(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Cun praghere mannu lego chi puru Pier Franco Devias, segretàriu natzionale de Liberu, si est cumbintu chi est pretzisu fraigare sa Domo Comuna de su natzionalismu sardu, ca est oramai crara sa possibilidade de che catzare su sistema polìticu ocupante dae su guvernu de sa Sardigna.

Ne so cuntentu deo e nd’est cuntenta Sardigna Natzione Indipendèntzia, de sa cale so Coordinadore Natzionale. B’at carchi cosa ebbia de crarire prima de aberrere s’arresonu. Cando si cherent fraigare Domos Comunas chene chi b’apat meres e cumbidados non si faghent “cramadas” pùblicas ma si ne dat solu tocamentu a s’àmbitu interessadu, intro su cale a pustis si cuncordant modos e regulas pro fundare e sighire su fràigu.

Ne prus e ne mancu de comente at fatu sa Mesa Natzionale, sa cale at cumintzadu, in su mese de santandria 2015, a dare tocamentu (informare) totu sas espressiones polìticas e tzìvicas , sardas, non cumpromissas cun su sistema ocupante, e solu a pustis de aere ascurtadu a totu, cumpresu Devias, 10 meses a pustis, at publicadu sa fraigadura, cun sa cunferentzia istampa de su 15/10/2016.

Cando calicunu ghetat su bandu prima de cumintzare, est de fatu unu UNIDORE, e cando su unidore ponet cunditziones e maneras pro fraigare in pare, de fatu est isse su mere de domo e totu su restu sunt istràngios cumbidados.

E cando sos istràngios cumbidados benint postos in cadiras diversas a segunda de s’importàntzia, presunta o bantada, semus torrende a manuales betzos de cultura polìtica non nostra. Custa faina in sa Mesa Natzionale l’amus posta a banda e cada cumponente natzionale at duos delegados, cale siat chi siat sa fortza chi si li reconnoschet.

Àtera chistione de importu est su ite tipu de domo comuna si cheret fraigare, in cale àmbitu e cun chie. SNI sighit s’inditu datu dae Angelo Caria, pro su cale sa Casa Comune dei Sardi est aberta a totu sas espressiones polìticas natzionales non cumpromissas cun su sistema ocupante, non a indipendentistas ebbia, ma a sardistas, autonomistas, tzìvicos e a sòtzios culturales e sotziales.

Una domo comuna de indipendentistas ebbia non bastat a fraigare unu sistema polìticu natzionale, credìbile e delegàbile, in gradu de che bogare su sistema polìticu ocupante dae su guvernu de sa natzione.

Naradu, su chi fiat doverosu de narrere, semus prontos a aberrere s’arresonu, ponimus.nos in sa mesa totu in pare, cumintzemas s’arresonu e buschemas sas cumpartziduras chi nos ant a permitere de lu sighire, sena meres de domo e a gianna aberta, in manera chi chie intrat si potzat setzere e intrare in arresonu.

A gianna aberta pro chi potzat intrare in mesa, puru si siat ghirende dae domo angena e como apat buscadu s’àndala giusta pro ghirare a domo sua e nostra. In sa domo comuna devimus renessere a istare e faghere paris sende diversos, unidos dae sa punna printzipale, cussa de torrare su guvernu de sa Sardigna a sos sardos e cumintzare a preparare sa natzione a essere soberana de su benidore suo.