Sos prémios a sa carriera si solen dare cando chie los retzit est intradu in edade, su pius in betzesa, pro li riconnòschere una validoria sinnada dae su tempus.

Ma in cada régula bi sun sos afrancos. Gasi su cantadore Emanuele Bazzoni at meréssidu su prémiu a s’edade de 35 annos. Bi l’at dadu sa “Fundatzione Daga, su fraile de sos poetas” pro sa carriera sighida finas a como e comente bonaura pro sa caminera de su tempus benidore.

Cun s’andanta de su deus Kronos Emanuele Bazzoni at tentu una relata preferida: teniat ùndigh’annos ebbia cando at cantadu in palcu pro sa prima ’orta, cun su babbu Tino e cun Nenaldu Cabitza in Tresnuraghes. Cosas de non crêre: non fut cumbinadu mai innanti e no est mancu sutzédidu a pustis.

Intendimus a Emanuele: “A ora de chena in domo de su presidente de sa festa isetaimis a Nenaldu Cabitza. Sos cantadores devian proare sas boghes innanti de andare a piata. Si costumaiat gasi. Unu nareit a babbu: proite non faghes proare su pitzinnu”?

Emanuele proeit e Nenaldu Cabitza proponzeit a su comitadu: “A lu faghimus cantare cun nois? At boghe bella e ischit comente l’impitare”.
Ammentat galu Emanuele: “Deo non cheria ponner mente a tiu Nenaldu. Issu chi ei, deo chi nono. Su presidente tresnuraghesu si mustraiat cuntentu meda de sa novidade, Nenaldu Cabitza sighiat a nàrrere a babbu: lu ponimus in mesu nostru”.
Sa gara de Tresnuraghes andeit bene meda, finas grascias a sa chiterra de Roberto Cadoni e a sa fisarmónica de Pedru Madau. Gasi resulteit su batìjimu de Emanele Bazzoni.

A sa matessi manera capiteit in sas garas de poesia a su biadu de Marieddu Màsala in bidda sua, Silanos, su 10 de austu de su 1951 cun tres cantadores famados (Remundu Piras, Barore Sassu e Ciciu Piga), a s’edade de séigh’annos. S’edade pitzinna no est una dificultade, cando b’at donos naturales jaros.

In custas dies Emanuele est congruende su segundu discu de s’aparitzu “A ballare”, cun su fisarmonicista Roberto Fadda de Austis, inue Maria Juanna Cherchi cantat unu ballu costerinu.