Su tràuma de s’eletzione post-Trump, o de su giogu de paràulas “post Trump”, tempus presente de su verbu postare, m’est duradu 48 oras.
Giai est beru chi, bidas sas faddinas e dudas de sa cumpangia Clinton nos podìamus fintzas immaginare chi si podiat dare s’eletzione imprevista de su re de sos albergos, ma s’epidemia de nàrrere pro fortza carchi cosa a pitzu de Trump, cun resone o sena resone, est istada una mania universale infadosa chi m’at assaltiadu in Facebook e in sa televisione comente unu sunami in sas primas duas dies.
Istuda totu pro unu momentu, aia naradu a mie etotu a pustis de tènnere sa sensatzione chi in conca, in s’interi chi sa mirada mia fiat abbaidende a chelu, m’aerent fraigadu unu gratachelu enorme chi m’oscuressiat sa vista, oprimende·mi.
Aia passadu su momentu de timòria faghende sa manovra surfìstica de s’imbèrghida de s’ànade chi cunsistit in passare suta de s’unda chi arrivit ispinghende sa tàula suta de s’abba paris cun tegus e lassende chi s’unda ti passet subra de sa conca sena ti nche trasinare.
A pustis de una die de incredulidade, caentura e diarrea, fia abarradu a sa muda ascurtende e digerende sos cummentos angenos.
Sas pitzinnas in sas famìlias, chi su sero in antis pariant leonas, o mègius leopardas, prontas a ballare pro sa prima fèmina Presidentessa de sos Istados Unidos de Amèrica, si sunt faladas a terra istèricas.
Fintzas fìgias mias, Giulia e Gaia, in New York, Kirsten, pobidda mia inoghe cun megus in Miami, sa mama e sa sorre in New Jersey, totu sas sorres mias, sorrastras, amigas, amigas de amigas chi in Sardigna e in su restu de su mundu si fiant disisperende pro sa bìnchida de Trump e telefonaiant e irrocaiant a destra e a manca.
Boh, boh, totus o belle totus.
Sas fèminas ofesas cuscuriant ingiustìtzias umanas difìtziles de atzetare, ingiustìtzias chi de una manera o un’àtera tocaiat a parare. Sas triunfadoras e sos triunfadores, brinchende subra de su carru de su binchidore, iscobiaiant un’apartenèntzia mai suspitada in antis.
Dae sa segunda die, acabada sena dannos sa manovra surfìstica de s’ànade, apo comintzadu a bìdere su ladus irònicu cunforma a chie bidiat totu a manera traumàtica. Mi paret de bos àere giai relatadu in un’àtera ocasione (intervista in vistanet.it) de sas dibatas cun sos amigos, chi sa majore parte istant in Sardigna o l’istimant, e totus si preguntaiant comente la dìamus àere leada nois in Amèrica.
Risposta irònica segura, “in culu … cumenti bolis chi d’eus pigàra? E chie lu diat àere mai pensadu chi cun cun cussu vantàgiu Hillary poderet pèrdere ….. pariara giai tottu organizzau…. antis, a l’ischis ite ti naro ? Quasi quasi…Fattu beni, deaicci…a sbruncarura, aicci imparanta is Democraticus de ‘sa familla reali’ chi a is bortas su populu no du frigasa scetti cun su dinai o is faulasa….”, naramus in Casteddu.
Amus a bìdere como ite sutzedit cun Trump, e forsis at a fàghere fintzas carchi cosa mègius de su chi aiat promissu Hillary. Custa polìtica, in onni casu, non m’apartenet. Su candidadu meu, giai dae sas primàrias, fiat in realidade Bernie Sanders, su beccixeddu de su Vermont.
Pro a isse eja, mi so isvenadu e chie m’at sighidu in “Buongiorno Cagliari”, su programma de mangianu de Radio X de s’annu coladu, ischit bene meda cantu deo punnaia pro s’addoru meu.
Pro a isse aia fatu su chi mai aia fatu pro peruna àtera pessone (incluidu Obama): l’aia dadu tres dòllaros sa chida pro finantziare sa campagna eletorale sua. L’apo fatu pro bator meses sighidos, dae ghennàrgiu a abrile, finas a cando no apo cumpresu chi sa campagna sua in contra de Hillary fiara spaccendi. Figuraisì, un’aorradore che a mie … dende dinari (minudos ebbia) a unu polìticu?
Fiat, a manera evidente, una provocatzione, unu sensu de apartenèntzia, indicativu de su fatu de chèrrere favorèssere in carchi manera sa batalla sua, comente unu Don Chisciote, in contra de sa classe dirigente e sos grupos de pressione de sos ricos.
Duncas non fia cuntentu pro nudda de Hillary e de sas trassas suas mancari chi l’aere votada a nasu tapadu, aguantende sa tentatzione de annuddare s’ischeda disignende·bi sos bator moros.
A pustis de sa bìnchida imprevista de Trump, dòighi dies a como, pobidda mia mi preguntaiat, pagu cumbìnchida: “E tando ite faghimus? Nos nche torramus a Sardigna?”
“Mancu po sonnu – l’apo rispostu deretu, e in casteddaju -. Figurarì …. amus aguantadu oto annos ai cussu giolloni de GW e immoi no ci da faeusu a resistere cun custu ricconi, prepotenti parrukkino arrubiu? As a bìdere chi nessi in sa polìtica econòmica interna at a fàghere carchi cosighedda bene. Agguanta, sa sposa, bator annos nche colant in presse.
Sa prima chida nch’est colada franca, cun unas cantas protestas in sas carreras; sa segunda si nch’est colende cun carchi murrùngiu a boghe arta; sas àteras nch’ant a colare cun acunortu ebbia. E nch’amus tragadu sa pedra. Abarrant sas dudas e sas timòrias a pitzu de Trump chi, abbistos, amus a tentare, in s’interi chi est creschende s’apatia pro su mundu pùdidu de sa polìtica americana.
Pro afortigare s’ispìritu bi cheriat pròpiu s’arrivu annuntziadu de Su beccixeddu de su Vermont, BERNIE SANDERS a sa MIAMI BOOK FEAR, pro presentare su libru suo (giai super bèndidu) tituladu “Our Revolution” (Sa Rivolutzione nostra).
Cando apo ischidu chi pro assistire a sa presentatzione non b’aiat prus logu, apo iscritu deretu a su prepostu a s’imprenta pro li pedire de pòdere intrare: fartaiant tres dies, sas 600 intradas a sa sala fiant giai assignadas e bi fiat una rechesta tres bortas sa càbida.
“Non ti potzo garantire una cadrea – m’aiat asseguradu Joyce – ma dadu chi ses s’ùnicu giornalista italianu acreditadu ti do un’intrada pro istare in unu ladus, in ue bi sunt sos fotògrafos.”
Eris a merie, deo e pobidda mia Kirsten, amus cùrridu a su Miami Dade College, in ue diat àere faeddadu e in ue dae belle binti annos si faghet una de sas prus importantes fèrias de su libru in Amèrica. Isetende de nos adobiare e ascurtare a Tziu Bernie, amus comporadu e comintzadu a lèghere su libru suo.
Una biografia àgile, chi trisinat, cun sa descritzione de sos annos suos de gioventude colados in sa misèria in Brooklyn, in una famìlia manna; su babbu, ebreu, emigradu dae sa Polònia e giajos suos mortos dae sos nazistas. Sos istùdios e isseberos polìticos sende pitzinnu, su tràmudu in su Vermont e sos oto annos comente sìndigu de Burlington, sa capitale de su Vermont, un’istadu minore de 600.ooo abitantes, in antis de intrare in su Senadu a batallare in duas legisladuras e annuntziare in fines, mesu disconnotu, sa candidadura sua a sa Presidèntzia de sos Istados Unidos de Amèrica.
In mesu de sas befes de sos de su partidu democràticu, cheriat comintzare una rivolutzione culturale mai aviada in antis in custu pòpulu in generale cunservadore.
Fia inchietu de lu pòdere bìdere e mi fia illusu de li pòdere faeddare nessi mesu minutu cando l’apo bidu a duos metros dae me, intrende in su furgone de sa televisione C-Span chi lu deviat intervistare.
Si non fiat istadu chi unu politzioto, incarrigadu in cussu puntu de sa seguridade, at abertu sos bratzos arreende·mi, tenia giai in manos su libru e una pinna pro mi fàghere iscrìere sa dèdica a Gaia.
Fiat su regalu de Pasca de Nadale pro fìgia mia, de degheoto annos, chi votaiat sa prima borta e chi, ispirada dae Bernie, diat pòdere comintzare a istudiare Sièntzias Polìticas.
Apo insìstidu cun su politzioto narende·li chi fia giornalista e chi li devia fàghere una pregunta. M’at agantzadu minetzosu su bratzu narende·mi “Non ti movas”. Un’àteru passu e mi diat àere arrestadu.
Mègius a intrare deretu a sa sala e a m’assegurare unu logu pro sa presentatzione.
E gasi apo fatu; apo isetadu passentziosu s’intrada sua triumfale, cun unu tifu amorosu de istàdiu, chi nen Trump e nen Clinton ant mai tentu.
In sa sala si respiraiat unu bellu ambiente e in s’ora e mesu de arresonu sighidu, tochende sos puntos de sa campagna eletorale e de su libru suo, su beccixeddu de su Vermont at dadu energia a totus.
“Non mi preguntedas si mi càndido in su 2020, no est importante como. Non bi so mancu pensende. Esistint problemas prus importantes, chi devimus sighire batallende e istare abbistos giai dae cras pro mantènnere bia e fàghere triumfare “OUR REVOLUTION”, sa REVOLUTZIONE NOSTRA.
Sa paga mìnima orària a 15 dòllaros, s’iscritzione gratùita in sas iscolas pro dare sa possibilidade a sa gioventude de istudiare e imparare un’arte sena si carrigare de dèpidos. S’assistèntzia sanitària e sas meighinas gratùitas a chie nde tenet bisòngiu e non podet pagare. Copagamentos adecuados a favore de sa classe mèdia.
Tassas prus artas a cussu 1% de ricos e bancas chi controllant su 46% de su capitale mundiale e sighint arrichende·si a palas e a dannu de su 99% de sa populatzione chi traballat pro pòdere campare. Nos devimus istimare, ismentigare su sentidu de òdiu a sos bighinos o a sos pòpulos probianos e larganos.
Devimus dare sas matessi oportunidades, comente narat sa costitutzione nostra, sena discriminare pro su colore de sa pedde, religione, cunditzione sotziale o gustos sessuales. Totus semus èsseres umanos e custa est sa natzione chi isbentulat sa bandera de sa libertade e de sos deretos, custa est sa natzione chi medas bortas su sèculu coladu at bìnchidu sas crisis econòmicas e l’at a torrare a fàghere fintzas como.
Custa est sa natzione chi at propassadu impèigos mannos a pitzu de deretos umanos e devet sighire faghende·lu como cun galu prus fortza. A in segus non si torrat; bi l’apo giai naradu a Trump e nois bi lu devimus impèdire si isse s’atrevit.
Devimus dare atentu a su caentamentu globale, impèdire s’estratzione contìnua de carbone e istudiare cales energias alternativas podimus impreare pro nos mòvere. Tèngio fide, tèngio aficu chi bi la faghimus.
Non faeddo pro a mie, faeddo pro a nois.
Chèrgio traballare, custu eja, pro unificare su partidu democràticu cara a custos puntos e impèdire chi Wall Street e sos grupos de pressione chirchent de nos comporare pro nos manigiare.”
Custos sunt sos cuntzetos chi Bernie at repìtidu e su pùblicu, incluidu deo, l’aplaudiat cun passione e cumbintzione abboghinende totu paris e aplaudende a sa rea.
S’impignu chi Bernie pedit a custa minoria est de aguantare, de sighire sa batalla e de protestare a in contra de sas ingiustìtzias finas a resèssere a torrare a su 51% e prus de cunsensos.
Un’ammaju, su de su beccixeddu de su Vermont, chi galu lughet e dat ispera a sa de tres partes prus bonas de sos Istados Unidos de Amèrica. Cussos giòvanos, cussos betzos, cussa classe mèdia chi at istudiadu, chi est istudiende, chi at traballadu, chi est traballende e pedit petzi de campare che frades, sena discriminatziones, in una grandu natzione chi dat traballu e lu pagat a manera ecuànime a sos tzitadinos suos, chi in contu de nche frundire su dinari in armas, l’impreat pro dare una pensione adecuada e un’assistèntzia mèdica gratùita a sos tzitadinos chi non podent pagare.
Una natzione atenta a sos càmbios climàticos e preparada a intervènnere, ca si nono cun su caentamentu globale sa Florida arriscat de èssere ingullida dae sas abbas dae inoghe a baranta annos.
Thank you Bernie. Gràtzias Bernie, gràtzias pro esistire, Deus ti ddu paghiri e naturalmente … God bless America. Chi Deus beneigat s’Amèrica.
Da questo scoglio nel Mediterraneo io invece ho visto in maniera diversa la lunghissima campagna elettorale di Bernie e di come anche tanti miei carissimi amici l’apprezzassero anche in antagonismo alla Clinton, quasi non si rendessero conto che non solo la società americana ma anche quella mondiale era cambiata drasticamente ed in particolare in America ed in Europa. Sanders ha puntato su una società per lui ancora divisa in classi, cercando di intercettare in primis la classe operaia, le categorie considerate discriminate come se fossero un blocco omogeneo quali afro americani e di lingua spagnola, con un linguaggio di estrema sinistra demagogico e superato, stereotipato e che ha entusiasmato solo intellettuali privilegiati senza nessun contatto con la realtà. Questi sono astenuti schifando la Clinton o l’hanno votata con la puzza sotto il naso, convinti che comunque avrebbe vinto. Non si sono accorti che invece era Trump a proporre una politica di estrema sinistra, non grottesca e caricaturale come quella di Sander, ma riferita appunto alla realtà della trasformazione di interi classi o meglio strati sociali, con la denuncia del NAFTA, del TPP, del CETA e del TTIP. Ma non era ed è questo obbiettivo caratteristica dell’estrema sinistra americana ed europea? Degli antagonisti e anti globalisti di ogni continente? Non si sono organizzate manifestazioni, raccolte di firme , occupazioni in scuole ed università per scongiurare questi trattati di libero scambio , da parte, scusate il termine un po’ greve di tutto il sinistrume universale, quale pericolo per il popolo, le classi operaie, subalterne e minoritarie , a causa dello strapotere delle multinazionali, dei governi paralleli dei ricchi , del neoliberismo e non ultimo del complotto giudaico massonico sionista internazionale? In qualche mio scritto, io che sono per i trattati di libero scambio , dicevo ai miei amici di sinistra postmarxista, contrari al CETA e al TTIP! Guardate che state affermando le stesse tesi di Trump , che però vi fa tanto schifo. Siccome su questo Trump non mi piaceva per niente, e poi i veri risultati elettorali lo hanno confermato, è ora chiaro che fosse lui e non Sanders a fare con una metà del suo programma elettorale promesse da estrema sinistra. L’altra metà invece, con la promessa di abbattimento della fiscalità , carbone gas e petrolio dallo scisto, cacciata di clandestini, muri varii, armi e armamenti e isolazionismo, di destra o di estrema destra , con un mix di proposta politica tale da ottenere, col sistema elettorale americano e spostando voto tradizionalmente democratico verso i repubblicani, sconquassati, reticenti, ma in definitiva vittoriosi. Come potrà far convivere proposte politiche contraddittorie e che si elidono vicendevolmente , sarà la scommessa della sua legislatura. Si ripeterà l’effetto Reagan? Ho qualche dubbio ma starò a vedere, senza dare nulla per scontato .
Mario, intellettuale sofisticato, guarda che Bernie non ha entusiasmato solo gli intellettuali privilegiati senza nessun contatto con la realtà. Ha entusiasmato e continua a entusiasmare la quasi totalità dei giovani e giovanissimi che la realtà la vivono e la vivranno anche quando noi non ci saremo. E lo fa con un linguaggio semplice e reale. Non demagogico nè stereotipato. Ripetitivo si, ma chiaro e dritto al punto, senza le zone d’ombra di Donald e Hillary. Peccato che i suoi elettori siano ancora una minoranza rispetto all’elite dell’intellighenzia sinistrossa hillariana o all’ignoranza protestante medio-bassa di Donald che ha trionfato. Se fossero andati allo spareggio Donald-Bernie avrebbe vinto Bernie perchè la metà dei votanti per Donald avrebbero votato Bernie che rappresenta meglio il loro voto di protesta ai governanti. E anche perchè Donald non avrebbe avuto motivi per lanciare merda in faccia a Bernie. Si lo so…se mio nonno avesse avuto le ruote io adesso sarei un treno….
Complimenti, a Pietro Porcella per il Bellissimo Articolo!
Siccome Anthony è uno sportivo, credo non si offenda se pubblico anche il post scriptum che gli avevo scritto insieme all’articolo…
P.S. Anthony, questo piccolo scoop (vuoto a perdere ) vissuto in prima persona e scritto nel cuore della notte prima di andare a far lezione a scuola, lo dò a te per primo in esclusiva, a gratis…(ci ara a mancai attru) perchè domani tu lo possa pubblicare convenientemente sul tuo blog. Senza censure o tagli visto che siamo in digitale e non hai problemi di spazi. Sperando in una tua introduzione o in un tuo commento a seguire ed eventualmente un piccolo dibattito di chi ci legge.
Semmai mi onora (a me sardo-americano cittadino del mondo) il poter essere così ben diffuso in Sardegna dal tuo bel sito informativo. Senza (spero) alcuna forma di censura linguistica o giornalistica. Anzi vi ringrazio per la valorizzazione di quella lingua che mi piace più parlare e che quasi tutti parlano a Cagliari e dintorni: il sardo casteddaio e campidanese. Che quasi tutti in Sardegna capiscono, anche quelli che parlano l’Italiano o il Gallurese o il sassarese. Promettimi quindi che il sardocasteddaio o l’english lo lasci così com’è, in corsivo, e fai pure la traduzione direttamente in LSC senza bisogno di perder tempo anche con l’Italiano. Chini cumprendi beni, bonu po issus. Chini no du cumprendiri, s’arrangiri, cumenti funti fendi is disisperaus de Trump.
Bellissimo articolo Pietro, un’istantanea emotiva , un realistico quadro di una famiglia americana colta inaspettatamente dal ciclone Trump.. Un’emozione che però non lascia spazio al pessimismo anzi ,e questa forse è la differenza che vi contraddistingue dal noi del vecchi mondo, emerge subito l’ottimismo e la fiduciosa accettazione delle risultanze democratiche. Questo fa degli Stati Uniti un modello di democrazia che ha garantito libertà e sviluppo rigenerandosi continuamente , rimanendo la maggiore potenza industriale del mondo ed un faro di civiltà ….
Cabutzu puru, o Piè! Anch’io mi sento rappresentato da Bernie e comprerò il suo libro per leggere di our revolutin. Mi praxit a amachiarura cumenti as contau sa cosa e se potessi direi sia a Donald che a Hillary: o schilelè tzacca stradoni! Ma, a parte che lei lo stradone lo sta già tzaccando, non si può e allora stiamo a vedere cosa combina cussa pilucca a colori de cani fuendi… magari ci stupisce e rimaniamo a facci de bucconi, abbalengati di brutto! (Per i puristi: dichiaro di aver usato un’ortografia onomatopeica, no mi pongais in gruxi!)
Gianni ses troppu togu ! Su prossimu libru ti du presentu deu. Farus unu teatrinu cumenti a iscola.
Un abbrazzu de Miami (nord Cuba)
faeus