(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

A 14 annos apo tentu sa sorte de fàghere parte de sa prima classe de un’iscola superiore de Casteddu in gita de istrutzione in Strasburgu e assìstere a una setziada de s’europarlamentu e a una “letzione” cun sos europarlamentares sardos de tando.

E 10 annos a pustis, sa de èssere unu de sos primos sardos a traballare in Bruxelles gràtzias a una borsa comunitària pro s’intrada in vigèntzia de su tratadu de Maastricht pro s’Europa unida e colare in cue su frore de sos annos mios e crèschere, comente sardu, tzitadinu de s’Europa e de su mundu.

E giai lu creo chi so istadu cuntentu, eris, de festare sos primos 60 annos de s’Europa nostra, de paghe e de influèntzia retzìproca de pòpulos chi, finas a su 1945, aiant alternadu perìodos de collaboratzione positiva a àteros de gherras e bisestros disapiadados.

Ma non potzo ismentigare chi su bisu de Schuman, Monnet, Spinelli e àteros est istadu traitu.

Non petzi dae sos tantos populismos aposentados in cale si siat sotziedade, ma mescamente dae sas èlites polìticas chi ant sighidu (a s’ispissu a manera esclusiva) sas lògicas de su profetu, de su liberalismu sena frenos chi at favorèssidu tropu sas “lobbys” e amparadu pagu sa gente e sas ispetzifitzidades mannas de totu sa “periferias” europeas.

Forsis s’ùrtimu òmine chi at pensadu a su pòpulu “suo” (prus chi no a su profetu discaradu, fintzas personale, acabende s’istòria polìtica sua “simplemente” cun sa pensione) est istadu Jacques Delors cun su libru biancu a pitzu de s’ocupatzione (chi apo tentu sa tarea isgradèssida de cummentare, annos meda a como).

A pustis petzi figuras metzanas (fintzas intre sos “nostros”) o personàgios de calidade e moralidade discutìbiles, prontos a si nche frànghere in su “buen retiro” doradu de grupos bancàrios mannos chi aiant favorèssidu cun polìticas e issèberos mediocres e malvados, in relatzione a pessones, famìlias e fintzas comunidades intreas, cun sas vidas bisestradas dae custos mecanismos.

Non connosco sa capia de sa decraratzione chi eris sos 27 de sa Ue ant firmadu in Roma, isco petzi chi, si no essint dae sas lògicas atuales, torrende a pònnere s’òmine a in antis de su tzinismu de sos issèberos polìticos, no ant a colare 10 annos chi amus a prànghere pro sa fine de s’Europa unida. E non pro custu ebbia.