(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)

Su 3 de austu – bìndighi dies a oe – fia passigende cun totu sa famìlia mea prus istrinta peri is Ramblas de Bartzellona.
Ammuntonados, s’unu pitzigadu a s’àteru, bàsciu unu caente chi allupaiat. Pratza de Catalunya, su mercadu de Boqueria, unu sentidu istramu de afogu.
“Non semus persones de logos apubulados gasi” brullaìamus, chirchende de si nde istesiare de sa truba, in chirca de una posada e de una “clarita”.
A in antis de nois una muralla umana: turistas e artistas, camereris, òmines de fatiga e calicunu “eroe” (bista sa temperadura) in giaca e corbata.
Su misturu sòlitu de ratzas, colores, limbas e risos, in zona Ramblas-Portu. Unu misturu chi m’at partu cuntentu, in Bartzellona, chi semper m’at partu unu resurtu bene resèssidu.
Mai s’at bènnidu a conca s’idea de un’atentadu. Mai amus castiadu cun dudas a is pagos mesos chi puru tzirculaiant cun traballu in mesu a cussu rio de persones.
E però est acontèssidu in cue puru. Comente in Nitza, comente in Germània.
Dae pagu apo lèghidu su romanzu “Chourmo” de Jean-Claude Izzo, iscritu a metade de is annos ’90 e ambientadu in Marsìglia a cuss’ora. Peri cussa istòria difìtzile apo imparadu chi est giai prus de binti annos a oe chi ant incumentzadu a pònnere raighinas sa de duas e sa de tres generatziones de immigrados dae is Paisos Àrabos, finas a s’ora – gasi pariat – in manera integrada perfeta. Apo imparadu chi suta su chinisu teniat sa violèntzia e su disìgiu malàidu de vengantza pro more de sa posta a una banda, de is disparidades, de sa farta de comunicatzione.
E apo cumprèndiu ca su chi est acontèssidu in custos annos no est episodicu ne improvisu, ma afungat is raighinas suas in chimbanta annos de istòria europea.
Suta is ogros mios, in s’ora chi iscrio custos pensamentos ispartos, colat sa pàgina printzipale de Facebook.
Ddoe at giai chie faeddat de vengantzas e de gherras de religione.
Deo però no apo galu cumpresu e cale est sa solutzione chi avalorat chie faeddat de gherra de religione. E ite est chi proponet? A fusilare a totus is musulmanos?
Nde istantargiamus campos de ammuntonada in ue acorrare totus is africanos e is mèdiu-orientales, chi dae annos ant tramudadu in Europa?
Isperdimus cun sa bomba H una chimbantina de Paisos mèdiu-orientales, asiàticos e africanos?
Nos vengamus persighende is poberitos chi lompent cun is barconitos, a pesare de chi perunu de issos apat cummìtidu un’atentadu?
O puru incumentzamus a nos preguntare a beru subra s’orìgine de custa violèntzia?
E si odiamus gasi a is islàmicos, pro ite est chi nois sardos faghimus filera a milli pro otènnere una racumandatzione pro intrare a traballare in su “Mater Olbia” de propiedade de is àrabos de su Qatar?

Deo prango paris a boisàteros pro totus is mortos e pro sa pèrdida de sa seguridade nostra. Ma chirco de non mi furriare tzegu a càusa de cussas lagrimas.