in àteros logos, at pèrdidu sa capatzidade sua de acasagiare sas istàntzias de sos tzitadinos e dae tempus meda non dat resposta peruna a sos problemas verdaderos de sa gente: in Tàtari b’at unu muntone de persones chi si nche tragant sa vida in conditziones de mindigu e sa crisi econòmica paret chi si fatzat crònica cun efetos crispos in sa sotziedade. Intendo un’ammisturu de iscunfiàntzia e isporu, cun calicuna punta galu de arrennegu “disorganizadu”.

Su valzer de assessores, sos addòbios de su Cussìgiu rinviados, su disconnoschimentu de su sìndigu dae banda de su Pd. Est una crisi polìtica ebbia a beru?

Penso chi manchet su sentidu èticu in sa polìtica de domo nostra; chie at su dovere de rapresentare a su mègius sos tzitadinos in sas istitutziones diat dèpere transire de si fàghere conditzionare dae peleas chi sunt personales ebbia e chi ant giai luadu a manera pesante sos partidos de riferimentu; imbetzes, paret chi su tempus si nche siat firmadu a cussas primàrias maladitas chi, a sa fidada, aiant incoronadu a Nicola Sanna, disorientende su Partidu Democràticu e peorende sas divisiones suas intro currentes chi sunt làrganas tra issas e finas brigantinas.

Dae sa banda amministrativa e polìtica, cales sunt istadas sas faddas prus mannas de Sanna?

Dae sa banda amministrativa, at traitu cussa democratzia partetzipada chi aiat ispiradu – in astratu – su mandadu suo. Su progetu de sas pistas tziclàbiles, pro esempru, at àpidu a dies de oe unu raportu gastos/benefìtzios chi de seguru non satisfat; diat èssere bastadu a si acarare cun sos tzitadinos in antis de leare detzisiones faddidas nessi in sos tempos e in s’esecutzione pràtica. Dae sa banda polìtica, at adduidu a unu disafiu longu cun su partidu de majoria suo; su fatu chi, cun su tempus, at isporadu totu sos cuntendentes e istracadu sos tataresos.

E sas cosas mègius?

Las semus galus isetende.

Pro ite Tàtari non renèsset a acumprire su rolu de lider de totu su territòriu?

Ca at pèrdidu sa cunfiàntzia in issa matessi, no at su coràgiu de èssere rapresentativa de su Nord Ovest intreu, sende chi nde at totu sos tìtulos, finas dae sa banda istòrica e culturale: tzentru universitàriu de blasone antigu, polu de servìtzios (potentziale), espressada de fainas de primore in sa polìtica, in sa sanidade, in sa chirca, in s’isport , setores però in sa cale est afidada a s’ispiritu de aguantu de sos ùrtimos crotziados atrividos; su sèberu improvisadu de s”àrea metropolitana” est sena de sensu e utilidade. Deo isperaia in su reconnoschimentu de su status de tzitade metropolitana, in cunforma a sa partzidura istòrica de sa Sardigna in Cabu de Susu e Cabu de Suta, cun un’isparghinamentu pèrpere de resursas chi diat àere pòtzidu agiuare sa crèschida uguale de totu s’ìsula, acabende cun campanilismos fora de su tempus e de badas. Su chi si podet fàghere semper e cando est a comintzare una cuntzertatzione a sa sèria cun sos interlocutores printzipales serentes, comente S’Alighera, Portu Turre, Sossu, pro una programmatzione unìvoca chi iscat atzapare sos fundos istruturales. Sena unu megioru de sos trasportos internos e de s’intermodalidade, cada ipòtesi de isvilupu abarrat semper e cando una chimera. Su territòriu nostru sufrit de una mancàntzia grae de infrastutturas chi faghet dannu a su sistema areoportuale, marìtimu, turìsticu e alberghieru.

Narant in medas chi sos favoressidos mannos pro sas eletziones comunales imbenientes de Tàtari ant a èssere sos de su Movimentu Cinque Stelle.

Mi penso chi ant a mantennère cunsensu mannu, ma su votu amministrativu no est che a su polìticu. Meda at a dipèndere dae sa capatzidade chi ant a àere sos partidos traditzionales, mescamente su PD, de si torrare a organizare e de si abèrrere a una polìtica noa, cun sos partidos prus pagu potentes e prus a curtzu a su tzitadinu; ant a dèvere essire dae sas segreterias e torrare in mesu a sa gente, mescamente pro ascurtare.

Vostè est su presidente de “Sassari libera”, unu movimentu tzìvicu chi punnat a pònnere in pare un’alternativa a sos partidos traditzionales. Cun cales orizontes?

S’orizonte de Sassari Libera est su de su tzìvismu, cussu beru. Non semus una lista eletorale farsa, no amus meres, semus òmines e fèminas lìberos. Su valore umanu de sa persone est su sèmene chi intentamus de ghetare in sa polìtica. Abbaidamus cun atentu e aficu a sas realtades autonomistas e soveranistas, cun sas cales isperamus de fraigare unu laboratòriu polìticu; diamus chèrrere chi a iscrìere su programma nostru esserent sos conterràneos, sena su vistu de sa tzensura de sas segreterias romanas.

Escludides o ponides in contu alleàntzias cun sos polos traditzionales dereta/manca?

Su diàlogu e s’acaramentu sunt valores assolutos pro cada democratzia e serbint a totus pro nos megiorare. Non m’agradat s’idea de nde pòdere pònnere a fora calicunu e mancu creo prus a sa classificatzione betza de sa polìtica in dereta e manca. S’importante est chi bincat sa tzentralidade de su progetu nostru. Apo a tìrria s’autoreferentzialidade, chi, in finitia, mi paret chi siat su problema chi est ponende impèigos finas a sa formatzione de su guvernu natzionale.

Cales sunt sos disafios verdaderos de su tempus venidore imbeniente pro sa Sardigna e su Nord?

Tàtari, su territòriu suo, sa Sardigna intrea sunt una mina de tesoros chi non si podent medire. Sa terra nostra e su chi la inghìriat, est a nàrrere su mare suo galanu, sunt unu donu divinu chi isetat e meresset de èssere valorizadu a manera pretzisa. A banda pro calicuna azienda de valore internatzionale mannu in su cumpartu vinìculu e caseàriu, sa segunda campura de s’ìsula, sa Nurra, devet èssere duncas valorizada de prus. Sa produtzione agroalimentare de su logu, esaltada dae sa valorizatzione de àreas adeguadas mercatales e sa creatzione de polos fierìsticos istàbiles finas pro s’artisanadu nostru, e paris a un’aviu nou de sa retze de sos servìtzios chi galu isetatat, in mesu de àteras cosas, su tzentru intermodale, ma chi non podet no àere su tzentru in Tàtari, devent trasformare cussos setores in s’avanguàrdia de s’economia locale nostra, paris cun unu turismu non ligadu a sas istasiones e rispetosu de s’ambiente; depimus però liberare nois etotu dae sa conditzione de isolamentu e isvantàgiu chi nde lompent daes’insularidade, cando no est controbilantzada a manera adeguada dae misuras istatales e regionales de ischitimentu; gasi chi Sassari Libera est impitzada finas in custu fronte.

Escluet una candidadura de Vostè a sìndigu?

Pro mene, chi istimo cada pedra de sa tzitade mia, est unu bisu cuadu in su cadàsciu. Ispero petzi de no imbetzare, in antis chi calicunu l’apèrgiat…