(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)
Publicamus s’interventu chi s’assessore comunale a s’Isport de Casteddu diat àere dèpidu fàghere eris in Aristanis, in cara a sa diretzione regionale de su PD. Interventu chi su garante imbiadu dae Roma at proibidu a fàghere.

Custa diretzione gasi comente sa situatzione in generale est anòmala.

Non dia chèrrere mentovare sas paràulas de Giacchetti in s’ùrtima assemblea natzionale, ma medas fora dae custa diretzione lu pensant e nos lu narant a manera crara: cale cara manna podimus àere faeddende e resonende comente chi nudda siat costadu?

Semus sestende una discussione sena una guarnissa comuna, cun una cùnvoca de sa diretzione de su garante-commissàriu e sena una relata polìtica chi isterrat su dibàtitu movende dae su chi est acadessidu su 4 nadale coladu. Est sa prima riunione de sa diretzione pustis su referendum de sas riformas istitzutzionales e in s’agenda de sos traballos non b’at arrastru perunu de unu analizu de su votu.

Non deghet chi si comintzet custu paru de arresonu sena un’analizu chi nche colet s’orizonte nostru regionale, sena osservare su chi est capitadu a livellu natzionale, in sos comunes chi amus amministradu (printzipiende dae Roma) e a livellu internatzionale (pensende a Brexit e a sas eletziones in sos Istados Unidos). In una situatzione chi non siat anòmala diat èssere in prus a nàrrere chi b’at sa netzessidade de una ghirada pro chircare de addobiare una mirada alternativa de su cuntzetu de ghias de su partidu e de su poderiu chi nde protzedit.

Dae luego est istadu craru chi su referendum subra sas reformas costitutzionales at àpidu una resessida importante meda: at dadu manera a italianos medas – comente non si bidiat dae ora – de si espressare subra unu tema de importu fundamentale e, in prus, sa totalidade manna de sos eletores PD at partetzipadu a su votu. Su resurtadu est istadu craru e sena dudas subra su fatu chi sas reformas propostas non fiant cussas chertas dae sos italianos, at bintu sa defensa de sa Costitutzione, intesa finas comente fortilesa difensiva contra a sa polìtica e sos partidos cando custos si nde istèsiant meda dae sos interessos de sos tzitadinos.

Apensamentat mescamente s’istesiamentu intre su partidu e sos giòvanos e intre su partidu e partes mannas de su mundu de su traballu comente efetu de sa disocupatzione sighida de massa in su mundu giovanile e dae s’iscolorimentu de sa cultura de sos deretos. Est istadu unu votu polìticu non contra a su guvernu ebbia, ma contra a una classe dirigente e mescamente contra unos cantos sèberos de su partidu nostru e totu chi pertocant sos giòvanos, su traballu e s’iscola.

Si non cumprendimus custu, at a èssere punta a susu a nde essire. Si non cumprendimus sa fadda, at a èssere punta a susu a pòdere isperare de torrare a cunsonu cun sos tzitadinos e cun sos riferimento sotziales nostros.

Penso chi su resurtadu de su referendum mustret a su PD chi su caminu cara a su partidu de sa natzione siat faddidu e chi non logret perunu resurtadu positivu. Su Partidu Democràticu est partidu de tzentrumanca, chi at una cumponente de manca chi non podet èssere annuddada o non carculada pro si amigare cun Verdini o Alfano. Sa manca est de importu pro su partidu e pro s’aposentamentu sotziale suo.

Sa reforma costitutzionale est istada atibida, dae istratos sotziales mannos, comente unu furòngiu de deretos e nos at fatu furriare contra mescamente sas generatziones noas.

In Sardigna su messàgiu est istadu galu prus forte e làdinu: prus de su 72% de sos sardos at votadu NO. No in tamen totu su grupu dirigente de su PD regionale, su presidente de sa Giunta, sa Giunta, sos cussigers e totu sos parlamentares de su PD esserent a favore de su EJA.

Est làdinu chi, pro èssere bonos, su grupu dirigente de su PD apat pèrdidu su cuntatu cun su mundu suo e in su matesi momentu cun su chi est acadessende a fùrriu.

Naramus-lu, sa tenta plebiscitària de su referendum popolare e s’impèllida a reduire sos ispàtzios de sa partetzipatzione e de sa rapresentàntzia sunt istados sèberos irresponsàbiles gasi comente est istada irresponsàbile sa teoria de sa governabilidade sena partetzipatzione e ambas ant produidu a su resurtadu de su 4 de nadale.

Su Partidu Democràticu depet torrare a abèrrere su diàlogu a manca, comintzende dae intro de domo sua. Est su momentu de su diàlogu e de s’unidade, riconneschende chi sas cumpàngias e sos cumpàngios de su PD chi, no in tamen sas dificultades, ant gherradu a manera democràtica e a cara franca, sunt sos chi ant cumpresu mègius su chi cheriant italianos e sardos.

Serbit unu PD prus acanta a sos dèbiles, cun un’orientamentu a manca forte e làdinu. Semus divènnidos bersàlliu de primore de s’arrennegu contra a sa polìtica, ca non traballamus in cunforma a sa missione istòrica de sa manca, chi diat èssere sa de cumbatare sas disegualidades, sa pobertade e s’isfrutamentu.

Argumentos custos chi sos àteros impreant e chi cumbinchent sos tzitadinos a abaidare a su PD che a unu defensore de su poderiu costituidu, larganu dae sos bisòngios de sos tzitadinos e tzeracu a manera cumpleta de sas positziones neoliberistas a tesu dae sas ideas de una crèschida econòmica ligada a manera istrinta a sa torrada de s’amparu sotziale, sa cumbata contra a sa povertade e a sas disugualidades.

Non cumbenit a unu partidu de sa manca a sutavalutare su rolu de sas organizatziones sindacales, movende dae sas chi in s’istòria nostra sunt sìmbolu de s’aposentamentu sotziale nostru, e non cumbenit a cunfùndere s’innovatzione cun s’arretramentu de sos deretos de sos traballadores. Paritzos de sos iscritos, militantes e eletores nostros (e sunt medas de prus de su chi ant votadu NO a su referedum costitutzionale) diant votare, si esseret cras, pro abrogare sas normas de sa Lege de su Traballu de Renzi a su referendum imbeniente.

Serbit una ghirada de màrtzia madura e 3,3 miliones de firmas de italianos (giòvanos e sèneghes, traballadores precàrios e disocupados, e intro de custos medas iscritos e dirigentes de su PD, e finas deo etotu) penso chi siant unu datu chi unu partidu cun s’ambissia de rapresentare su mundu de su traballu non possat ignorare.

In Sardigna est pretzisu a fàghere unu cungressu fundatvu de su Partidu Democràticu sardu chi diat dèpere èssere tzelebradu ponendu a primore sas ideas e non sos nùmenes e bia. Fraigare duncas unu PD federalista sardu, che a una organizatzione polìtica autònoma regionale fundada in unu patu federativu sutascritu cun su PD natzionale. Diat dèpere, in prus, essire a campu una lìnia polìtica federalista che a una leva pro una democratzia prus forte in Sardigna, in Itàlia e in Europa.

Est pretzisu un’ispiritu de comunidade (chi diat èssere una sìntesi, a bortas traballosa, subra sa mirada e sas prospetivas de sa Sardigna e de su mundu chi nos indùrriat), ma finas a como su partidu nostru non l’ at àpidu, e mi depides permìtere de pensare chi custa mancàntzia siat dèpida a una classe dirigente, unu grùstiu istrintu de òmines e fèminas, chi at ghiadu su partidu nessi in sos ùrtimos 10 annos (ma forsis finas de prus).

Unu grupu de timoneris chi no at ischidu gestire s’atza de sas discussione e de sas diferèntzias internas e chi antzis las unfradas e gasi est istadu finas in sos ùrtimos annos cando su grupu dirigente votadu dae su cungressu antepostu at ghetadu su partidu in sa situatzione de como.

B’at àpidu una ausèntzia totale de acaramentu reale, e so faeddende de polìtica (chistiones internatzionales mannas, sèberos de importu de polìtica natzionale e finas problemas prus probianos e fitianos de sos tzitadnos, pro fàghere esempros). Finas a como amus semper faeddadu intro de nois imebtzes chi cun sos tzitadinos e amus faeddadu de nois imbetzes chi de sa Sardigna.

Semus unu partidu chi copiadu su sistema magioritàriu eletorale, estremizende-lu e creende unu paru de bipolarismu internu cun sa majoria chi li pertocatr e opositzione chi non si rendent a pare e finas cun su càmbiu de sos dirigentes in sos organismo internos pare pare in casu de bìnchida o derrota.

Penso ch finas pro afortire su partidu e sos organismos suos siat pretzisu a firmare su bentu chi tragat cara a unu partidu sestadu a custa manera, cun sa neghe de èssere unu partidu de sos eletos in sas assembleas legislativas.
Custu est su tempus chi sos parlamentares e cussigeris nostros non si firment a sas paràulas e bia ma, in un’infrusada dadivosa cara a su partidu, pòngiant in pràtica su chi declamant semper in contu de sa “primoria de su partidu”. Como su PD at sapretu de un’infrusada noa e serbit pro fàghere a manera – a chie at gana, tempus e cumpetèntzia – de si impignare in sa gestione de su partidu.