(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

In custas dies, ponende fatu a sas paritzas “peleas” grillinas, at leadu fortza su tentativu de isminorigare totu su Movimentu Chimbe Isteddos narende “fora sos diletantes, lassade sa polìtica in manos de chie nd’ischit”.

In custu arresonu però est cuadu in realidade unu perìgulu mannu e unu dannu chi est peus de cussu chi – a paràulas – si diat chèrrere istransire.

A palas de cussu “lassade-nos traballare”

si cuat de seguru sa volontade de fèrrere e ammortighinare su Movimentu ma, a su matessi tempus, de imbiare unu messàgiu craru a totu sas persones “comunas”: “ non bi penseis ne mancu de a largu a bos riunire, a pònnere paris ideas e persones, a fàghere polìtica a manera noa, ca non seis bonos. Pro guvernare bi semus nois inoghe, chi amus pràtica, chi lu faghimus dae annos e annòrios e chi ischimus bene totu sas chistiones. A bois tzitadinos pertocat una tarea e bia, cussa de nos votare e isperare chi su printzipale chi est su referente bostru bos potzat cuntzèdere un’azigu de beneistare, felitzidade, de traballu”.

A custa manera, una classe polìtica isente, interessosa pro more de benefìtzios e clientelas, pro more de sos ritos e echilìbios suos improdutivos, chircat duncas de nche burrare su chi bidet che a un’anticorpu, e duncas comente un’innimigu de su status quo suo.

Beru est chi sas peleas grillinas de custos ùrtimos meses, mancari chi b’apat àpidu calicuna situatzione giuditziària dìliga, proant chi b’at pagu pràtica, pagu sabidoria, grusseria e mancàntzia de una classe de guvernu adeguada.

Gasi comente acadeit a àteras formatziones polìticas in passadu, est fàtzile a otènnere cunsensos invochende onestade e ferros pro totu sos furones, ma prus complicadu est a àere posca sas capatzidades de afortiare de prus cussos cunsensos cun su mèdiu de un’atividade de guvernu sàbia, chi però rechedet cumpetèntzia e capatzidade.

Pro custu e totu, mi collego a su postadu de Anthony Muroni “Faeddamus de traballu e de una Sardigna noa”, chi cumpartzo a manera prena, pro bogare a campu chi no at prus sentidu chi sa Sardigna si nde privet de sas intelligèntzias suas pro favorèssere una classe polìtica isente, chi cun una lògica de s’alternàntzia farsa sighit a isvilire sa terra nostra.

Esistint professionalidades medas in Sardigna chi timint a fàghere polìtica ativa o chi, mancari, la faghent ma los mantennent ligados in sos corrales partìticos, isoladose bajulados male dae sas trupas correntìtzias de Fulanu o Bodale.

Persones medas chi sos sìngulos valores, duncas, non los agiunghent mai pare pare ma, sende chi b’at apartenèntzias diferentes, los annullant e los isperdent in su ludu dominante.

In capas diat pòdere èssere lòmpidu a beru su tempus de resonare foras dae sas iscuadras polìticas impostas dae àtere e a bìdere si siat imbetzes pòssibile a agatare unu mìnimu comune denominatore in ue siat fàtzile a si reconnòschere, rapresentadu dae ideas cuncretas e acumprìbiles in favore de sa Sardigna e non dae programmas eletorales bòidos, de ritziclare cada chimbe annos.

Sas ideas bonas non sunt nen de dereta nen de manca, ma mancu podent èssere atremenadas in su cuntzetu de onestade. Agiunghimus a custu ùrtimu tèrmine, chi non si nde podet fàghere a mancu, finas sa capatzidade e s’aficu pro su bene a cumone.

Deo, pro mene, non dia a àere perunu problema a dare cunfiàntzia a persones chi apant istòria e opiniones polìticas diferentes dae sas meas, semper chi sas ideas issoro, e naro sas issoro e non sas de sa nomenklatura chi faghent riferimentu eletorales, siant vàlidas e potzant de a beru mudare sa rota.

E mi creo chi, medas persones la bidant a sa matessi manera o, semper e cando, mi illudo chi siat gasi.