(S’artìculu ddu publicamus cun su permissu de s’autore e de su situ web manifestosardo.org)

In Sardigna, su sistema polìticu est malàidu. Non diat pòdere essere àteru bistu chi su Consìgiu regionale, sa Giunta Regionale e su Presidente suo sunt su produtu illegìtimu de una lege eletorale in-costitutzionale; chi una parte de importu de sa classe polìtica siat interessava dae una chistione morale chi a fitianu nche islàcanat in una berdadera chistione “giuditziària”.

Ma cussos, ogriende bene, sunt is atzinnos feti de una patologia in ue cabet un’etziologia pretzisa pretzisa: sa mala polìtica. Cudda polìtica pitica pitica, chi non perdet ocasione pro manifestare su disprètziu suo pro su parri pùblicu. Cudda polìtica mala chi, a pustis de àere contribuidu a cangrenare is problemas drammàticos in ue est allupende·si sa Sardigna, de àere aprovadu onni faina de guvernu regionale -dae is leges finantziàrias e de bilàntziu a is polìticas ambientales, dae cussas pro su paesàgiu a cussas pro s’energia, dae sa gasi narada reforma de is entes locale a cussa sanitària – detzidet de si nde essire dae s’avolotu chi issa etotu at cajonadu.
Unu cumportamentu chi ammentat cussu de is pitzinnos vitziados e betiosos chi cando bident chi si giogu est furriende·si male atzapant sa botza e si nche fuent. Sa matessi polìtica mala, chi, sena vìnculos de coerèntzia, podet sighire cun tranchillidade sustenende sena diferèntzia giuntas e polìticas de dereta o de tzentru manca. Cussa chi pensat chi siat sufitziente a pigare un’identidade noa, pro si pòdere presentare, lìmpios lìmpios e a manos lìberas, tra duos annos o mancare antis, a is tzitadinos sardos, isperende chi tèngiant pagu memòria e prus che totu chi non si nde abbigent, chi suta de cussa trassa, ddoe at sa polìtica interessosa betza.
Ma sa mala polìtica fatu fatu tenet sa cara befiana e frita de su buratinaju chi dae is aposentos dorados de calicuna Fundatzione tirat is filos de su podere. Gràtzias, finas, a is resursas chi possedit, cunditzionat is istitutziones, sa vida interna de is partidos, ma finas e prus che totu s’economia, sa cultura, is afàrios. Oe su podere in Sardigna at sa bisura acunnortadora de unu filàntropu mannu chi ispartzinat cun generosidade carrigas e proendas: presidèntzias, assessorados, autoridades de onni genia.
A is destinados pedint fidelidade e disciplina, su mèritu e sa cumpetèntzia sunt fatu fatu de cuncordu ebbia. Unu podere chi disprètziat sa voluntade populare e chi diat chèrrere, beni·mi·nde, obligare a crepu, comente in s’atopu de cuddu sìndigu de sa capitale in cabu de susu a chie, pro non podere guvernare, no ant risparmiadu nudda. Su sistema polìticu sardu est una mara, in ue totu est cancaradu suta unu pìgiu de àera pudida. Sa Sardigna at bisòngiu de unu corpu a forte, violentu.
Ddoe at bisòngiu de incumentzare unu protzessu de rinnovamentu profundu. Sa Sardigna at netzessidade de aire frisca, lìmpia, trasparente, chi si nde leet is medas, tropus, “gatopardos” de sa polìtica. Su chi serbit a sa Sardigna est bona polìtica.