(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Sos casos DOP – Pecorino Sardo, Pecorino Romano e Fiore Sardo e s’angione sardu IGP, rapresentant s’oportunidade manna, mai isfrutada de su totu, pro valorizare a beru sas produtziones sardas.

Sas DOP sardas, però, no ant tentu su matessi resurtadu bonu e non resessint a tènnere sa matessi imàgine de mercadu de sas de su continente italianu, comente, pro nàrrere, su Parmigiano Reggiano o su Grana Padano.

Sa calidade issoro est istraordinària, ma forsis non sunt resessidos galu a lòmpere a un’impostatzione de cumertzializatzione, istruturada a manera de creare una rechesta de mercadu chi amparet sos prejos in manera bastante.

B’at de nàrrere chi sas cooperativas, est a nàrrere sas chi diant tènnere s’interessu prus mannu a sa difusione e a s’agiudu de sos DOP, sigomente sunt espressiones de sos produtores, a su sòlitu no las bident cun bonu coro; antzis, pensant chi su disciplinare siat un’istrobbu chi ponet impeigos a sas polìticas issoro de cumertzializatzione, sas cales, però, a s’ispissu, sunt aprossimativas o non bi sunt.

S’etzetzione est su Pecorino Romano, forsis pro more de su fatu chi su Romano sighit una casta de cumertzializatzione a cantidades mannas, ponende aficu in sos mediadores cumertziales, e leat su caminu de sos mercados internatzionales.

A la nàrrere gasi diat pàrrere a beru una cosa positiva; su fatu istat chi su Romano l’impitant mescamente comente casu de gratare, de ammesturare cun àteros casos prus pagu fortes comente gustu, e duncas custu impreu no agiudat sa diferentizatzione e sa valorizatzione de preju.
Fintzas su Fiore Sardo, a nàrrere su beru, resessit a otènnere prejos artos; inoghe sa resone diat pòdere èssere sa pagu cantidade de su produtu e sa cuntzentratzione de sas produtziones in Barbàgia.

Un’àtere resone, de seguru, est sa de sa bonaura de tènnere unu nùmene chi est giai una marca, comente amus a bìdere prus in dae in antis. Su disciplinare de su Fiore Sardo previdet fintzas su manìgiu antigu chi si faghiat in sos cuiles e s’afumigadura naturale.

Custu detèrminat caraterìsticas de produtu particulares a beru, e custa est una nota de diferentziatzione importante.

Est prevididu fintzas chi sa produtzione bi podet èssere in totu su territòriu de Sardigna; custa diat pòdere èssere un’arma a duas atzas, ca, a un’ala dat s’oportunidade de produire in totue unu produtu de nitzu de resessida bona, a s’àterea diat pòdere, unu cras, inflatzionare sa produtzione, incausende fintzas pro issu traschias de mercadu.

Pro custas tres produtziones DOP, non paret chi siant galu resessidos a detzìdere una polìtica promotzionale e de cumertzializatzione chi nde podat cunsacrare, in fines, sa resessida definitiva in sos mercados. Oe unu produtu cheret contadu comente si tocat, devet lòmpere a su cunsumadore e lu devet interessare, devet creare in issu sa netzessidade, su disìgiu de l’àere in sa mesa.
Tocat a nde contare sas calidades a manera chi siat pertzepidu comente unu produtu bonu a beru, naturale e sanu.

Coas chi sas agentzias publitzitàrias mannas ischint bene e bantant cada die produtos chi custas caraterìsticas a bortas mancu las ant, ma belle gasi resessint a li dare un’imàgine chi resessit a nd’afirmare sa resessida in sos mercados.
In sos ùrtinos annos est cumintzende a crèschere s’angione IGP.

Fintzas inoghe ant bidu cun difidèntzia e cun infadu sas impostatziones de su disciplinare de produtzione, cunsideradas un’impositzione falada dae artu. Imbetzes sa classificatzione de sos caràteres de su produtu est su puntu de fortza suo e èvitat sa cuncurrèntzia de ss produtziones chi cussos carèteres non resessint a los tènnere.

E inoghe diat pàrrere chi sos assòtzios de categoria apant peleadu a resessire a comunicare comente si tocat a sos assotziados issoro su profetu chi si bogat dae sa valorizatzione curreta de su produtu a Indicatzione Geogràfica Proteta.

Oe totu sos mercados agrualimentares nche sunt fertos in manos de sa Distributzione Manna Organizada. In Sardegna, mescamente, su domìniu suo non tenet inimigos, e a bèndere sena tènnere contu de custu est impossìbile.

Sa valorizatzione de sas produtziones cun sas marcas de tutela devenit cada die de prus un’istrumentu chi non si nde podet fàghere a mancu pro difèndere sas produtziones nostras dae sas minetzas de sa cuncurrèntzia.

Sa Sardigna bantat fintzas tipos de casu innovativos e cun caràteres cuncurrentziales, fintzas cun tipos de casu comente su Grana Padano e su Parmigiano Reggiano (si penset, pro nàrrere, a su Granglona ). Belle gasi, sa difusione issoro, sa reconnoschibilidade, sa presèntzia capillare in sos puntos de bèndida est inferiore meda.

Pro custos tipos de casu mancat de su totu un’atzione costante e intzisiva de promotzione de imàgine, chi, si non b’est, amus a sighire a bìdere in sas mesas de sos ristorantes su Reggiano o su Grana comente prima proposta e amus a sighire a isperare chi nos propòngiant unu casu sardu bonu de gratare.

Su matessi arresonu pro sas produtziones DOP Sardas, chi non sunt valorizadas comente si tocat. Mescamente sas cooperativas diant dèvere tènnere un’interessu mannu a isfrutare sas produtziones amparadas; antzis, diant dèvere cuntzentrare fortzas medas in una valorizatzione adeguada e partetzipare in manera ativa a su funtzionamentu de sos cunsòrtzios de tutela.

A dolu mannu, oe sas DOP in Sardigna sunt bidas dae cooperatvas medas prus comente un’istrobbu chi non comente un’oportunidade. Si peleat a respetare sos disciplinares, si diant chèrrere istransire sas règulas e in su matessi tempus si diat chèrrere bogare profetu dae sos efetos isooro.

Non resessint a pònnere in connessione su valore de sa tutela cun sa torrada econòmica. Sa cuntierra pro su late rumenu est emblemàtica. Una produtzione DOP cheret produida in manera obligatòria cun matèria prima de sas zonas individuadas dae su disciplinare.

Custu bastat a garantire cussu produtu, diat bastare a informare sos cunsumadores chi in cussu produtu non bi podet èssere late importadu. Su màrchiu DOP est sa garantzia sua, basta petzi su controllu de sas autoridades.

Forsis non sunt galu resessidos a cumprèndere sos mecanismos de sas istrategias de cumertzializatzione. Si sos disciplinares servint a fàghere unu produtu ùnicu, custa unitzidade, custa calidade superiore, cheret comunicada e fata reconnoschìbile cun evidèntzia manna.

Est esemplare sa chistione de su Pecorino Sardo DOP. Sos tipos de casu chi non respetant su disciplinare non podent tènnere su nùmene de Pecorino Sardo; difatis, medas me medas pecorinos ecuivalentes tenent nùmenes -màrchiu, ma non tenent su nùmene de Pecorino Sardo e non sunt obligados a respetare su disciplinare. Custos, eja, diant pòdere impitare late non sardu a diferèntzia de su DOP. Ma, semper e cando, tenent una resessida manna in su mercadu.

Comente est pòdidu acuntèssere chi unu màrchiu de unu produtore privadu nche podat colare in valore su de unu cunsòrtziu de tutela? Craru,su Pecorino Sardo non tenet una promotzione istratègica massissa. De su restu sa DOP Pecorino Sardo est nàschida male dae su puntu de vista de sa cumertzializatzione, moende dae su nùmene chi, prus chi no unu nùmene est una descritzione genèrica, belle anònima.

Imbetzes bi diat chèrrere unu màrchiu reconnoschìbile e immediadu, unu “brand”, comente li narant sos anglòfonos.
In càmbiu su Fiore Sardo, unu casu “impinnativu”, cun unu gustu forte a beru, pro amadores, resessit a otènnere una resessida bona cunfirmada dae sa crèschida manna in su mercadu in foras de Sardigna.

Su Fiore Sardo, però, tenet unu nùmene prus geniosu, meda reconnoschìbile e memorizàbile. Tenet unu nùmene-màrchiu. Custu l’at agiuadu a si diferentziare e su nùmene at funtzionadu. Custos esempros nos faghent cunprèndere chi petzi unu particulare comente su sèberu de su nùmene diat pòdere dare un’impulsu mannu de imàgine a unu produtu.

Ma pro fàghere sèberos binchidores tocat a si fàghere agiuare dae professionistas beros. In su mercadu de oe non b’at logu pro s’aprossimatzione.