(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

S’imbrunimentu nou de sa situatzione chi pertocat sa regione èuro-mediterranea nostra de aici acapiada e ùnica in intro de issa e totu, ma de aici partzida dae cunflitos de ònnia genia, chi at allumadu sa gana de pigare partidu, fintzas in Sardigna. Pro Trump o pro Putin, pro Assad o pro Erdoğan, pro Israele o pro sa Palestina?

Penso chi chine lutat pro s’autodeterminatzione de sa Sardigna tèngiat sa responsabilidade ineludìbile de pigare partidu a primu de totu pro sei, pro is interessos suos de unu pòpulu non indipendente. A favore de perunu poderiu, ma pròpiu a costadu de is resones nostras, cuddas de s’autodeterminatzione.

Assumire unu rolu de giùighes fatza a àteros pòpulos est tìpicu de una atitùdine colonialista chi gente meda at assumidu fatza a is sardos. Pro custu, chircamus de non ddos istòrchere, prus ca totu a pustis de una leghidura a sa lestra de is giornales italianos, pèssimos a pitzus de custos temas, o de giassos internet orientados tropu e a sensu ùnicu pro tènnere unu mìnimu de afidabilidade. Pigare partidu portat a sa fine a sa gana de interbènnere, e a sa catàstrofe. S’istòria non nos ddu at imparadu?

Sa Sardigna non tenet interessu perunu a sustènnere in calesisiat manera sa polìtica de interbentu sighidu de s’Otzidente in Àfrica e in s’Oriente Mèdiu, de aici comente non tenet interessu perunu a sustènnere cuddu de sa Rùssia putiniana o de sa Tzina. Sa resone est simpre.

Nos-àteros, s’economia nostra, sa terra nostra matessi, sunt invàdidas e colonizadas dae is militares, sunt unu cuadòrgiu de custa polìtica, sunt unu obietivu possìbile, e sunt puru unu depòsitu de is restos pudeschende de custu sistema militare, industriale, polìticu e finantziàriu chi chistit is polìticas de gherra. E custa est sa polìtica de s’Itàlia, chi dda faghet a ispesas nostras, alloghende in Sardigna una parte manna de is dispositivos bèllicos suos.

Sa gherra in Yemen dda cumprint ònnia die cun bombas produtas in Sardigna, totu is esèrtzitos belligerantes, fintzas cuddu israelianu, de aici discutìbile e pro meda bortas cundennadu in sea internatzionale pro s’ocupatzione illegale sua de sa Palestina, si esèrtzitant in is bases nostras.

S’aero-ispatziale e is àteros afàrios acapiados a progetos pagu trasparentes ritzent finantziamentos meda e “creant ocupatzione”, ma fintzas sa dipendèntzia e orientant s’economia nostra fatza a àndalas pagu esaltantes.

A mimme mi paret chi siat custu su momentu, pro totu cuddos chi tenent su destinu de sa Sardigna
e non disìgiant sa trasformatzione sua in unu apenditze de bases e installatziones militares, de portare a in antis una polìtica de paghe. Custu sinnìfica opositzione a s’ocupatzione militare in Sardigna, ma puru a is polìticas belligerantes, dae calesisiat parte bèngiant. Custu sinnìfica non a pigare is partes de is guvernos, ma de is pòpulos e de s’alladiamentu de libertade e deretos ca non nch’est paghe chene giustìtzia.

S’atacu indiscriminadu de s’Otzidente e de sa Rùssia a s’Àfrica e a s’Oriente Mèdiu paret presagire a una undada noa de partzidura de su mundu in àreas de interessu e influèntzia. Nos-àteros non podimus chi èssere contràrios, ca non bolemus torrare a bìvere prus dies a comente de cuddas de su mese de freàrgiu, de martzu e de maju de su 1943, ma puru ca si ponimus fatu a s’idea, fìgia de su pensu dementziale “geopolìticu” (ma puru de interessos perigulosos) chi su mundu depat èssere partzidu in àreas de influèntzia, nois semus frigados, che a Sardos, pro meda generatziones a bènnere cantas non s’ischit.