(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)

Cun 15 sentèntzias diferentes depositadas su 13 de lampadas coladu, sa Corte de Apellu de Casteddu at retzidu is apellos propostos dae is impresas alberghieras chi fiant abarradas sena contributos, cuntzèdidos dae sa Regione segundu sa lege regionale 9/1998 pro torrare a calificare is istruturas issoro, in segus a sa sèbera de sa Commissione Europea chi aiat calificadu cussos contributos comente agiudos de Istadu illegales.
Is apellos aiant pro ogetu is sentèntzias in ue, su Tribunale de Casteddu, aiat in primu gradu, refudadu is apostas de is impresas a is cumandas bogadas dae sa Regione pro recuperare su contributu e is interessos dèpidos a incumentzare dae sa data de isborsamentu de su contributu.
Sende chi sa Corte Casteddaja (rel. Manini, Presidente Marogna, Aru a latere) at crètidu dimustradu s’abusu de su deretu comunitàriu pro parte de sa Regione e s’afidamentu legìtimu chi is impresas aiant donadu in òrdine a sa legitimidade de su contributu otentu.
Sa particularidade de sa L.9/1998 – a s’imbesse de àteras acontèssidas nòdidas passadas suta sa segure de is òrganos comunitàrios (bidere L.44/88 in matèria agrìcula) – istat in su fatu chi sa mesura dd’aiat notificada e aprovada sa Commissione Europea, a “cunditzione” chi is investimentos esserent partidos luego a pustis de presentare sa dimanda is impresas, in tames chi sa Regione, aiat seberadu de ddoe ammitere finas investimentos sustènnidos in pretzedèntzia.
Ma, comente ant iscumprovadu is legales de is impresas, is abogados Giuanne Dore, Fàbiu Ciulli e Alèssiu Vinci, siat in seu de memòria siat in s’ora de una dibata orale avolotada in s’udièntzia pùblica de su 21 de abrile coladu, sa Regione in logu de trasmitere a is impresas s’iscritu intreu de su sèberu comunitàriu, ddis aiat imbiadu unu documentu simple in ue is naradas “cunditziones” cumandas dae sa Commissione Europea, resurtaiant burradas.
Nen sa diligèntzia de is impresas dda podimus nàrrere abusada ca su seberu de aprovare s’agiudu de sa commissione dd’aiant publicadu in sa Gazeta ufitziale de sa Comunidade Europea, in parte e sena peruna cunditzione.
Peristantu is impresas ant resèssidu in s’intentu de iscumprovare, dae unu ladus, sa bona fede issoro e, dae s’àteru, su de ammitere sa responsabilidade sua pro parte de sa Regione etotu, in ogni atu imbeniente a incomintzu de sa mesura de indàgine formale a in antis de sa Commissione Europea.
In cunseguèntzia, a parri de sa Corte Casteddaja, ddoe at su deretu de is impresa a èssere rimborsadas pro su dannu aguantadu e cussu dannu ndi ddu depent iscontare dae sa suma cumandada dae sa Regione. Pro canto pertocat su de donare una cantidade a su dannu, sa Corte at retzidu in parte feti is pedidos relativos.
Is Giùighes, difatis, ant crètidu non dèpidos is interessos carculados dae sa data de bogada de su contributu a cussa de notìfica de s’ordinàntzia de sa Regione.
In prus, in unas cantas circustàntzias, sa Corte at reconnotu, comente a dannu ulteriore, sa suma chi is impresas ant versadu a is cussigeris issoro pro guvernare sa pràtica inderatada a otennere su contributu; suma chi est, in prus, unfrada dae interessos e re-valutatzione monetària.
Àteras boghes ispetzìficas de dannu, comente a partes de investimentu e cuotas de contributos giai ammìtidos segundu sa lege 40/93 (pustis remplasada pròpiu dae sa L.9/98) ddas ant, in segus, reconnotas in unas cantas de cussas sentèntzias.
No ant, a s’imbesse, retzidu sa dimanda de rimborsu rapresentada dae sa diferèntzia tra sa suma de su contributu illegìtimu donadu a is impresas e sa suma de su contributu diferente chi is matessi diant àere retzidu si sa Regione non ddas èsseret istorradas pro cunfidare in sa legitimidade de su regìmene aprovadu cun sa lege n. 9/1998, pighende comente a fundamentu sa lege 488/1992 e sa narada Tremonti bis (lege 383/2001).
Is Giùighes ant crètidu sena iscumprou chi is impresas diant èssere otentu àteros contributos si no èsserent presentadu dimanda segundu sa L.9.
In totu sa suma chi sa Regione non at a pònnere in càscia (o at a depere torrare) a is impresas est de 3,5 milliones de èuros prus o mancu.
Sa majoria de is impresas, difatis, at giai torradu a sa Regione sa suma intrea pedida e s’at indepidada cun is bancas e cun Equitalia e como ant a podere recuperare una suma discreta.
Pro acabbare, ponimus annotu in chi sa Corte at cundennadu sa Regione a su pagamentu de sa metade de su gastu legale de ambos giudìtzios (s’àtera metade dd’ant cumpensada)
Est una sentèntzia “istòrica”, ca pro sa primu borta in Itàlia., unu giùighe natzionale at reconnotu su deretu de su gosadore de un’agiudu de Istadu a èssere rimborsadu pro unu dannu tentu a càusa de un’afidamentu legìtimu a issu cajonadu dae s’amministratzione pùblica. Ddoe at perintantu unu pretzedente sìmile in Frantza agatadu in una sentèntzia de sa Corte de Apellu de Parigi in su 2006.
Abog. Giuanne Dore, Abog. Fàbiu Ciulli, Abog. Alèssiu Vinci