(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

Apo leghidu chin meda piaghere s’articulu subra su “sardismu licuidu” de Vittorio Sella. Bellu articulu abberu! E in pius chi est bellu, est de cumpaltire in totu.

In su mese de santaine de su 2013, chin unu articulu publicadu in su situ ufitziale de su PSd’Az (“Ballarò e la strana leggenda del sardismo diffuso”) aia criticadu su cuntzetu de “sardismu licuidu” in unu mamentu politigu particulare: sa presentzia de Michela Murgia, candidadu indipendentista a sas eletziones regionales de su 2014, in sa trasmissione “Ballarò” de Floris! Sa prima bera ocasione apida pro aberrere a unu livellu mediaticu pius mannu s’indipendentismu sardu, fit istada faddida, chin arrejonos chi mai ant serentadu sos temas sardistas.

Calcunu legheit in custu meu contributu una acusa personale a s’iscritora sarda, ma a narrere sa veridade no aia nudda contra a issa, e lu demustrei a s’incrasa de sa manifestada manna de Capo Frasca, daghì iscriei in su situ de Michela Murgia chi sos arrejonos suos in contu de terachìas militares fint istados sos mengius intr’a totu.

A donzi manera, dae cussa sua partecipada a sa trasmissione in Rai Tre, apei s’ocasione pro istruncare in totu su cuntzetu de “sardismu cumpaltidu”. E oje, chilco de lu suttalineare de pius: su sardismu no est de totu e no est pro totu! Una dresta italiana chi est contra a su reconnoschimentu de condomas diferentes dae cussa italica intro de s’istadu italianu, no si podet narrere sardista.

Una manca italiana chi disconnoschet ateras limbas francu su fiorentinu-italianu intro de s’istadu italianu, no si podet dare a sa sola unu naturale sardista. E chelfende istare a sos tempos de como: comente si podet narrere sardista chie a su referendum appena passadu pro sa reforma de sa costituzione at fatu sa paltesa pro un’ispetzie de libertade conditzionada pro s’Autonomia sarda?

Pro esser giustos, tocat de ammitere chi isistit però unu sentidu autonomista-soberanista-indipendentista chi no si podet reconnoschere etzi a unu partidu ebbia! Fintzamenta si consideramus sas medas fuidas chi at subischidu su PSd’Az, camedda istorica de sos sardistas.

Est pretzisu duncas chilcare de arrivire a una aunidade intr’e totu sos sotzios e sos partidos. Finas e massimu pro faghere a manera chi una cosa chi non est de neune, devenit in custa manera “de totu, de cale si siat”, cando selvit e cando faghet codomu!

Giustu duncas chi bi siet una tratantzia sighida intr’e sos sardistas beros. In custos annos apo pedidu mai-cantas bortas a su partidu meu, de faghere sa proposta de una «Assise fitiana» chin totu sos grupos indipendentistas, una reunione generale fata onzi bolta chi est pretzisa una idea unica de sos sardistas, in contu de temas importantes de sa politiga sarda!

No pro foltza punnigosa a un’aunidade eletorale, mancari siet beneita! Est una manera diferente de bidere s’aunidade intr’e sos indipendentistas: no printzipiare dae sa fine (sa camedda eletorale “a fritu”, chi a su primu resultadu malu si truncat, non chentza reficas e acusas), ma dae s’incomintzu (sas ideas cumpaltidas e s’intìga de pessare a pius concas).

Oje, a custa proposta diat faghere una annanta: lassare fora sos partidos e grupos chi no ant regulas democraticas a s’internu issoro. Sos partidos-persone, in’ue no isistit una regula pro faghere a manera chi no sient semper sos mantessi in sos postos derigentziales.

Sos carrutzos pro su omine-messia ebbia, no servint a su sardismu. A su revessu, servint a dare importantzia a zente asurida de cunsideru mediaticu! Pro custas persones, su sardismu est unu mezu, no un iscopu!

Est su sardismu setariu, su revessu giustu giustu de su sardismu cumpaltidu, ma dannosu a sa mantessi manera!