(Per leggere la versione in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

A su Cunvegnu de Tiniscole de su 25 de martzu, sa presentatzione de su libru “Idea de Sardigna” de Carlo Pala, est istada s’ocasione pro unu acaramentu positivu intre sos esponenentes diferentes de su mundu indipendentista in contu de sa situatzione sarda.

Sa crisi de sos partidos in Italia, e de sas dependances issoro in Sardigna, imponet a sos sardos un’atzeleratzione de totu cuddos protzessos de acaramentu e de atzione polìtica in sos territòrios chi depent conduire a s’unidade de sas fortzas nostras. Sa Sardigna est semper de prus Terra coloniale de bardana e de conchista. Sos sèberos econòmicos faddidos, gestidos finas dae sa classe polìtica sarda, sighint a lassare in sos territòrios pobertade e ruinas. Sa distrutzione de s’iscola e de sa sanidade pùblica, de s’ambiente, de su territòriu cun su sistema econòmicu e sotziale, sa desertificatzione chi nde cunsighit in sos territòrios e s’ispopolamentu, finas pro sa fuida de sos giòvanos nostros e de professionalidades antigas e intelligentes, nos imponent una responsabilidade manna: a abèrrere unu protzessu de unidade de sas fortzas pro pònnere un’atrèmenu a su disacatu.

Sa Polìtica respostas non de dat a custa crisi funguda econòmica e sotziale chi est in cursu, mentres sos mèdia mustrant s’ispetàculu feu de sos giogos de poderiu de sa classe polìtica nostra: sa gherra de sas bandas intre partitos o fatziones internas. Subra sos bisòngios e sas emergèntzias sardas binchet sa polìtica afarìstica, giogos de divisione de su poderiu, intre clientelismu e cada casta de ispeculatzione subra sas resursas nostras. Custa est sa classe polìtica de sos inchisinadores, de sa torrada a su carbone, de sa produtzione de bombas, de sa bèndida a istracu baratu de sa Terra nostra, de su profetu pro pagos e de su fàmene pro sas colletividades nostras.

Sa gherra pro sos afares ingendrat brigas in sos partidos chi agatant solutzones cun su “ritziclu” de sa gente connota sòlita in intro de siglas polìticas noas italianas impostas in Sardigna. Est de cumbatare cada forma de colonizatzone polìtica betza e noa, siat fata dae partidos o movimentos oportunìsticos
Telecomandados a distàntzia, privos de democratzia e de capatzidade detzisionale in loco.

Sa crisi de su poderiu gighet a sa repressione. Sos fatos reghentes de Tàtari, cun s’interrogatzione parlamentare de tres senadores, de sos cales unu sardu, cun sa cale si pedint provedimentos contra a su Preside e su Cussìgiu de sos dotzentes de unu litzeu, colpevoles de àere postu in mesu a unu dibàtitu su tema de s’ocupatzione militare de sa Sardigna, est su sinnu de sa crisi de unu sistema polìticu chi non si rendet a su fallimentu suo matessi e invocat galu una borta s’arma de sa repressione. In fide mala, sos senadores faeddant de “separatismo”, unu fenòmenu chi no esistit n Sardigna e chi in àteros tempos est istadu funtzionale a su montàgiu de cumplotos pro more de sos cales sardos medas ant pagados prètzios artos. A nois est cuntzèdidu de pesare sa conca, galu prus pagu cando sas polìticas italianas pendent acurtziende-si sas eletziones cun s’arriscu de sa pèrdida de su poderiu.

In Sardigna, b’at bentu nou de su cale s’indipendentismu organizadu est parte. Comitados territoriales de sos setores prus diferentes, su mundu culturale, de sas professiones, ex de sos partidos italianos, assòtzios de sardos chi traballant dae fora, sindacados sardos, assòtzios iscientìficos etc, sustenint chi tocat a l’acabare cun polìticas coloniales de disacatu e de privatzione de sos deretos nostros. Custu est possibile cun unu progetu alternativu chi nascat dae su coordinamentu de totu sas intelligèntzias locales. Su mundu indipendentista est dialoghende a manera patzìfica e positiva, atinadu de sa responsabilidade de no èssere istadu a tretu, finas a oe, de si unire de propònnere unu progetu de guvernu alternativu pro sos sardos. Gasi comente su Psd’Az devet seberare, una borta pro semper, cun chie cheret istare.

Unu progetu polìticu modernu e de avanguàrdia in Sardigna est possìbile si amus a ischire a pònnere paris totu sas diversidades nostras, chi sunt una richesa.

Su “Soberanismu” naschet in Sardigna comente tumba de s’indipendentismu. Un’ambiguidade polìtica isperimentada in sa de XV legisladuras, pro si pònnere contra a s’indipendentismu e potentziare cun sa fidelidade sas polìticas de sos alleados italianos. In custos ùrtimos tempos sos “soberanistas” si nche sunt distintos intro de cussos chi ant achiridu poderiu prus mannu in su guvernu de sa RAS, cosa ch lis cunsentit manovras mannas, incluidas sas de garantire sa crèschida de sos grupos issoro e chie imbetzes, prus dèbile e prus pagu cumpetitivu, pustis chi at dadu meda a sos alleados italianos, non podet fàghere àteru chi chircare aterràgiu in ogni logu in ue si promitit sarvamentu. Sas eletziones s’acùrtziant e tocat a pònnere in contu custos fenòmenos. Dae sos datos de sas atividades istitutzionales, intre Giunta e Cussìgiu, essit a campu chi sos “soberanistas” sunt istados intro sos faghidores de sas polìticas prus dannàrgias de s’istòria de sa RAS. E cun issos chi si nche bendent sas terras mègius de s’ìsula, che a SBS de Arborea a Bonìfiche Ferraresi, mentres s achirint inchisinadores. Tòssilo faeddat làdinu.

S’era de sas alleàntzias innaturales est acabbada. Totu est istadu giai isperimentadu. In cara a s’emergèntzia sotziale e econòmica, a su peoramentu de sas relatas intre RAS e guvernos italianos, a sos diktat de sa Finàntzia internatzionale cun su mèdiu de sos Guvernos, a sa crisi de su sistema de sos partidos cun sinnales de repressione, sos sardos devent imparare a s’organizare a manera autònoma pro creare s’alternativa de guvernu a su domìniu de sas polìticas de su tzentru dereta e de su tzentru manca. Unu bipolarismu chi at agatadu sa sìntesi sua in su Pensamentu ùnicu, in armonia cun su sistema oligàrchicu italianu.

In s’iscenàriu de rebellia a custu sistema, su mundu indipendentista e identitàriu est petzi una de sas cumponentes. Dae inoghe sa netzessidade de promòvere unu coordinamentu natzionale mannu sardu chi acasaget totu sas diversidades polìticas organizadas e nono, sas individualidades, e totu sas espressiones de rebellia presentes in sos territòrios nostros.

In Sardigna b’at dibàtitos e acaramentos medas chi sunt abertos, Mesa Natzionale cun chimbe formatziones indipendentistas est unu de custos. In sa sèmida de sas lotas pro sos deretos de sos sardos, a dies de oe, indipendentistas e no màrtzant paris.

Sa chistione de sa Lege eletorale. Sa sotziedade sarda a oe no est istada frunida de un’istrumentu democràticu chi li garantat su deretu de rapresentàntzia in sas sedes istitutzionales. Una
Lege eletorale ecua e chi non discrìminet sos sardos est pretzisa. Chie guvernat, no at onoradu sa promissa fata in campagna eletorale, a bisu de sa cale, custa diat àere devidu èssere sa prioridade. Est de avesu chi de custu istrumentu negadu, si nde faeddet in finitia de legisladura pro indeosare galu una bia sos sardos. Su Comitadu de Initziativa Costitutzionale e Istatutària est traballende a una proposta de lege eletorale chi meresset s’atentu de totus.

Su votu est s’ùnica arma chi amus pro nche torrare a domo sos partidos polìticos italianos. Est urgente unu progetu polìticu de revesa chi apat finas un’espressione eletorale sua a totu sos livellos. Si amus a ischire coordinare e unire a nois etotu subra sa base de su chi cumpartzimus, amus a bìnchere sa batalla nostra.