(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)
Fintzas a como tocat a sa comuna de Olbia sa màglia rosa de su Giru solidale de su casu berveghinu. Eris su sìndigu Settimo Nizzi si nch’est tucadu a cabinnantis, leende-si s’impignu de comporare 30 petzas de casu romanu, peristantu sa comuna de Assolo at aumentadu su prètziu de 0,5 tzentesimos a kg duncas (6,25 intamen de 6,20, prètziu de partèntzia de sa gara).
Sa gara de solidariedade #mangiapecorino #salvailpastore promòvida dae sa Coldiretti Sardigna e dae sa Rete solidale de sa Paradura de Cascia ( cudda chi, unu mese como, nch’at giutu milli berbeghes a sos pastores de s’Umbria) est intrende in su coro de sa chistione cun paritzas comunas e assòtzios chi ant atzetadu sa proposta de comporare su casu romanu a unu prètziu èticu( nessi a 6,20 euros a kg) a manera de pòdere garantire unu tantu de profetu a totu sa filera, mescas a su pastore chi oe est paghende cara meda sa crisi de su setore ca paghende-li su late a 50 tzentesimos, s’intrada no li abbastat mancu a pagare sas ispesas de produtzione.
Sa punna de sos promotores est de pònnere in pee una rete de solidariedade chi diat unu agiudu a totu su cumpartu de sa produtzione de late e casu, comporende su casu romanu a su prètziu èticu de 6,20 a s’ingrussu.
S’apellu de sa Coldiretti est a sas comunas sardas pro chi comporent nessi tres petzas de casu e chi diant s’imbassada a sas comunas de su continente cun sas cales si sunt ameddadas.
Sas comunas sarda in ue est coladu su giru sunt totu de acordu. Ant leadu impignu cun su presidente de Coldiretti Sardigna Battista Cualbu, su sìndigu de S’ Alighera Mario Bruno e cuddu de Olbia Settimo Nizzi.
Est de acordu puru su sìndigu de Tàtari Nicola Sanna, chi eris fiat in su bancu de sos atastos de sa Coldiretti de Tàtari in pratza Italia.
Sa gara de solidariedade si nch’est istesiada dae su caminu de su Giru de Italia e est dende resultados positivos in contu de numeros, prètziu e ideas de consumu. Ollolai at a dare su casu romanu a sos tzilleris pro l’ofèrrere comente liconias.
A sas Comunas de su giru si sunt annantos fintzas assòtzios e entes. Ant deliberadu de aderire sa Ces (Cunferèntzia episcopale sarda), sa setzione sarda de sa Prociv Italia, Casiss, sos tzìrculos de sos sardos de sa Fasi, Lions, Campagna Amica, assòtziu Istentales.
Su presidente de Coldiretti Sardigna Battista Cualbu est cuntentu meda de comente est andende sa gara de solidariedade e torrat gràtzias a totu sos chi ant aderidu ca ant cumpresu cantu est difitzile custu momentu pro sos pastores.
Oe puru su Giru de Italia solidale de su casu berbeghinu sighit sas tapas de sos tziclistas dae Olbia a Tortolie.
La solidarietà è un elemento fondamentale per la nostra società, grazie alla quale è possibile salvaguardare delle comunità colpite da disastri naturali.
Senza essere stati colpiti da alcun disastro naturale, la numerosa comunità pastorale è colpita dall’ennesima crisi economica, provocato da un calo della vendita del mono-prodotto a-tipico sardo, trasformato dai caseifici nostrani.
Purtroppo, il Pecorino romano rappresenta l’ennesimo esempio di sudditanza economica con il “continente” che aveva convinto i vari produttori locali a impostare le proprie aziende su un mono-prodotto, senza dover pensare a possibile alternative.
Lo standard del Pecorino romano rappresenta lo stereotipo del prodotto industriale (non artigianale), visto il notevole peso (min 20 max 35kg) e la quantità di sale al suo interno, che lo rendono idoneo per essere trasformato in formaggio grattugiato, usato prevalentemente negli Usa, come insaporitore per pizza.
È chiaro che con tale utilizzo sarà impossibile renderlo conveniente per gli allenatori, che hanno beneficiato solo di quale anno contingente positivo, quando il prezzo del latte superava abbondantemente un euro per litro.
È giusto che in questo momento i “pastori” possano godere di un po’ di sostegno, ma pensare che ciò basti sarà semplicemente un peccato mortale.
Appena qualche paese del terzo mondo si metterà a produrre un formaggio con caratteristiche simili, questo sostituirà rapidamente il formaggio più discusso di Sardegna, perché una volta grattugiato a nessuno interesserà sapere se è stato fatto con un Pecorino romano o meno.
Sarebbe più utile creare un Fondo da destinare alla ricerca e sviluppo di prodotti alternativi.
Guardare oltralpe sarà un duro colpo per l’orgoglio isolano, ma sarà l’unica possibilità per sopravvivere in un mercato alla ricerca di produzioni variegate e non omologate come quella del Pecorino romano che quasi nessuno consuma in Sardegna.
Insomma, variare il nostro settore caseario si può ma se si continua a sostenere a mo di assistenza il settore, sarà difficile ritrovare la categoria dei pastori tra trent’anni.
Forse il settore in questione rappresenta la resistenziale sarda a qualsiasi cambiamento, disposta al sacrificio estremo pur di non cambiare abitudini, per lo più acquisite sotto la dominazione spagnola, che fece di tutto pur di non far sviluppare l’economia locale, imponendo imposte gravose sul grano, favorendo la zootecnia.