(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

In Sardigna sas Comunas in minimamentu demogràficu sunt 283 e cussas in aumentu sunt 94.
Pro risòlvere su problema de s’ispopulamentu, su consigeri regionale de su PD, Roberto Deriu, presentat una proposta noa: sa Cuota 55.
Si ses parte de una còpia chi tenet unu fìgiu, e sa summa de s’edade de ambos est inferiore a 55, s’at a tènnere deretu a un’agiudu econòmicu (non galu definidu) pro 7 annos.
Si ses parte de una còpia chi tenet unu fìgiu, e sa summa de s’edade de ambos est incluida intre sos 55 e sos 75 annos, s’at a tènnere deretu a un’esentzione totale dae sas impostas regionales e àteros giudos in àteras tarifas.
Sa clàusola pro otènnere custos giudos est sa de èssere residentes in una bidda cun arriscu de ispopulamentu nessi dae 3 annos.
Anna e Marco, chi tenent una summa de annos inferiore a 55, detzident de isfrutare custa oportunidade e de creare una famìlia.
Ambos istant in una biddighedda e, arrangende·si comente podent, balàngiant 500 èuros su mese cada unu chi, summende su contributu regionale, lis dat sas garantzias de pòdere pesare su fìgiu issoro.
Anna est obligada a lassare sa faina sua ca tenet unu cuntratu chi no li permitit una maternidade serena.
Benit sa die de su partu e, currende, leant sa vetura, prontos a fàghere un’ora e mesu de caminu intre curvas in pigada e in falada e fossos, pro arrivare a l’ospidale.
Sos meses imbenientes sunt prenos de cuntentesa pro sa nàschida de sa criadura ma a su matessi tempus sunt istressantes; Marco at comintzadu a fàghere 3 fainas e Anna est semper a sa sola in domo ocupende·si de sa criadura.
Intre papas, pannitzeddos, bestireddos, giogos, primos passos e chilòmetros fatos pro sas vìsitas pediàtricas, nche colat su primu annu e Anna agatat unu triballu.
Detzidit de nche giùghere su pitzinneddu a s’asilo ma, cun ispantu mannu, iscoberit chi in bidda sua non b’at asilo.
Li nch’essit dae conca s’idea de traballare.
Passant sos annos, su pitzinnu creschet, e benit sa die chi nde li bogant s’agiudu econòmicu.
Sa famìlia de Anna e Marco, cun 500 èuros su mese non podet campare, duncas detzident de si nch’andare in Germània.
Sa proposta de su consigeri regionale est s’esempru craru de su distacu totale intre chie diat dèvere guvernare e sa realidade.
Est fàtzile a sighire semper cun s’assistentzialismu in contu de chircare de dare un’ispinta a s’economia nostra, creande ocupatzione istabile, megiorende sas infrastruturas e sos trasportos.
Pro ite una còpia diat dèvere tènnere unu fìgiu si non tenet unu triballu, si istat in biddas in ue sunt fartende sos servìtzios essentziales e ogni die campat male comente podet ?