Custu est su giassu in limba Sarda.

Per leggere l’articolo in italiano, clicca sulla bandiera in alto, scegliendo l’opzione del tricolore.

Roberto Deriu, 49 annos, giornalista, nugoresu, est consigieri regionale de su PD dae su 2014. In sa tzitade sua est istadu assessore comunale, prima de leare sa ghia – pro noe annos – de s’amministratzione provintziale.

Su cunfrontu subra su guvernu est arribadu a su momentu detzisivu. Vostè semper cumbintu est chi at a essire un’esecutivu cun Fico a sa ghia e cun s’agiudu de totus?

Nono, deo aio bidu cussa solutzione comente capassa de determinare unu guvernu polìticu, chi m’aùguro, capassu de collire su cunsensu de totus, premissa netzessària pro sa nàschida sua. Pro su restu, so unu polìticu e no unu politòlogu. Non so unu deinu pro su chi pertocat sos iscenàrios.

Si custu iscenàriu si diat atuare, ite est lìtzitu a s’isetare de cuncretu, dae su puntu de annotu de s’atzione legislativa e esecutiva?

Un’apasigamentu natzionale, e su recùperu de unu limbàgiu comune; fortzis finas unos cantos provedimentos de caràtere istruturale, chi nos agiudent a afortiare carchi resurtadu bonu e a nche essire dae sa crisi sotziale dolorosa arribada a pustis de sa crisi econòmica.

Chitzo est pro unu bilàntziu sèriu – e duncas un’autocrìtica – subra su chi est acontèssidu in domo de su PD in sos ùrtimos deghe annos?

Su tempus de s’autocrìtica – a dolu mannu – nch’est acabbende, e sena mancu chi si siat acumpridu. Tra pagu at a èssere tempus de issèberos operativos, e mi timo chi ant a èssere contivigiados dae unu meledu menguante. Custu ca in sas classes dirigentes s’est isparghinende una discunfiàntzia fartada in su Pòpulu, in sa gana sua de partetzipare cun cussèntzia, de àere a disponimentu sos partidos che istrumentos pro intrare a su podere e a sa connoschèntzia chi dae su podere benit.

De cunsighèntzia, intrende in sas pìnnigas, custu cunsideru a Sardigna puru at arribare?

Sa Sardigna oe est indedda meda dae sa polìtica italiana; sa classe polìtica sarda no est prus insertada in sa de sa Repùblica, ma a s’imbesse est sutamìtida rispetu a totu sos sistemas e a sas organizatziones de livellu istatale. Custu pertocat (a manera perigulosa meda) finas e fortzis mescamente su M5S.

Oe si faeddat de PD sardu, federadu cun Roma. Una proposta chi Cabras e Maninchedda aiant bogadu a pìgiu giai in printzìpiu de legisladura. Non li paret chi custa proposta arribet a tempus iscadidu? Est a nàrrere chi si podet lèghere che a una mòvida disisperada pro sarbare su chi si podet sarbare.

Si si leghet sa polìtica che unas cantas mòvidas tàticas ligadas a pare, tando cada proposta serbit a nche barigare unu problema piticu de immàgine o a cunsighire unu vantàgiu piticu de positzione, ma si castiamus a sa polìtica che a sa risposta culturale e progetuale a s’isbòligu de protzessos istòricos e sotziales, tando s’idea chi in custu momentu siat netzessària una coalitzione natzionale sarda, e non partidos de madrighe o orientamentu sardu ebbia, mi paret atuale meda.

Mudant sas istrategias ma non sos òmines e sas fèminas chi mandant a dae in antis su PD. Su PD sardu paret tèteru – in su cumandu – dae prus de deghe annos.

Su mudamentu b’est istadu, in sas càrrigas istitutzionales e in sos ruolos formales; sas dirigèntzias imbetzes non sunt agiumai mudadas, e custu dipendet dae su fatu chi sas generatziones prus giòvanas galu non si sunt propostas comente elementu annoadore. Totus cherent cantare e sonare, ma nemos iscriet sa mùsica.

Sa mancàntzia de annoadura bera de sas classes dirigentes est su chi diat pòdere addasiare de prus sa credibilidade de sas propostas imbenientes bostras. Comente sei pensende de nche la barigare custa dificultade?

Apo propostu, oramai duos annos a oe, a medas esponentes de trinta e baranta annos de su PD sardu unu percursu de elaboratzione polìtica matanosu e rigorosu, pro pòdere arribare a devènnere issos matessi ghia polìtica de su partidu, e est nàschidu Agorà. Medas de custos aiant leadu parte, in sos ùrtimos deghe annos, a sas iscolas polìticas chi amus organizadu nois. Los cunsideraia e los cunsìdero persones capassas e interessantes. E puru non sunt resèssidos a agatare tra issos una sìntesi profetosa. Fortzis tocat chi siat su partidu, totu pìnnigu, a crèere in un’investimentu mannu in sas generatziones noas. Sos prus betzos depent bogare a pìgiu un’abbistesa bundante.

Ite lassat de cuncretu s’ischieramentu mannu trasversale bidu chenàbura in s’addòbiu pro faeddare de sa vertèntzia Otzana?

Bi fiat un’àera chi pensaia lacanada in su passadu; imbetzes sa cultura polìtica e sa cussèntzia partetzipativa sunt sos frutos de dura de sa rivolutzione industriale nostra pitica. Sa Sardigna de Mesu galu non s’est acunnortada a mòrrere. B’est unu trèmene: chi sas Sardignas sunt medas e diversas, e bi cheret un’acordu ampru tra issas pro si pòdere disvilupare un’istajone noa de sa Rinàschida.

Sanada est, in su partidu bostru, sa ferta aberta cun una parte de sos amministradores locales bostros a pustis de sa chistione ANCI?

Sa ferta non l’ant fata a su partidu, ma a su sistema democràticu: oe sos sìndigos, chi diant dèpere èssere s’amparu de sa democratzia, sos apòstolos de sa rapresentàntzia de sos tzitadinos e de sos territòrios, sunt rapresentados dae unu presidente eletu cun prus pagos votos de cussos leados dae su rivale diretu suo. Est una farta ètica prima chi polìtica o giurìdica. E duncas annullat calesisiat tentada, nointames de prèssiu, de acumprire un’atividade pùblica positiva.

Si vostè diat pòdere determinare sa lìnia programmàtica e comunicativa, pro sas regionales imbenientes subra cales tres puntos diat punnare?

Si depimus isseberare tres paràulas, sunt Democratzia, cun sas istitutziones, sas amministratziones e sos partidos; Resursas, cun su gastu pùblicu, su sistema produtivu e s’istrutzione; Calidade de sa bida, cun s’Istadu sotziale, sa legislatzione de sos deretos, s’integratzione. Si nono nde depimus seberare una ebbia: Cuntentesa. Pro totu sos sardos.