A podet un’indipendentista votare e fàghere propaganda pro su Nono in su Referendum costitutzionale italianu? De seguru.

Un’indipendentista cussente de sos perìgulos de custa riforma pro sa Natzione Sarda, non solu est legitimadu a votare Nono, ma est fintzas obligadu a fàghere connòschere sas resones de sa positzione sua in relatzione a chie imbetzes at detzisu de s’astènnere pro mandronia o pro un’idea precuntzeta.

Su Eja e su Nono est craru cho non tenent su matesi sentidu e non tenent sas matessi cunseguèntzias in tèrmines de prospetivas polìticas venidoras. S’assentu de sa Riforma costitutzionale promòvidu dae su Guvernu Renzi preannùntziat, difatis, su destruimentu de s’autonomia ispetziale e non, de seguru, s’afortimentu suo; e si unu primu mamentu non tocat sas prerogativas de sas regiones autònomas, nche mandat custu passàgiu petzi a unu segundu tempus, pro efetu de s’art. 39 chi narat in manera testuale “Sos disponimentos de su capu IV de sa lege costittutzionale presente non s’àplicant a sas Regiones a istatutu ispetziale e a sas provìntzias autònomas de Trento e de Bolzano fintzas a sa revisione de sos Istatutos rispetivos subra de sas bases de intesas cun custas Regiones e Provìntzias autònomas”.

Si podet pensare cun resone chi una modìfica de sa carta auonomìstica at a dèvere acollire totu sas modìficas costitutzionales de su ddl Boschi, renuntziende a sa potestade legislativa reconnota como. Benit male a pensare a unu testu chi aumentet poderes e cumpetèntzias de sa Regione; ma fintzas in s’ipòtesi chi dae sa revisione de s’istatutu autònomu podat essire unu testu prus avantzadu de su chi b’est como est fàtzile a prevìdere chi custa riforma diat èssere botzada dae Roma, in lìnia cun s’assentu costitutzionale nou, tzentralista chi no nde podet prus e contràriu a su detzentramentu de sos poderes e duncas a su reconnoschimentu de sos deretos de sas minorias natzionales comente sa Sardigna.

A parte custu, b’at de notare chi tzertas modìficas bi diant èssere deretu: s’art. 17 chi impedit a sos sìndigos de sas Comunas cun prus de 10 mìgia abitadores e a sos cussigeris regionales de èssere membros de una de sas Càmeras e duncas de fàghere parte de su Senadu nou, diat èssere abrogadu deretu. Unu passàgiu, custu, chi at fatu nàschere una chistione subra de sa prevalèntzia de critèrios e chi de fatu diat tocare giai sa carta autonomìstica. Unu pretzedente, cutus chi faghet impressire sa revisione de s’Istatutu. E custu bastat a fàghere prefèrrere unu votu contràriu a sa riforma imbetzes de s’astensione.

Cale sinnificadu polìticu diat pòdere incarnare su non votu si solu in sas ùrtimas regionales de su 2014 sos datos de s’astensione si sunt atestados a su 47,77% de sos chi tenent deretu, pro more de un’assèntzia de cunfiàntzia semper prus marcada in sa polìtica? Su fatu est chi non si podet trasfornare s’astensione in unu referendum pro s’indipendèntzia. Su tentativu de atribuire su resurtadu de s’astensione a una cussèntzia indipendentista presunta diat tènnere unu sinnificadu petzi pro chie at seberadu de non si pònnere cun nemos, ma non pro sos chi no ant votadu ca no ant cumpresu su sentidu de su testu referendàriu o sas medas implicatziones chi cumportat pro s’Ìsula nostra.

S’ùnicu caminu chi si podet sighire est su de chircare de parare fronte a s’arretratementu e a sa pèrdida graduale de soverania a sa cale sa Riforma nos nche diat giùghere; fraighende percursos de emantzipatzione polìtica e sotziale chi agiuent un’aumentu progressivu de sos poderes de sa Regione. Anteponende a sas polìticas de sa dipendèntzia una proposta de guvernu fundada in su deretu detzisionale de sos sardos e in su reconnoschimentu de s’istòria, de sa cultura e de sa limba de su Pòpulu nostru, cun s’aplicatzione de leges chi punnent a dare impèllida a una visione prus indipendentista de sa sotziedade sarda a sa cale una classe dirigente noa e cussente, espressione de sa Natzione Sarda, at a pòdere propònnere una proposta sòlida de referendum pro s’indipendèntzia, cumintzende duncas unu bratzu de ferru intre sa Regione e s’Istadu tzentrale pro su reconnoschimentu de su deretu internatzionale a s’autodeterminatzione e a s’indipendèntzia

Non b’at àteru caminu pro fraigare unu percursu de cumpartzimentu chi siat a tretu de interessare totu sas cumponentes de sa sotziedade sarda. Sunt agabbados sos tempos de sas iscomùnicas e de sos epìtetos ghetados a subra a chie non si reconnoschet in sèberos legìtimos ma opinàbiles comente, in custu casu, su de su non votu. Sas patentes de moralidade devent lassare logu a unu cunfrontu in su mèritu de sos cuntenutos e rispetende sas sensibilidades diferentes, in s’òtica de su fràigu de unu movimentu natzionale prus mannu in defensa de sos deretos colletivos de sos sardos.

Pro su chi pertocat s’apuntamentu de su 4 de nadale, si non cherimus lassare chi siant àteros a detzìdere sas sortes de s’autonomia nostra e si non cherimus pònnere in sas manos de un’Istadu tzentralista su venidore de sa Natzione Sarda, rennovo s’invitu a andare a votare Nono contra sa riforma de su guvernu Renzi. £££
***