«Ite balet prus de sa vida?» nos semus preguntados totu nois cando amus ischidu de su sacrifìtziu tou pro sa Patria. Ite àteru depias dimustrare a sos Sardos pro ti tènnere in cussideru? Pro ite no amus cumprèndidu chi sos protzessos in limba sarda fiant atos polìticos de importu mannu? Como totu nois nos intendimus miseràbiles ca non semus resèssidos a ti difèndere. Si esseres istadu militante de sa Lega non t’aiant àpidu nemmancu giutu a sentèntzia, ma nois non tenimus mancu fortza de mudare “Mal di Ventre” in “Malu ‘Entu”.
Como nos as lassadu a meledare, che dischentes in fraile chentza mastru, ammentè·nde·ti cun martzeddu in ferru ruju, e cun mustatzos temperados che atàrgiu. In sedda a unu caddu aladu, ti che ses andadu che sardu gherradore, in die nòdida de pèsperu a Santu Antine, comente sa bisura chi s’imperadore binchidore aiat àpidu sa die in antis de sa batalla cun Massèntziu. Atesiadu ti che ses dae su 30 de làmpadas, die malaita de Seddori, in ue sos Sardos pèrdidu ant s’indipendèntzia issoro.
Cussu chi Doddore in sa vida as passadu, totu nois l’intendimus in su coro, ca non b’at Sardu chi non si siat mai indepidadu, o non tèngiat su sonàrgiu de Equitalia intro de domo. A giogadores, motociclistas o cantantes evasores s’Istadu cramadu at a chertare, a unu pòveru militante sardista, imbetze, sa galera l’at fatu assaborare, ca nde li cheriat bogare dae intrànnias non dinari ebbia ma cale si siat forma de dinnidade. Tue chi non ti ses chèrfidu mujare, cun sa vida as dèpidu pagare.
La lota tua siat de insinnamentu, a manera chi non bi siat prus unu Sardu a sa sola chi andet a cumbatare contra unu regimentu. Non bi depat èssere prus unu Iosto solu contra a sos Romanos o unu Guglielmu III de Arborea contra a sos Aragonesos, nen unu Giommaria Angioy solitàriu contra sos Piemontesos. Sardos, agatemus s’unidade pro andare a guvernare sa terra nostra e formemus nois etotu una fortza de contrapònnere a totu cussos chi, a unu a unu, nos cherent bìnchere in logu nostru.
De seguru, Doddore, in chelu as a agatare a Marianu IV de Arborea, chi t’at a dare su tìtulu de Conte de Malu ‘Entu, e a Giommaria Angioy, chi t’at a cantare in poesia sos versos de Frantziscu Innàtziu Mannu “Su patriotu sardu a sos feudatàrios – barones sa tirannia”. Adiosu Doddore! Chi sos Sardos totu umpare t’abbèrgiant sas giannas de su chelu dae sa Domus eterna tua.