In custu articulu apo a allegare de sas leges eletorales sarda (eletziones regionales) e italiana (senadu), e proite podent essere un’oportunidade pro unu fronte sardista unidu.

Comintzende dae sos datos de sas ultimas regionales, castiende sa distributzione de sos votos intre sos partidos e sas coalitziones, tres cosas pigant luego s’atentzione, a banda sa truncadura a cantos de sa galassia indipendentista/sovranista/autonomista, chi dae como innantis apo a cramare “sardista” lato sensu, pro simplicidade: sa prima est chi chentza sos votos “sardistas” Pigliaru no aiat binchidu sas eletziones; sa segunda est chi mancu Cappellacci bi l’aiat fata; sa de tres, e sa prus importante, est chi ponende impare totus sos votos “sardistas” (dae dereta, dae manca e a contu issoro) nde essit a pigiu una furcheta de 170-240 migia votos, a segunda de inue ponimus sa lacana de “sardismu”.

Lassende a banda sa chistione “si istas cun sos Italianos non ses sardista/sardu a beru”, chi creo chi siat inutile e servat petzi a istresiare sa gente dae sa causa, est interessante a bidere cantas personas votant giae pro partidos e coalitziones de custu tipu, mancari bi nde siant unu muntone, mancari chirchent de si ochiere pari-pari, e mancari non diant unu messagiu unitariu.

Pro non passare che scimprotu: isco chi meda de cussos votos sunt de origine pseudo-clientelare o ligados a su singulu personagiu politicu; nointames, creo chi sa constituency eletorale sardista siat prus o mancu custa.

S’atera cosa de importu est chi giae in su 2014, mancari su disacatu mentovadu innantis, su sardismu fiat in potentziale sa segunda fortza politica: boghende.nde sos sardistas a dereta e a manca e ponende totus impare si contant 240k votos, chi sunt prus pagos de sos de Pigliaru (266k francu sardistas) ma prus de Cappellacci (230k francu sardistas).

Cheret narrere a essere competitivos mancari non si siat fatu nudda pro l’essere, e mancari non bi siat nemmancu una consentzia de custa competitividade.

Unu consideru de faghere est chi in sas regionales non bi fiat su M5S, chi aiat pigadu 240k votos in su senadu s’annu innantis. Sa diferentzia intre votantes in su 2013 (senadu) e su 2014 (regionales) est de 100 migia, forsis su “zoccolo duro” M5S chi no at votadu in sas regionales. Sa manca e sa dereta ant prus o mancu cunfirmadu in su 2014 su resurtadu de su senadu – 270k Bersani, 270k Berlusconi+Monti –, duncas est possibile chi sardistas e M5S ant a peleare pro una constituency simigiante in sas cuntierras politicas in su benidore.

Epuru b’est de s’organizare si sa lege eletorale, comente paret, at a abbarrare custa: cun unu progettu unitariu su sardismu est competitivu oe etotu, e in sas regionales unu votu in prus a sos ateros cheret narrere guvernu. Tocat a acrarire cal’est s’istrategia de sos sardistas.

Chentu concas comente est istadu fintzas a immoe? O unu caminu fatu de primarias (de ideas e de persones), de cumpartzidura e de unidade chi andet prus a cudd’ala de sas singulas positziones politicas? A sa gente li nd’afutit pagu e nudda de sas cuntierras a tipu pipios medende.si sa pigionedda: “deo so prus indipendentista de tene!”, “nemos est prus sardu de mene!”, e gasi sighende.

Sunt istrategias esclusivas chi ant mantennidu sa gente atesu dae sa partecipatzione politica in custos annos, fintzas a su disbarratu chi a narrere “non ses bastante sardu” ant semper garantidu su poderiu a sos italianos.

Ateretantu si podet narrere de sa lege eletorale pro su senadu italianu. A pustis de sa sententzia de sa Corte Costitutzionale abbarrat unu proportzionale, cun preferentzias, cun unu liminargiu de s’8 pro chentu a sa lista e de su 20 pro chentu a sa coalitzione.

Est evidente chi non cumbenit a presentare milli listas e nemmancu cumbenit una coalitzione: cun una lista unica (seberende sos candidados cun primarias, si est possibile) est probabile a otennere nessi unu senadore; cun 240k votos est possibile a nd’aere fintzas 2.

E su Sud Tirole nos ammentat a s’ispissu ite cheret narrere a tennere senadores chi
defensant s’interessu de sa minoria tua. Su sardismu cheret sighire a bentulare sa bandera bianca a cada eletzione italiana?

S’arresonu est longu e cumplicadu, e meressit un’allega prus profunda. Totu custu est pro narrere: sas leges eletorales non sunt sas megius de su mundu, est beru, nointames podent rapresentare un’oportunidade manna. Finimus.nde.la de pranghere pro su chi non si podet faghere e proamus a faghere su chi si podet.