(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

 

Eris fia iscriende de Pigliaru e de sas responsabilidades suas ladinas in sa mancàntzia de identidade, prospetivas, visione e cuncretesa de sa Giunta de oe. E dae custa responsabilidade nch’apo chèrfidu lassare fora a su mancu noe de sos dòighi assessores chi ant fatu parte de custu esecutivu, in sos primos tres annos de vida.

Oe creo chi siat cosa bona e giusta a non cuare sa responsabilidade pesante de su Partidu de sos Sardos rispetu a su mundu de s’autodeterminatzione, de cussu mundu semper prus ampru, cun semper prus cussèntzia e abertu a s’arresonu chi est istadu postu in su corrale de s’opositzione dae chie at afortigadu su pesu ispetzìficu suo petzi imbarende·si a su sistema de poderiu italianu e in podere de sos partidos chi su mundu de s’autodeterminatzione oe at in ànimu de nche bortulare, faghende·si ghiare dae s’ètica e a manera democràtica.

Subra de su contivìgiu de custu podere s’istòria at a èssere mastra (e, in unu casu fortzis, s’Autoridade pro sa Cuncurrèntzia e Anac) ma su chi interessat a dies de oe est a analizare sos messàgios chi sunt arribende dae cussu partidu.
Su segretàriu Sedda at sestadu sa lìnia: non semus de acordu cun su rimpastu/cumassu, antzis non semus pròpiu de acordu cun Pigliaru, ma sighimus a mandare a dae in antis su programma nostru. Bah…

Semper Franciscu, eris, rispondende a una dimanda subra de mene e prus in generale de su mundu de s’autoderminatzione chi abarrat a largu dae su partidu suo, at naradu chi nois perdimus tempus meda a istruncare sos àteros. A issos, mescamente.

Unu cuntzetu torradu a leare, fintzas si de seguru non fiat mentovende a mie, dae su presidente de su Partidu de sos Sardos, chi oe in su blog suo at torradu a bogare a pìgiu a Ghandi e a istèrrere una teoria curiosa: isse est a s’opositzione, mancari abarret assessore a poderiu e puntu de riferimentu de sos chimbe consigieris regionales chi oe, in sustàntzia, sunt netzessàrios pro punteddare custa magioràntzia.

Narant – ambos duos, Sedda e Maninchedda – chi issos sunt masedos e in favore de sa Sardigna e chi nois semus malos e sena propostas cuncretas ca allegamus male de issos.
Duncas, si apo cumpresu bene, cherent detzìdere comente si guvernat e comente si faghet opositzione puru.

Nos cherent acrarire chi est possìbile a fàghere opositzione a Pigliaru abarrende in magioràntzia fintzas a s’ùrtima die e, a pustis de èssere abarrados in magioràntzia fintzas a s’urtimada, cunsiderant normale a s’alleare cun chie pagat onni die su coràgiu de èssere opositzione, ma pretendent peri de èssere sa ghia eletorale de s’opositzione atuale chi at a andare contra a sa magiorantzia mori-mori de oe.

Como, andat bene chi semus in unu tempus de post veridades, de paga memòria e de cara de sola ma non podet èssere chi a primu su Partidu de sos sardos abbandonat sas cadiras de su podere, a pustis essit dae sa magioràntzia, pedit perdonu a sos sardos e si ponet sa beste de traballu? E a pustis, forsis, nos amus a pòdere ispirare a Ghandi, provende a nos nche cumbìnchere chi issos sunt sunt sa mègius risposta a su sistema de podere chi imbetzes issos matessi oe rapresentant.