Sa Costitutzione de Maninchedda e Sedda m’ammentat cuddu tale chi, no apende dinari, sonniaiat a boghe arta a dae nantis de sos fìgios de comporare una bella màchina, ponende in subbùlliu tota sa famìlia: chie si cheriat sètzere a dae segus, chie a dae nantis, chie a destra, chie a manca.

A sa fine su cabufamìlia, pro ammasetare sos ànimos, at abboghinadu: «Bastat! Totus a fora dae sa màchina!» mancari non b’esseret peruna màchina.

In sa polìtica indipendentista sarda si sighit a giogare in duos tàulos, e imbolare semper prus in artu, comente cuddos professionistas de su poker chi chircaiant de trampare cunduna iscala mancada e, iscobiados, acusaiant s’aversàriu de àere trucadu sas cartas. Si tzichìrriat “Arborea! Arborea!

Morzant sos Aragonesos” a pustis de àere giogadu cun sos “colonizadores” tres quartos de partida, passende dae coros a piche e betèndeche totinduna sas cartas in s’aera, pro andare a si sètzere indunu àteru bancu.

S’istòria torrat a s’istòria, ca, fintzas a finitia de su 2012, su Partidu Sardu de Atzione aiat elaboradu una “Declaratzione de indipendèntzia” (aprovada dae totus in su 32u Cungressu natzionale) e, in su mese de martzu 2013, a pustis de bator annos de alleàntzia cun su Centru Destra, aiat lassadu sa Giunta Cappellacci, de fatu giai isfidutziada dae s’ex Presidente de sa Cummissione reformas, Paolo Maninchedda, in antis chi custu besseret dae su Psd’Az.

Cando si narat de mantènnere fide a sos pròpios printzìpios … In sas eletziones regionales de su 2014 su Psd’Az s’est postu torra cun su Centru Destra, pro àteru ghiadu dae su matessi Cappellacci, mentres Paolo Maninchedda, costituidu su Partidu de sos Sardos, est andadu a s’alleare cun su PD in sa gasi narada coalitzione “sovranista”, umpare a IRS e Rossomori.

Sos àteros partidos indipendentistas sunt andados ognunu a contu sou, non resessende a pònnere in Regione nemmancu unu rapresentante.
Come, peroe, est bènnidu su momentu de giambare matzu e giogadores. Tocat de pònnere règulas pretzisas a manera chi chie setzit in su bancu de sos partidos italianistas est fora dae su giogu.

Si depet fraigare una coalitzione manna identitària in ue siant parte totu cussos (partidos, movimentos polìticos, assòtzios e òmines lìberos) chi cherent fàghere progredire custa terra cumpartzende unu programma de isvilupu sèriu e realizàbile.
In s’Istatutu nostru (Costitutzione de “Sardigna nostra, movimentu identitariu sardu”) amus postu in serrada un’artìculu chi los resumit totus: ammaniare unu guvernu de alternativa a cussa rapresentada dae sos partidos polìticos italianos.

Credimus chi peri una coalitzione identitària ebbia si potzat realizare su bisu de giùghere sa màchina guvernativa sarda dereta a unu caminu nou de soberanidade. Si nono, amus a sighire a intèndere: «Bastat! Totus a fora dae sa màchina!».