In su mundu ideale meu sos 27 parlamentares eletos in Sardigna (mescamente sos 9 senadores) in ocasione de su votu de cunfiàntzia chi intre custu merie o cras su Guvernu Gentiloni at a lograre in in sas duas càmeras parlamentares diant èssere fideles a s’ìsula nostra e non a sos partidos chi los ant imbiados a Roma.

In su mundu meu ideale – mescamente in su Senadu, torro a nàrrere, in ue cussos 9 votos diant èssere determinantes – sa cunfiàntzia diat èssere cunditzionada a su reconnoschimentu de s’insularidade e a unu interventu definitivu de s’Istadu in matèria de continuidade territoriale e ispetzifitzidade linguìstica.

Imbetzes mi paret chi, comente a semper, at bìnchere s’ispiritu de parte e sa prioriade at a èssere cussa de si assigurare sa candidadura pro sas eletziones imbenientes.

Pobera Sardigna

P.s.

In 68 annos su parlamentu no at galu reconnotu su status nostru de ìsula, cun totu su chi nde cunsighit, mescamente a pustis de sas determinatziones ormai non prus mancu reghentes de su Parlamentu Europeu in custa matèria. Aproende sa motzione Cicu-Giuffruda, di fatis, s’assemblea at frunidu a su Parlamentu Italianu e a sas assembleas regionales s’istrumentu pro barigare su regime atuale, cussu chi vietat misuras ad hoc pro sa terra nostra in dèroga a sa “cuncurrèntzia lìbera”, chi aberint prospetivas de aficu in su campu de s’energia e de sos trasportos. Setores in sos cales sa cunditziones de insularidade ponet sa Sardigna in cunditzione de isvantàgiu ogetivu cunforma a su restu de sa Repùblica.