Sigo semper cun aficu su blog nou suo e penso chi su meledu e su dibàtitu in contu de temas importantes chi sunt propostos unu in fatu de s’àteru, sena abàidare a sas positzione polìticas, siant s’ùnica manera chi at sa Sardigna de iscrìere galu pàginas de primore de s’istòria sua sena rùere in fatalismos fàtziles.

Pro nois giòvanos laureados est unu mundu difìtzile cussu sardu, cun unu mercadu de su traballu belle firmu, cun un’impresa chi est de creze micro, a banda etzetziones raras meda e chi sunt pagas a beru pro pòdere bortulare custa tenta.

E puru, deo non mi intendo bìnchidu, non do, e non chèrgio dare, pro iscontada sa resa de una terra chi at potentzialidades inespressas mannas pro èssere abandonada a su destino suo.

A manera naturale, a àere bonas, e finas de prus, potentzialidades de primore no est bastante pro si intèndere seguros. A s’imbesse!

Depimus fàghere cantu est possìbile pro si pònnere in prima persone, pro creare cuddos canales de ativatzione a tretu de torrare a pònnere in motu sos cumpartos mannos de sa massaria e de su turismo, creende unu tessìngiu imprenditoriale pesadu pro cumprèndere chi sa sinergia intre sos setores diferentes ebbia, at a pòdere sarvare sa Sardigna dae issa matessi.

Comente podimus acumprire totu custu? In antis de comintzare a creare unu progetu mannu amus s’apretu de cumprèndere sos chi sunt sos lìmites nostros?

Devimus èssere onestos: a sos sardos non lis agradant sas cuncànbias (in capas ca semus avesos a istare in sas làcanas nostras) cun àteras realidades, bidimus comente un’ofesa a sas capatzidades nostras si nos proponent unu programma de crèschida totu in paris, abaidamus cun difidèntzia chie benit “dae foras” e a bortas finas chie est de una regione sarda diferente dae sa nostra.

In su mundu, a dies de oe, globalizadu, lestru, mondiale, non nos podimus prus permìtere de arresonare a custa manera, a beru amus apentu a s’autonomia e su tempus benidore nostru.

Nois chi amamus a fàghere polìtica amus su dovere pro primos de chircare cussas solutziones ùtiles a su mercadu sardu a fines de l’ismanniare, ghetende a terra nois pro primos cussas barreras chi nos làssant làrganos e distantes dae chie faeddat una limba diferente dae sa nostra e cun cuntzetziones imprenditoriales opostaa a manera diametrale, siat pro sa cultura chi pro oportunidades ofertas a su territòriu, dae cussas chi semus avesos.

Devimus atzetare a mala bògia chi su “diversu” no est pro fortza sinònimu de “furone de terras” o “tramperi de isperas”, cantu unu mundu inesploradu de aprofundare e afortiare cun sa cultura e sas traditziones nostras.

Amus bisòngiu de pregontare totu paris a boghe manna lìnias de collegamentu terrestres, aèreas, marìtimas e telemàticas, chi siant atzivas pro permìtere cuncàmbias sanas intre territòriios intre e infra regionales.

Sena custas cuncàmbias de capitale umanu e imprenditoriale sa Sardigna intre pagu tempus no at àere prus sos istrumentos pretzisos pro si nche pònnere a cunforma a unu mundu chi viàgiat a sa velotzidade de medas megabyte a su segundu, mentres nois semus galu arresonende de sa SS131 e de su collegamentu Casteddu-Tàtari.

Su Referendum chi b’at a èssere intro pagas dies est unu mèdiu ùtile pro sutalineare chi sa Sardigna cheret èssere in campi, chi non si cuntentat de sas caramellas promissas dae su Guvernu natzionale, chi non si rendet a dsinnos non inclusivos e tzentralistas.

Sa Sardigna a bisòngiu de rapresentàntzia e de unu rinnovamentu de sa classe dirigente chi no at a pòdere trigare galu pro èssere posta a cumbatare in s’agone polìticu, si nono, e dia pòdere èssere unu profeta fàtzile, su problema non s’at a pòdere isòrvere mai prus.