(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Apo a votare EJA a su referendum de su 28 de maju in contu de “abrogatzione de disponimentos subra de su traballu atzessòriu”. Ca sa situatzione mea, una de sas medas, faghet cumprèndere comente lu sunt impitende male custu istrumentu chi fiat nàschidu cun s’idea de fàghere essire a campu su traballu irregulare e pònnere in règula sa sennora de sas pulitzias o sa baby sitter chi traballant cada tantu. Imbetzes, s’usu e s’abusu chi nd’ant fatu in custos annos mustrat sas cunditziones de crititzidade manna a sas cales depet parare fronte sa generatzione mea. Sos chi sunt nàschidos a cumintzos de sos annos 80, ant istudiadu, sunt andados a s’Universidade, ant fatu formatzione in foras de Itàlia fintzas cun esperièntzias de istùdiu e traballu, ma chi como sunt in su ludu de sas tutelas denegadas, de su traballu cando b’est, de sa mancàntzia de una progetualidade a tèrmine longu. Pro ite òdio sos voucher? Ca so istada pro tres annos una traballadora voucher. Laureada, ispetzializada, abilitada. Ca aziendas sanas, dinàmicas, sena dèpidos, a su cuntratu preferiant su traballu atzessòriu. Pro ite òdio sos voucher? Ca a su mere li torraiat a contu: non depiat garantire sa maladia, non depiat tutelare sa maternidade, non depiat dare sas fèrias. Cando m’at bènnidu una forma mala de mononucleosi e non podia traballare, sos voucher sunt istados galu prus odiosos. Mi intendia impotente, culpàbile. Malàida ses? A mie, datore de traballu chi impito sos voucher, no mi nd’afutit nudda de tene. Mancu sas àteras formas flessìbiles de su traballu garantint custas tutelas. Giai est a beru. Ma cun sos voucher su datore de traballu no assumet prus a nemos. Peruna istabilizatzione, perunu progetu, perunu cuntratu, perunu raportu umanu e professionale. Su voucher est una prestatzione chi tue das, a su costu prus bassu possìbile, a su mere. Ti bendes a istracu baratu, custa est sa veridade, e non retzis sa busta paga. No as a bìdere mai iscritu su chi s’Istadu ti depet e su chi tue depes a s’Istadu. Cun sos voucher non b’est su traballu tuo, ca lu narat sa lege etotu: su voucher no est unu raportu de traballu. Est una prestatzione, unu servìtziu. Sa prostitutzione e s’isperdìtziu de sas capatzidades e de su talentu in su mercadu de su traballu. Cun sos voucher, pro ti pagare ti dant billeteddos chi leas in s’istangu, in mesu de gente malàida de ludopatia. Cantas bortas so intrada in s’istangu prena de birgòngia, trista che morte ca sos deretos meos nche los aiant tudados suta de terra. Podia e cheria traballare a tempus prenu cun unu cuntratu e fàghere crèschere s’azienda. Si tenes un‘obietivu a tèrmine longu cumbenit a totus: tue, traballadore, ses motivadu, e as a fàghere de totu pro fàghere manna s’azienda chi bi tenet a tie, ti defensat, t’ìstimulat e ti format. Cun sos voucher no, no est possìbile. Su mere ti cramat cando cheret issu, nde cramat àteros milli che a tie, traballas una borta a su mese o duas (pro prus de unu mese, o cada die pro unu mese a s’annu). Non podes balangiare prus de 2.000/3.000 èuros in un’annu cun sos voucher, a bi credides? Gasi narat sa lege. Pro custu su mere ti faghet traballare pagu a beru. Detzidet issu e tue depes pònnere mente. Fintzas a cando no agatas un’essida in custa tzerachia odiosa de su precariadu. S’alternativa a su traballu atzessòriu chi oe est belle unu miràgiu: su cuntratu. Cando s’est abertu custu caminu, deo l’apo seberadu deretu. No m’ismèntigo, però, chi sos deretos cherent defensados semper, non sos meos ebbia ma sos de sa leva mea. Fintzas si oe apo unu cuntratu, fintzas a cando àteros òmines e àteras fèminas che a mie los ant a bèndere cun sos voucher a istracu baratu, deo no m’apo a intèndere bene. Apo a intèndere semper cussu umìliu chi mi assalit cada borta chi colo a curtzu a un’istangu. Pro custu su 28 de maju apo a votare EJA.