(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto e selezionare quella tricolore)
Sunt meses chi biso pagu o fatzo bisos bellos ebbia.
Ma istanote nd’apo fatu unu curiosu meda, belle a non crèere, chi bos bògio contare.
Fiamus in una sala manna de Villa Devoto e s’ufìtziu imprenta de sa Regione nos aiat cunvocadu pro comunicatziones urgentes de su presidente Pigliaru.
Millu, su presidente. Sa cara est tunda, sa boghe firma.
“Cantu essit a campu dae s’inchiesta conduida dae sa Procura de Casteddu subra sas atividades de sa Fluorsid de Machiareddu, in cunforma finas de sas garantzias chi depent èssere semper fatas bàlere in contu de responsabilidades penales finas a su tertzu gradu de giudìtziu, nos allarmat e nos ponet in cara a intèrrogos chi nos apretant, de sos cales nos sentimus responsàbiles a dae in antis de s’opinione pùblica de sa Sardigna.
In custas oras apo convocadu sos dirigentes de s’assessoradu de s’Ambiente, de s’Arpas e de su Corpu Forestale de sa Sardigna, pedendo a issos de pònnere a disponimentu de s‘iscuadra de espertos -costituida pro sa tarea in sa Presidèntzia de sa Giunta Regionale – totu su materiale chi possedint in contu de sa situatzione in sos sitos ogetu de indàgine. A manera naturale, a sos dirigentes est istada rechesta una relatzione in contu a sas atividades de preventzione e de controllu efetuadas in s’ùrtimu triènniu, in meritu a sos fatos chi paret chi essant a campu.
Apo finas cunvocadu – a cunsonu cun su sìndigu metropolitanu, cramadu in intro de s’iscuadra de espertos – sos chi ghiant s’ASL cumpetente pro territòriu a tales chi siant printzipiadas luego luego verìficas in sa laguna de Santa Gilla, in sa cale – a intèndere su chi ipotizat sa Procura – si diant pòdere èssere acumpridos luòngios illètzitos, chi ponent in arriscu sa salude pùblica e ambientale.
Retzidos sos datos e sas reatziones, sa giunta Regionale at a esertzitare cada poderiu suo e cumpetèntzia pro torrare in sètiu sa legalidade e sa seguràntzia sanitària, mancari rispetosa de sos lìmites impostos dae s’atividade de indàgine chi s’est faghende.
Cantu est acadessidu imponet unu càmbiu de rota in sa relata intre sa Regione – òrganu màssimu de amparu de s’ambiente in Sardigna e de sa salude de sos tzitadinos sardos – e sos gestores de sos sitos industriales chi sunt perigulosos a manera dàbile, in cunforma a sas cunditziones de seguràntzia de su personale, de sas popolatziones, de sas venas de abba, de s’àera, de sa terra e de su paesàgiu.
S’iscuadra de espertos costituidas in sa Presidèntzia at a àere su còmpitu non petzi de individuare sas medidas pro parare fronte a s’emergèntzia in cursu, ma finas cussu – intro su tèrmine, non prorogàbile, de 90 dies – de ammanniare unu progetu de organizatzione noa de su sistema de autorizatziones, controllos e verìficas chi sa Giunta si impignat a cunvèrtere intro 30 dies ulteriores in unu disinnu de lege de presentare – cun sa rechesta de protzedura de urgèntzia – a s’aprovatzione de su Cussìgiu Regionale.
A manera contemporanea sos assessorados pro sa Programmatzione e a su Personale ant a retzire istrutziones pretzisas in contu de s’aviu de una sèmida parallela chi indivìduet sas resursas netzessàrias – finas tràmite s’otimizatzione de cussas giai disponìbiles – e sas modalidades cun sas cales imbènnere e impreare personales ispetzializadu in sas atividades chi amus mentovadu.
Sa Regione si impignat a atuare una istrategia de “tolleràntzia nudda” cara a chie s’agatat o s’at a agatare fora dae su ditadu legislativu in materia ambientale.
A su matessi tempus sa Giunta – chi apo a convocare in sas oras imbenientes pro resonare de custu tema – at a printziapiare un’averguadura in contu de s’istadu de atuatzione de sos programmas de bonìfica in sas zonas SIN, dende mandadu a un’iscuadra de legales ispetzialistas in sa matèria, de averguare si non bi siant sas cunditziones pro apretare a dae nanti de sos tribunales italianos e europeos siat su Guvernu chi sas Aziendas inadempientes.
Tzitadino sardos istimados, custas sas informatziones chi fiat dovere meu a bos dare in contu de sas atziones chi sa Regione est ponende in òpera pro amparare sa salude bostra e s’ecosistema ambientale desempladu chi totus nois semus cramados a costoire”.
Un’istriore nos at treuladu a totus, dae sas redatziones nos narant chi sa direta TV e web faghet registrare audìtziu mannu e cummentos galanos.
Posca mi nde so ischidadu totu ifustu e apo pensadu chi est mègius a l’acabare de mandigare pitza su sàbadu sero.
È lo stesso mio identico sogno.
Con una variante: che i siti industriali gravemente inquinanti dell’ambiente sarebbero stati immediatamente posti sotto sequestro e quindi, in caso di condanna penale, confiscati per essere acquisiti al patrimonio demaniale regionale.
Io continuo a sperare che sognare non sia l’unica cosa che ci resta!
Caro Muroni è vero che i sogni a vivere…..Mi sa che se la popolazione di Assemini non si sveglia e reclama il rispetto per la salute dei cittadini si risolve tutto in un nulla di fatto.
Ma almeno prendesse spunto (in toto spero) da questo sogno, se non è in grado da solo, ed evidentemente non lo è, che almeno copi da chi ha un pensiero più concreto e lungimirante del suo. Penso non ti creerebbe un problema se almeno “copiasse” e trasformasse in realtà il tuo sogno, ma non accadrà e i perchè senza risposta ad oggi stanno aprendo la strada a brutte dietrologie, almeno le mie.
Anthony, solo un bel sogno.
Sognare è importante perchè è proprio attraverso i sogni che si possono avere intuizioni e illuminazioni per modificare la brutta e triste realtà…vorrei che i sardi incominciassero a sognare!
Aiutiamoli…
Io invece ho “sognato”, ma in realtà il termine più consono é incubo, che il sito scelto dal Governo per stoccare le scorie nucleari si trovava tra il Sulcis e il Guspinese; oltre 20mila ettari che attendono ancora di essere bonificati.
Piano Regionale del 2008
http://www.regione.sardegna.it/documenti/1_19_20080403121548.pdf
Protocollo d’Intesa del 2012
http://www.regione.sardegna.it/index.php?xsl=509&s=1&v=9&c=12506&tb=12487&st=17
Motivazioni Ufficiali:
oltre alle- passatemi il termine, ma quando ci vuole ci vuole- colossali menate già propinate nel periodo pre-referendum e inerenti i vantaggi per noi e i privilegi nell’ospitare cotanta opera, si aggiunge il fatto che, essendo l’area già compromessa, inutile “buttare soldi” per risanarla. Molto meglio stoccarci le scorie!
…scommettiamo che il mio “sogno” si avvererà? Ora non c’é che l’imbarazzo della scelta; Ottana, Teulada (400 ettari dichiarati compromessi per sempre causa esperimenti e esercitazioni militari), Iglesiente e zone dove operava la Fluorsid? Magari c’é altro ma noi siamo tenuti all’oscuro.
secondo la direttiva europea 2004/35/CE, “chi inquina paga”. Ma a pagare con la vita e la salute per ora sono sempre i soliti; la terra e la popolazione Sarda. Fatevi un giro ad Arbus a fatevi aggiornare sull’aumento delle percentuali di ammalati/morti di tumore.
Poi ci sarebbe la questione delle scorie che pare siano state portate da Saras nel Marghine, ma anche su quel fronte tutto tace…ma le saprà queste cose il nostro spettabile Governatore? E glielo ricordiamo che dovrebbe tutelare la Sardegna e i Sardi?
ma di Saras e di Sarroch non parla nessuno ?
per evitare questi sogni mangiare la pizza fatta da Alessandra, in via Ospedale a Cagliari. la digestione è garantita
Prevenzione? Controllo? All’ Assessorato all’ambiente sembrano più preoccupati dell’orario dei locali pubblici nel quartiere Marina di Cagliari. Non pervenuti invece i comuni di Capoterra, Uta ed Assemini. Da tempo latitante quello di Sarroch.
Il sardo, sognatore … continui pure a dormire !