(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Nerèide pariat chene morte e chene betzesa. Sa mente sua nida miraiat a su tempus benidore, su coro carignaiat pensamentos de amore a sa terra nadia e a sa zente sarda virtudosa, a sa matessi manera de cando fut una pitzinna dìliga e disizada.

L’aia intesa janteris manzanu, una telefonada de mes’ora fiorida de ideas noales e friscas, che-i su nie de sos montes nostros in custas dies de ierru crispu.
Pensaiat a su Prémiu Alziator e aiat aggradéssidu cun totu su coro su determinu de sa Cumona de Bosa de l’istrinare sa citadinànzia de onore. “Ja ti l’as meréssida, grascias a Deu”, l’aia nadu. “Si podet dare chi eja”, m’aiat torradu. “Dae 80 annos ando a inie, in s’istiu”.

Pro Antoni Gramsci fut imbideada de fagher de totu pro nde li torrare sos ossos in Sardigna: “Non bi faghet nudda in Roma, in su campusantu de sos inglesos. A mie paret unu malufadu, Emìliu Lussu puru diat aer chérfidu reposare suta s’àlvure manna de sa corte sua, in Armungia, ma sa muzere no at iscobiadu mai inue ch’aiat frundidu sa chijina”.

Issa non l’ischiat, ma su fadu l’aiat riservadu un’istrina distinta déndeli su tempus de justu pro fàghere un’ispétzia de testamentu chene medida de annos: in su mese de Sant’Andria aiat congruidu -cun sos dischentes suos Sabrina Perra e Giuseppe Puggioni- una prenda de trabagliu subra sas mortes malas femininas (ma issa preferiat sa paràula pius latina, muliericidi) in Sardigna, “Féminas mortas chene reposu”, imprenta AMD.

Custu lìbberu irrichit e cumpletat sa sienda lassada in eredidade a sa terra sua , cun “S’Isula de sos coraddos” de su 1997, imprenta Nis, unu analizu de bundu subra s’identidade de sos Sardos: sa mirada de chie abbàidat in sas profundidades de su mare inue si cuat su coraddu.

Nerèide Rudas at iscritu puru una lista longa de istùdios de cabéntzia subra paritzas maladias de s’ànima: a sa psichiatria aiat intregadu sa vida sua comente professora de s’Universidade de Casteddu, ghiadora de sa Clìnica psichiatrica e de s’iscola de perfetzionamentu, ultres a esser istada presidente de s’Iscola de psichiatria riferida a sos reatos chi l’agabban in su Palatu de Justìssia.

Ma sa figura sua bolat subra sa siéntzia méiga: su valore de sa pessone contat pius de su trabagliu in s’arte seberada. Nerèide est istada e at a sighire addurare una Mama Manna Nostra Mediterrànea a sa manera de Juanne Lilliu (amigu sou istimadu).

Nos lassat s’indicu de una caminera ondrada dae sa géniu e ingalanidu dae su sentimentu de chie no at a morrer mai. Issa at a esser Nerèide abbia, chene mancu bisonzu de sambenadu.