(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)
Sàbadu coladu a Gonnosfanàdiga so andadu cun sa fasca de sìndigu cun unu cumbinchimentu forte meda chi fiat su de mustrare a sos sardos chi unu cantu de sas istitutziones, cussu prus a curtzu a sa terra e a chie la traballat, no est de acordu cun su chi sas istitutziones majores, cuddas prus a tesu dae nois, sustenint càrrighende su pesu in palas de sos tzitadinos. Fiat e abarrat un’atu de marranìa.
S’apellu de Pier Franco Devias a mi nde la bogare, sos “ carìnnios “ chi sunt sighidos in rete e sa lestresa chi ch’ant postu in segus sos motivos chi nos che aiat giutu a Gonnosfanàdiga, mi permitint de fàghere custu annotu. Tocat de dare cuncretesa e boghe a s’indipendentismu moderadu, chi esistit ma abbarrat ischitzadu intre su indipendentismu gherradore, chi puntat in antis a totu a sa rivendicatzione, e cuddu de guvernu, chi puntat in a totu a un’agiustu cun sa majoria italiana.
Proo a ispiegare. Tengio sa punna personale de giùghere a s’indipendentismu o, impreende una paràula prus durche, a s’autodeterminatzione òmines e fèminas chi tengio a curtzu. Intre custos b’at una neuròloga chi traballat in su Brotzu, una manager de Tiscali, una professora chi ocupat in su Dettori sa matessi càtedra ue leaiant letzione unu mazistradu, un’inzenieri chi traballat in sa Saras,unu cardiòlogu chi est in su Marinu, un’imprendidore chi traballat petza, una veterinària de sa Asl, unu mèigu de famìlia. Non sunt esempros seberados sena seru: cun totu su chi si podet nàrrere de sa crisi de su tzetu mèdiu e de sa preìtzia de sa burghesia sarda, custas sunt persones chi galu oe movent dinari, opiniones e poderiu in Sardigna. Las chergio batire a s’ala nostra e non bi l’apo a fàghere mai sena ofèrrere una polìtica deghile, est a narrere, si in s’ischieramentu indipendentista non b’agatant nemos chi faeddat sa matessi limba issoro.

A sas pessones de custa casta non nde lis importat nudda chi deo mi nde boghe sa fasca de sìndigu in una manifestatzione de chenscia. Non tenent bisòngiu de atziones ispantosas pro si “ cunvertire”. Su manager de Tiscali, onni borta chi nos adoviamus e faeddamus de s’indipendèntzia de sa Sardigna mi preguntat: « In ue est su business plan?». A custas pessones, intames, diat interessare un’ indipendentismu chi faeddet de economia e de crèschida, in antis chi de giustìtzia sotziale, de cosmopolitismu in antis de identitarismu, de impresa e de istrutzione ispetzialìstica in antis de deretos achiridos, de benidore prus chi non de passadu, de integratzione europea e mundiale in antis chi de colonialismu. Sena s’agiudu de custa gente, s’indipendentismu sardu non at a intrare mai in sos aposentos de sos cumandos.
Duncas, torrende a s’apellu de Devias, a sas arresonadas de custos meses, a sas manifestatziones e a sos adovios che cussos de Gonnosfanàdiga e Siniscole, fatzo una rechesta. Si pongiat in un’ òrdine de traballos sa nàschida de unu “tzentru” indipendentista, capatzu de pònnere impare sos moderados de dereta e de manca. Non bido un’àtera àndala prus lògica e a cunsonu cun sa realtade de sos eletores – chi in parte manna est pròpiu gasi: “ moderada” pro lòmpere a conchistare unu postu de importu in su Cunsìgiu regionale.
* sìndigu de Bidda de Forru