(Per leggere l’articolo in italiano cliccare sulla bandierina in alto)

S’atacu a sos mercadeddos de Nadale in Berlinu (si faeddat de unos cantos mortos e de 50 fertos nessi) – cun unu càmion chi lompet a s’infrusada a pitzu de sa gente, gasi comente fiat acadèssidu in s’oru de mare de Nizza – faghet torrare su coro de s’Europa in s’orrore.

Su terrorismu – si sa madrighe at a èssere cunfirmada – torrat a pichiare sa ghenna in sa die chi su mortòrgiu de s’ambasciadore russu in Turchia torrat a pesare arrennegos mai dormidos in su iscenàriu mediorientale.

Ant a èssere duncas galu dies de arrennegu mannu, de riuniones in sas sedes europeas e de mùngia apretada de su personale de sos servìtzios segretos in paritzos iscenàrios.

In su mentres no abarrat meda àteru de fàghere si non repìtere cantu s’est giai naradu a pustis sos fatos de Parigi e s’atentadu – giai mentovadu – de Nizza: su terrorismu estremista creat abolotu in sos logos de primore de sos avesos otzidentales, custa bia a su vèsperu de sa festa cristiana prus de importu.

Nos narant chi diamus èssere giai avesos, ma a custu istadu de cosas non si faghet avesu mai. Mescamente semus divènnidos fatalistas.