Custu est su giassu in limba Sarda.

Per leggere l’articolo in italiano, clicca sulla bandiera in alto, scegliendo l’opzione del tricolore.

No ischimus si Pìgliaru e Erriu – gasi comente s’ùrtima Giunta de tzentru manca at fatu in su 2008 – apant detzisu in manera deliberada de si ruinare cun s’urbanìstica pagos meses in antis de s’iscadèntzia naturale de sa legisladura. Ischimus , imbetzes, chi cada mossa chi pertocat cussa matèria paret improntada a s’autolesionimsu chi paret chi apat sinnadu s’atzione de un’esecutivu chi non tenet ligàmenes cun sos tzitadinos.

Custa àtera atzeleratzione – cun sas decraratziones surreales de Erriu, Soru, Solinas e cumpangia de gente in faddina -, cun sa serrada sustantziale a su diàlogu cun partes mannas de sa sotziedade sarda, paret chi cunfirmet una manera de fàghere chi no at a gìùghere nudda de bonu, ne a su chi abbarrat de su Pd, ne a sa Sardigna.

S’idea bona de “guvernare su territòriu”, duncas, paret chi apat lassadu logu in manera definitiva a un’istrumentu urbanìsticu chi, in sustàntzia, cun sa motivatzione de “illonghiare s’istajone” e “agiuare sas aziendas turìsticas” lassat logu – in cuncretu – a un’àtera ghetada manna de tzimentu in sas costas de Sardigna.

Sa Regione – fintzas a como – paret chi apat seberadu su caminu fàtzile, e pagu abistu, de sa comunicatzione de “base”: faeddat a sa bentre de maistros de muru, progetistas e imprendidores minores e mèdios de su setore edilìtziu e turìsticu, sena nàrrere chi su prus de sas dèrogas, de sos prèmios volumètricos, de sas perecuatziones e de sos espròpios de programatzione a sos entes locales diant agiuare petzi sos pagos de semper.

Si abbaidamus sos nùmeros, su cumpartu turìsticu sardu oe non tenet bisòngiu de postos de letu noos, ma de polìticas integradas virtudosas pro aumentare sa pertzentuale de impreu de sos chi bi sunt. Non tenet bisòngiu de tzimentu nou ma de marketing internatzionale, trasportos (fntzas sos trasportos internos) chi funtzionent e siant a mesura de turista, investimentos in sos giassos culturales de pònnere in sa retza e in percursos naturalìsticos riservados a unu setore prus mannu de viagiadores in chirca de esperièntzias.

Servit fintzas una manutentzione de su chi b’est, un’acordu mannu cun sos assòtzios de categoria e sos òrdines professionales pro modernizare su cumpartu de s’edilìtzia, indiritzendeˑlu a sos ristruturatziones , a su megioru energèticu, a una cultura noa de sa bellesa, de s’armonia, de sa limpiesa. Sas SPA e sos tzentros cungressuales a s’ispissu sunt petzi una trampa pro otènnere volumetrias noas e non faghent rima in manera automàtica cun s’illonghiamentu de s’istajone turìstica. Sos albergos mannos in sas costas, chi tenent giai sos mègius tzentros pro su bonistare, no aberint in antis de maju e non serrant mai a pustis de s’agabbu de santugaini.

Cheret nàrrere chi, pro illonghiare s’istajone, bi cherent polìticas prus cumplessas e armònicas de un’autorizatzione edilìtzia e bastat gasi. Sa proposta de lege regionale non leat in cunsideru, e de fatu nche ponet in foras, un’isvilupu de s’economia Sarda in su campu de s’agruindùstria. Nche ponet in foras, pro su cras, sos polos noos pro sa pesada de sos bùvulos.

Non càrculat su microcumpartu enològicu, ca non previdet sa nàschida de istruturas a su servìtziu de sas cantinas chi sunt essende a pìgiu in totue – calicuna in manera virtudosa – in logos medas de s’Ìsula. Ite est una lege urbanìstica, si no una aina tècnica a su servìtziu de un’idea de guvernu?

Si sa Giunta Pìgliaru, comente sa chi bi fiat in antis, non tenet un’idea de sa chi depet èssere sa missione de sa Sardigna pro sos 20/25 annos benientes, comente si podet dotare de istrumentos tècnicos? Sa lege urbanìstica – comente sos progetos energèticu, cummertziale, de sos trasportos – depet èssere a su servìtziu de unu disinnu cumplessivu, fundadu in un’idea econòmica e sotziale. In antis de lòmpere a custa “edilìtzia de pretzisione”, cùmbident sas fortzas polìticas a traballare pro unu disinnu istratègicu mannu chi mustret unu caminu “possìbile” pro sa Sardigna.

Cale rolu est assinnadu a s’agricultura, cale a s’indùstria, cale a sos servìtzios e cale a su turismu? Cales sunt sas Polìticas pro sas infrastruturas, pro s’inclusione sotziale e pro sa gherra a s’ispopulamentu? Cun cales resursas, in cales tempos e cun cales trastes las cherent mandare a in antis?

Unu disinnu orgànicu, comente si faghet in sos Paisos tziviles, e no unu bouquet disordinadu de mesuras improvisadas, chi paret chi torrent prus cun sos interessos de pagu gente chi non cun unu disinnu de guvernu reale.