(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Cust’arriscionu est bessidu in die de lunis passadu in su blog Pesa Sardigna. Lu ponimos puru inoghe de accordu cun sos responsabiles de cussu giassu.

Antoni Murone, pustis chi ti nce ses dimìtidu dae diretore de L’Unione Sarda as abertu unu blog de arresonos subra sa Sardigna e sos problemas suos. Pro ite?

Sas dimissiones sunt lòmpidas gasi de repente – e s’opinione pùblica las at interpretadas comente unu “fulmine a ciel sereno” clàssicu – chi non b’at àpidu su tempus de disinnare nudda. Pustis prus de unu mese de silèntziu apo pensadu chi in capas non fiat pretzisu a delùdere chie si bidiat òrfanu de una boghe chi cantaiat a moda sua fora dae su coro. Apo duncas detzisu, acarande-mi cun pagos amigos, chi esseret pretzisu a sighire sas batallas chi aiat fatu pro annos e annòrios, faghende de a mie etotu unu megàfonu de cussa parte manna de sa sotziedade chi non si intendet prus rapresentada dae custa polìtica e dae custas classes dirigentes. Gasi est naschida s’idea de su blog: unu logu virtuale de mudare in pratza pùblica. Unu logu de acaramentu abertu a totu sos contributos. Bi traballo a sa sola, cun aportos esternos volontàrios. Apo refudadu sa publitzidade ca apo su bisòngiu de mi intèndere liberu a beru.

Comente est andende?

Sa risposta est istada unu dillìriu. Est làdinu chi b’aiat bisòngiu a beru de unu logu de discussione, acaramentu e proposta. Oe sunt 4 meses dae s’abertura de custu giassu web; amus publicadu 350 intre artìculos e interventos, retzidu prus de 1300 cummentos. Sas pàginas bidas, a oe, sunt 520 mìgia e sos utentes ùnicos 190.000. Sa pàgina nostra Facebook at 16.000 iscritos e creschet cun su ritmu de milli adesiones noas cada chida.

Su blog tuo est bilingue. Pro ite custu sèberu?

Intre sas batallas chi in custos annos apo fatu siat comente giornalista e siat comente tzitadinu privadu b’est sa de s’iscoberta noa e de sa defensa de s’identidade natzionale. Unu tretu de importu colat dae s’istòria nostra e s’àteru, detzisivu, dae sa limba. Meda est de fàghere galu, a livellu de batalla culturale e polìtica, pro fàghere cumprèndere a totus chi sa limba est un’istrumentu de trasmissione de sas connoschèntzias e de gestione de sas relatas in cada setore sotzio-econòmicu. Bivimus in unu continente formadu dae 377 ìsulas linguìsticas chi tocat a amparare, ma amus bisòngiu de una ortografia ufitziale e unificante. Su dibàtitu abarrat abertu e totu sas propostas sunt agradessidas. Ma posca tocat a lòmpere a una sìntesi.

Paris a su blog ses organizende paritzos addòbios territoriales in ue faeddas de “modernidade”, “innovatzione” e “fare sistema”. Ite cheret nàrrere?

Sunt a su mancu 6 annos chi mi nche so cumbintu chi su bene de sa Sardigna non colat dae su bipolarismu farsu italianu, chi est finas peus in sa declinatzione sarda sua. E non colat mancu dae sa proposta antisistema de su Movimentu 5Stelle. Sos addòbios in sos territòrios sunt fìgios de unu muntone de cumbidos chi apo retzidu pro faeddare in pùblicu de sas chistiones arresonadas in su blog. Sos temas de sa proposta, de s’innovatzione, de sa modernidade de su fàghere sistema sunt netzessàrios a manera assoluta pro fraigare una novidade a sa cale si potzat crèere, a tretu de pesare isperas e de si propònnere pro sostituire sa classe polìtica atuale. A criticare, a si chesciare e a derrùere s’esistente no est bastante.

Su movimentu indipendentista in custos annos at pesadu medas de sos temas chi tue iscaretzis. Ite diferèntzia b’at intro su chi propones tue e su progetu de cunvergèntzia unitària chi s’est faghende?

Mi creo chi est andende a dae in antis unu protzessu chi s’est crastinadu bias medas. Mi paret chi b’at un’isfortzu de pònnere a craru sas cosas chi podent unire su fronte de s’autodeterminatzione, ponende pro un’iscuta a banda sas chi pro tempus meda ant partzidu. Semus traballende a manera parallela: deo addòbio chentinas de persones chi forsis mai ant votadu foras dae su binàriu de su bipolarismu italianu. Su còmpitu meu – culturale, in antis chi polìticu o partìticu – est su de abèrrere a issos un’iscenàriu possìbile, alternativu, chi finas a como no aiant leadu a cunsideru. Pro bìnchere tocat a lòmpere nessi a su 40% e duncas est pretzisu a adopiare s’àrea de cunsensu potentziale dae ue sa federatzione de s’autodeterminatzione movet.

As declaradu giustamente chi custu est su momentu de su dibàtitu. Ma a sa fine at a tocare a istrìnghere. No est istadu primidiu a nàrrere chi non t’as a candidare?

Diat èssere istadu primidiu si in casu a nàrrere chi m’apo a candidare. Deo penso chi sas auto-investiduras sunt su peus de sa polìtica. Pro èssere leader tocat a èssere reconnotos e medidos gasi dae una comunidade manna meda e tocat a àere piessinnos pretzisos. Oe su fronte de s’autodeterminatzione no at bisòngiu de unu capu chi nèrgiat “Armamumus-nos e ponide in fatu a mie”, ma de una polifonia costrutiva, chi traballet a illargare su fronte e a creare in antis unu manifestu chi marchet su perimetru de s’alleàntzia e posca unu programma. Su leader nd’at a lòmpere comente una cunsighèntzia. No apo unu partidu, e mancu nd’apo a fundare unu. So a disponimentu in sa fase de fràigu. Su restu l’ant a detzìdere sos tzitadinos e sos movimentos.